ga hier of via het menu naar
TONIA VANDAAG in ander jaar
Op deze pagina kan je allerlei weetjes,
LEUKE ANEKDOTES of meer
ERNSTIGE belevenissen
uit het dagelijkse leven van Tonia en haar
directe leefomgeving vernemen, TIJDENS HET JAAR 2008.
(scroll van onder naar boven op deze pagina voor een
chronologische volgorde - klik op een afbeelding voor groter of
filmclipje)
Verpleegsters
Cindy en Hanna
zorgen voor plezierige kerstavond
Wanneer
we op kerstdag Tonia bezoeken, uiten zowat alle bewoners lovende
woorden over de avond voordien. Verpleegsters Cindy en Hanna
wisten kerstavond op te vrolijken op een wijze die de bewoners
wel erg beviel. Plezierige verhalen over glühwein, cadeautjes,
kerstmutsen en vooral van lachen en veel plezier, vliegen ons om
de oren...
En een korte inzage in het fotoarchief van Cindy's camera, neemt
ons meteen mee naar de stemming van gisterenavond.
(foto
Cindy)
Oud rusthuis afgebroken op enkele
meters voor Tonia's raam
Het was best een indrukwekkende
beleving voor Tonia om de afbraak van het oude rusthuis met haar
voormalig kamertje gade te slaan, op enkele meters voor haar
raam. En meteen verdwijnt na 8 maanden eindelijk ook de muur,
die elk uitzicht belemmerde...
Middelbeers is
Tonia nog niet vergeten!
Heemkundekring 'Den Beersche
Aard' neemt
levensverhaal van Tonia op in 'De Berse'
Middelbeers, waar Tonia haar jeugdjaren doorbracht, is haar nog niet vergeten... Zowat 9 van de 24
pagina's van het heemkundeblad 'De Berse' van
heemkundekring 'Den
Beerschen Aard' stellen het levensverhaal van Tonia in de
kijker en bewijzen haar daarmee eer.
Tonia is dan ook erg trots op deze publicatie en wij
danken medewerker Jos van Gils voor de vlotte
communicatie aangaande, en zijn bereidwillige zoekwerk naar
extra foto's uit Tonia's verleden.
U kan het volledige artikel lezen onder de rubriek LEVENSWEG van
deze site of, een gedrukte editie
van 'De Berse' bestellen via dit e-mailadres:
berse@onsbrabantnet.nl
Vandaag
werd Tonia's nichtje Helena van Elderen 97. Beslist een reden om
haar, samen met Tonia, een bezoekje te brengen. Helena is blij
verrast met ons onaangekondigd bezoek en zuster Hubertino
laat ons plaats nemen in de salonruimte van de zusters. We
babbelen gezellig wat bij en rond etenstijd vergezellen we
Helena naar de eetzaal, waar de grote gemeenschappelijke tafel
rijkelijk is opgefleurd met een mooie meterlange
kerstdecoratie...
Na ons bezoek aan Helena gaan we zelf ook wat eten in taverne
Carpe Diem.
Na
inzage van de radiologische foto's leerde osteopaat Drenth ons
dat zijn behandelingswijze in deze specifieke situatie m.b.t.
Tonia's nekklachten geen beduidende meerwaarde kon geven aan een
kinesitherapeutische behandeling.
Een en ander bracht ons vrijdag bij kinesiste Ann Magdelijns,
die reeds eerder via mail inzage had genomen van het betreffend
medisch verslag. Tonia genoot van de behandeling en maakte
enthousiast een volgende afspraak. Ann waarschuwde haar echter
voor een mogelijke terugval de volgende dag, alvorens er enige
'verlichting' zou kunnen optreden. En zo gebeurde...
Tonia bracht het weekend
bij ons door en waar zij zaterdag nog jammerend, kreunend en met
heel veel rusten de dag doorkwam, stond ze zondagmorgen lachend en opgelucht haar herwonnen mogelijkheden te showen. Met een
stralende gelaatsuitdrukking maakte ze voor ons verontrustende
arm- en hoofdbewegingen
:-).
Alleszins voldoende overtuigend om de ingeslagen weg verder te
bewandelen...
Gezien
Tonia's aanhoudende nekpijn vond er vandaag een radiologisch
onderzoek plaats. Dit onderzoek wees volgens de radioloog geen
pathologische fractuur of botletsel aan, maar (samengevat) wel
een belangrijke artrose of gewrichtsslijtage ter hoogte
van Tonia's nek.
In overleg met Tonia's huisarts dr. Verschelde, zal een
pijnstillende en spierontspannende behandeling worden voortgezet en gezien Tonia
manuele manipulaties als verlichtend ervaart, zullen we
fysiotherapeutische behandelingen evalueren.
(behandelingssuggesties van specialisten zijn welkom...)
Eerste informatie
voor bewoners
5 maanden na planning afbraak
Hoewel
de afbraak van het oude Vinkenhof oorspronkelijk nog voor het
bouwverlof (juli 2008) was voorzien, leidden onenigheden met de
aannemer en wettelijke
bepalingen en gezondheidsvoorzieningen m.b.t. het verwijderen
van giftig asbest, tot een maandenlange vertraging.
De helft van de bewoners kijkt daardoor sinds de verhuis op 8
april nog steeds tegen een ruïne aan, op enkele meters van hen
verwijderd.
(zie ook
12/10/2008)
Talloze vragen aangaande deze aanhoudende visuele vervuiling
circuleerden dan ook permanent.
5 maanden na de voorziene (afbraak)datum worden de bewoners nu
eindelijk persoonlijk in kennis gesteldvan wat er aan
de hand is, via een rondgedeelde tekst.
Wij begrijpen de
problematiek, maar vinden het geenszins een schoolvoorbeeld
van een transparant beleid, dat het OCMW-bestuur pas na
maanden de 'gedupeerden' daarover inlicht en, volgens hun eigen
zeggen: '...voldoende
informatie bezorgt om over de asbestsanering te communiceren met
medebewoners en families...'
(klik
hier om de maling te lezen)
Nastreven van habitat wilde
dieren meer vanzelfsprekend dan
inrichting rusthuiskamer volgens
eigenheid van bewoner?
rusthuisbewoners nog steeds verplicht om levens om
levensherinneringen
en foto's van meest dierbaren te laten bengelen aan 2 touwtjes
dierentuin
Een dierentuin
zonder dieren kan niet bestaan en om de gezondheid van
(exotische) dieren te bewerkstelligen, tracht men zoveel
mogelijk hun authentieke leefmilieu of habitat na te
streven. Het is immers belangrijk dat een dier zich thuis kan
voelen, voldoende beweging en afleiding kan hebben, om zich o.a. niet
continu te vervelen. Afwezigheid daarvan zal immers leiden tot gestoord gedrag,
stress, een slechte gezondheid of zelfs de dood...
Niet enkel voor dieren in gevangenschap, maar voor elk levend
wezen zal aandacht voor de eigenheid fundamenteel bepalend zijn
voor zijn welbehagen en gezondheid.
rusthuis Beslist dus ook voor rusthuisbewoners met een groeiende
afhankelijkheidsfactor, zal een snijdend afscheid aan hun
eigen leefomgeving, huis, tuin, buren, huidsdier, etc.,
een ingrijpend verwerkingsprocesmet
grote emotionele en psychische belasting
met zich meebrengen. Ondersteuning door elementair ruimte en
mogelijkheden te bieden voor een persoonlijke inrichting van hun
enige en meestal laatste privéruimte, zal dan ook
vanzelfsprekend en van primair belang zijn.
Vinkenhof
Alle mogelijkheden die kunnen bijdragen om een dergelijke
pijnlijke aanpassing te helpen opvangen, dienen dan ook
aangewend. Een bewoner zijn laatste privéruimte volgens eigen
smaak laten inrichten en hem zelf ereplaatsjes laten bepalen
voor zijn meest dierbare herinneringen uit zijn leven, hoort een
evidentie te zijn. Hem daarbij beperken tot 2 koordjes waar hij op een
vastgelegde plaats in verticale richting iets aan kan laten
bengelen is een wrede beperking en duidt op een onverantwoord
gebrek aan betrokkenheid en empathie van beleidvoerders... Bijna 9 maanden
na de verhuis laten de meeste kamers nog steeds een ongezellige
en onpersoonlijke indruk na, zoals een ziekenhuiskamer. Ook is
er nog steeds geen telefoonvoorziening op de kamers
(zie ook
lager)
Riet Van Roy voegt
warme brief bij verjaardagskaartje voor Tonia
Vandaag
ontvingen we de eerste verjaardagskaart voor Tonia's verjaardag
en we waren blij verrast met de aan ons gerichte bijlage, waarin
Riet haar waardering uitsprak voor onze mantelzorgfunctie en
engagement t.o.v. Tonia. Riet zal steeds onomwonden haar mening
uiten, en daar houden wij ook van. Wij bedankten haar voor de
lieve woorden en zij vond het een goed idee, om haar schrijven
hier op Tonia's website te plaatsen.
Tungelroy, 5 november 2008
Hildegard en Herman,
Samen met de felicitaties voor tante Tonnie haar 101ste verjaardag wil ik jullie een roos schenken voor
jullie geweldige inzet om onze tante te plezieren.
Onlangs werd mij gezegd dat tante dement was, maar toen ik
met ze sprak heb ik daar niets van gemerkt. Soms iets
vergeten of er langs praten overkomt mij ook wel eens! Wat wil je dan
met 101?
Jullie geweldige inzet is onvoorstelbaar. De
mooie dagen en de voor tante nieuwe dingen... (zoals achter op
de brommer, het kermisbezoek,...), het is toch geweldig dat ze dat mag ervaren als ze
daar plezier in vindt. Ik heb zoveel ouderen gezien in
tehuizen, die ze pillen laten slikken om ze stil te houden.
En met een
vol gepoepte pamper de hele dag, zonder verschoning. Of vastgebonden! (Onlangs hoorde ik op tv dat er
bejaarden waren overleden nadat ze waren vastgebonden).
Over hun hoofden wordt heen en weer gekletst over vakantie,
kinderen en diverse dingen. Waarom geen gesprek met diegene die
ze verzorgen? Gaat het om hulp verlenen of alleen om het
salaris? Ik weet het: verzorgers moeten ook kunnen loslaten, maar de oudere mensen zijn wel degenen die de sociale
voorzieningen hebben opgebouwd. Na vaak een zwaar leven
zitten ze nu in een tehuis. Soms kan dat niet anders, maar het
kan wel met meer begrip en respect. En besef dat je er straks misschien zelf komt te zitten!
Ik ken een fantastische arts die zich liet fixeren in een
rolstoel om te begrijpen tegen welk onbegrip en onmacht je
opbotst, als je hulpbehoevend bent. Ook als je als patiënt een half jaar in je bed moet liggen
in een ziekenhuis, zie je dingen waar je haren rechtovereind
van gaan staan en je merkt ook de verschillen met
verzorgers die wèl met hun hart en ziel mensen verplegen, een
luisterend oor hebben, en hun beroep waardig zijn.
'Er is moed voor nodig om een mens te
durven zijn!', schreef ik naar een arts die zich
buitengewoon
inzette voor kankerpatiëntjes. Hij is onlangs overleden. Ik
schreef het ook naar jullie wijlen koning Boudewijn, omdat hij
bij de abortuswet trouw dierf te blijven aan zichzelf en niet ondertekende!
Er is moed voor nodig om een mens te durven
zijn en jullie bewijzen dat steeds weer. Hoewel er niet eens een
familiale band is, zorgt jullie belangeloze inzet er
telkens opnieuw voor
om met nieuwe dingen en belevenissen er weer
een feest voor tante Tonnie van te maken. Geweldig is dat!
Ik weet dat er door derden vaak geroddeld, gekletst en
geoordeeld wordt, maar ik weet zeker dat niemand het jullie
nadoet! Zonder jullie inzet zat tante misschien al lang als
een kastplantje in een rolstoel te suffen of zou er niet meer
zijn. Nu is ze nog een spring-in-’t-veld
van 101 jaar, die nog van zoveel geniet!
Er moet moed voor nodig zijn om mens te durven zijn en jullie
bewijzen dat het kan!
Hildegard en Herman, bedankt!
Riet van Meer - van Roy
(dochter van Tonia's zus Drieka en een nicht die de ontberingen
des levens kent...)
OPNIEUW BUIL OP
VOORHOOFD TONIA TIJDENS BEZOEK KRINGLOOPWINKEL
Tijdens
een telefonisch contact komt Tonia wat verward over en we weten
dan, dat Tonia wat externe prikkels en gepaste aandacht nodig
heeft. Hildegard gaat haar ophalen om wat rond te neuzen in
de kringloopwinkel te Heusden-Zolder. Dat zit goed
voor Tonia, maar bij het naar buiten gaan stoot ze haar hoofd
tegen een aan de muur bevestigde brandbeveiliging. Het
levert haar opnieuw een behoorlijke buil en blauwe plek op,
zoals dat ook al op 29/7 ll. voorviel in het rusthuis. Alle
aanwezigen verschoten zichzelf een bultje en een massale opvang
kwam meteen tot stand. Een warmhartige Emmaontfermde
zich persoonlijk over het slachtoffer, terwijl er ijs en
zalf werd aangevoerd.
Om wat verder te bekomen en de schade te evalueren, blijft Tonia bij ons overnachten...
Nadat we
Tonia, na een 3-daags logement met een bezoek van
zuster Dymphna als topper, gisterenavond terugbrachten naar het rusthuis,
bellen we haar vandaag even om te polsen of de 'aanpassing' vlot
verliep.
"Ik voel me heel goed en heb vanmorgen al bezoek gehad van
dokter Bart", vertelt Tonia.
"Ja...! Hij komt ook 'zomaar' bijna wekelijks eens een bezoekje
brengen, zonder dat ik ziek ben. We kunnen goed met elkaar
praten en hij luistert goed. Hij heeft ook veel interesse in
mijn verleden en stelt vragen over de foto's die in mijn kamer
ophangen. Nog nooit heb ik meegemaakt dat een dokter zich voor
mij interesseert. Hij neemt de tijd voor mij en we lachen
zelfs regelmatig eens goed..."
Tonia's
woorden over de gemoedelijke sfeer met haar huisarts geven ook
ons een behaaglijk gevoel en kunnen enkel maar ons bestaand vertrouwen in dr. Verschelde en de belangrijkheid van een goede keuze van
huisarts bevestigen. Dank u dokter Bart!
OCMW-RUSTHUIS VINKENHOF ZORGT
OPNIEUW VOOR IRRITATIE
Rusthuis
bepaalt lijst van genodigden voor Tonia's
101ste verjaardag zonder één woord overleg
uitnodiging
Als
zaakgelastigde en mantelzorgers ontvingen we vandaag van het OCMW
Houthalen-Helchteren een
uitnodiging
om aanwezig te zijn op het
verjaardagsfeestje van onze 101-jarige beschermelinge Antonia Nouwens.
Aangaande andere genodigden uit de privéomgeving van de jarige,
ging geen enkele dialoog aan vooraf.
geen woord overleg Noch
aangaande de beschikbaarheid op 13/11 van de jarige Tonia die
zowat wekelijks bij ons op logement is, noch over een mogelijke
privéplanning en evenmin over de keuze van genodigden uit de
privéomgeving van Tonia of de criteria die daarbij werden
gehanteerd, werd geen woord overleg gepleegd.
Wij formuleerden daarop
een
antwoord...
noodgedwongen
herroepen van uitnodigingen De onnodige
knelpunten en spanningen met het OCMW-bestuur aangaande Tonia's
eeuwfeest in 2007 nog indachtig
(zie
hier),
besloten we reeds maanden geleden in overleg met
Tonia, om in alle sereniteit een 3-daagse uitstap te
plannen, ter attentie van haar verjaardag. Overnachtingen en een
animatieschema werden reeds voorzien.
Omwille van het ontbreken van enige vorm van overleg, diende
aldus de (ons onbekende) genodigden opnieuw door het OCMW
aangeschreven of gecontacteerd te worden.
uitgangspunt Wij menen te mogen veronderstellen dat dergelijke feestjes,routinematig georganiseerd door een dergelijke instelling, als
enig doel hebben de jarige te plezieren en te omringen met de
voor hem/haar meest dierbare personen.
gebrek aan respect - ondeskundigheid Als nauwste intimi, vertrouwenspersonen en zaakgelastigden
van Tonia staan wij zowat dagelijks met Tonia in contact en
logeert zij bijna wekelijks in ons gezin, zoals deze pagina
illustreert.
Het spreekt toch voor zich dat wij in deze
hoedanigheid de meeste voeling
hebben met de persoonlijke voorkeuren van Tonia.
Het ontbreken van enig overleg
getuigt van een gebrek aan respect en ondeskundigheid!
stel je voor...
Dat het rusthuis waar je zorgbehoevende vader of moeder
verblijft, eigengereid een keuze van privégenodigden maakt voor
een verjaardagsfeestje van je ouder, zonder
daarbij enig overleg met u als eerste betrokkene te plegen...
Of maar gewoon blij zijn, dat jezelf ook een uitnodiging mocht
ontvangen...
Ondanks het gebrek aan overleg en aangezien wij menen dat Tonia
bij een dergelijke gelegenheid als enige centraal dient te
staan, zullen wij toch op een gepaste wijze zorgen dat dit
gebeurt...
6/11/2008 -
ANIMATRICE KOMT MET VOORSTELLEN BIJ TONIA
Hoewel
er (afgezien van de noodgedwongen wijziging van datum naar
24/11/2008) door het rusthuis Vinkenhof nog steeds geen woord
overleg met ons werd gepleegd aangaande Tonia's
verjaardagsfeestje of genodigden, kwam animatrice Maartje
tijdens de afgelopen dagen plots met Tonia overleggen.
"Maartje kwam met voorstellen over voordrachten of zoiets, maar
ik begreep eigenlijk niet goed wat ze bedoelde", aldus
Tonia. "Ik heb haar gevraagd om dat met Herman te
bespreken, maar daarop kreeg ik geen antwoord en ging ze weg",
zo vervolgt Tonia.
Aanstootgevend en totaal
vreemd aan de belangen van de 101-jarige Tonia, dat het
rusthuis ons
als nauwste betrokkenen die het meeste voeling met haar hebben,
wil negeren.
Volkomen
autonoom stelden we dan maar de meest dierbare intimi op de
hoogte van de viering van Tonia in het rusthuis. Samen met hun
aanwezigheid en een verfijnd dessertbuffet dat
door het rusthuis werd aangeboden, werd het toch een geslaagd
samenzijn waar Tonia bijzonder van genoten heeft...
(zie
Tonia 101 of klik
hier)
Al haar hele leven voelde Tonia een sterke verbondenheid met de
natuur en dat is nooit veranderd.
Wassen,
aankleden en ochtendtoilet maken was voor Tonia vanmorgen niet
zo dringend als naar gewoonte. Zo'n 3 kwartier sloeg Tonia
gefascineerd de meesjes gade, die vlakbij het raam hun honger
kwamen stillen...
ZUSTER DYMPHNA(93)
OP BEZOEK BIJ OUD-COLLEGA ZUSTER DEODATA
Op een
rustige, maar psychisch assertieve wijze die haar leeftijd nooit
zou kunnen verraden, vertelde zuster Dymphna geanimeerd talloze
boeiende verhalen en was de verbondenheid en interactie tussen
beide 'zusters' nooit weg.
Het werd
een oergezellige namiddag en bij het afscheid om 20:00
uur werd er al uitgekeken naar een volgend bezoek.
Belangrijk bezoek uit
Marseille voor Tonia
Naar
jaarlijkse gewoonte is zuster Dymphna (93) op logement in Nederland,
waarbij ze vandaag gebruik maakt om haar oud-collega zuster Deodata (lees: Tonia) te bezoeken. Gechauffeerd door het
sympathieke koppel Wim van Haaren (neef) en echtgenote Bep,
verwelkomen we hen in Zonhoven omstreeks 13:30 uur.
Tonia verheugde zich erg op de komst van zuster Dymphna, die ook
een prominente aanwezige was op haar eeuwfeest.
Zuster Dymphna
vierde afgelopen jaar haar 75-jarig kloosterjubileum in de
kloosterorde van Cenakel, waar Tonia 52 jaar deel van uitmaakte.
Enkele verpleegsters in
rusthuis Vinkenhof dragen Tonia's grootste sympathie weg, zoals
Marie-Jeanne. Ze voelt er zich erg veilig en geborgen bij
(zie ook
2/6/2008 of klik hier).
Tonia omschrijft het zo: "Da's een goeie!... En ze is goed
voor iedereen! Je kan haar ALLES vertellen...". En wij
geloven Tonia op haar woord.
Toch heeft Marie-Jeanne eerder een bescheiden inborst en gingen
er heel wat verzoekjes van Tonia aan vooraf, vooraleer een
fotootje voor deze website mocht gemaakt worden...
een
glaasje wijn als slaapmutsje
's
Avonds, na het het avondeten, trekken we een flesje wijn open en
keuvelen nog wat samen met Tonia, Marieke, Nelly, Maria en Rosa.
We ronden dit gezellig babbeltje af rond 20:30 uur en stoppen
Tonia nog lekker in bed...
SCHATTEN
VAN VERPLEEGSTERS OF TECHNISCH STERIEL BANDWERK?
rechter oordeelt: EISOCMW HOUTHALEN-HELCHTEREN NIET GEGROND
Na een
aangetekend schrijven d.d. 11/08/2008 van mr L. De Groote,
optredend als raadsvrouw van het OCMW Houthalen-Helchteren, met
allerlei beschuldigingen en ons
daarop geformuleerd antwoord d.d. 18/08/2008,
leidde het OCMW-bestuur op 25/09/2008 een procedure in
kortgeding in, teneinde de domeinnaam VINKENHOF.BE te claimen.
(zie
lager op 18/08/2008 of klik hier)
Op
23/10/2008 werd daarover door de rechter het volgend vonnis
uitgesproken:
•
OCMW HOUTHALEN-HELCHTEREN SLAAGT NIET IN BEWIJSVOERING, ZODAT
EIS
ONGEGROND IS
• VEROORDEELT
OCMW HOUTHALEN-HELCHTEREN TOT BETALING 1.200 EUR
RECHTSPLEGINGVERGOEDING
Achterkleinzoon van zus
Kee rijdt over
Tonia's tenen tijdens jeneverfeesten
"Excuseer me...", hoort Tonia zeggen wanneer hij met zijn
kinderkoets over haar tenen rijdt tijdens de Jeneverfeesten
in Hasselt.
En daar zou het bij gebleven zijn, mocht de aanrijder niet
bedenkelijk zijn blijven kijken en tenslotte via een snelle
hersenprikkel een link gelegd hebben naar Tonia's aanwezigheid
bij de 80ste verjaardag van zijn grootmoeder Alida Vekemans,
reeds heel wat jaren geleden.
'Van familie moet je het hebben...', want de persoon in kwestie
blijkt uiteindelijk een vriendelijke Frank Stevens,
zijnde een achterkleinzoon
van Tonia's zus Kee te zijn.
Dat (fruit)jenevers Tonia
best kunnen smaken wisten we al eerder en we moesten het haar
dan ook geen 2x voorstellen, om de jeneverfeesten in Hasselt bij
te wonen. We mogen niet in detail treden van Tonia, maar ze liet zich
heel wat smaakjes welgevallen :-). En wanneer Tonia tenslotte
herhaaldelijk aankondigde hoe goed ze wel zou slapen
vannacht, wisten we dat we stilletjes aan afronden mochten
denken...
AAN ELKAAR GEKETENDE
TERRASMEUBELEN
NIET
BEVORDERLIJK
VOOR GASTVRIJ GEVOEL
We
kunnen enig begrip hebben voor een diefstalbeveiliging
van de terrasmeubelen aan het cafetaria van rusthuis Vinkenhof,
maar
dat dag en nacht deze tafels en stoelen aan elkaar
geketend blijven, bevordert niet bepaald een gevoel van
gastvrijheid of gezelligheid bij de bezoekers of hun
familieleden.
Zelfs op zonnige zondagen met veel bezoek wordt de moeite niet
getroost om ze te ontketenen. Wat dichter bij elkaar schuiven of
een extra gast een stoel van een andere tafel aanbieden, kan dus
niet.
Ongewenste sloten en staaldraden tussen
drankjes en tafelgenoten activeert eerder een gevoel van gevangenschap, onwaardige beperkingen en regelgevingen, al was het maar
symbolisch... Of zou
het beleid
ook hier simpelweg weinig oog hebben voor 'details', die het mensen
elementair aangenamer en behaaglijker kunnen maken?
AFBRAAK OUD VINKENHOF STIL GELEGD
WEGENS GIFTIG ASBEST
Afbraak oud
Vinkenhof stil gelegd wegens giftig asbest
bron:
dagblad Het Laatste Nieuws 29/9/2008 +
internetgazet HH
Nadat
de helft van de bewoners, waaronder ook Tonia, van rusthuis Vinkenhof gedurende een
paar jaar aankeken tegen de muren van de in aanbouw zijnde
nieuwbouw, beperkt hun uitzicht zich nu al maanden tot de ruïne
van de oude bouw, op slechts enkele meters voor hun raam. Hoewel
de afbraak van het oude rusthuis volgens planning reeds voltooid
diende te zijn voor de aanvang van het bouwverlof (juli 2008),
zorgt een probleem met giftig asbest voor een kink in de kabel.
Het zal
je panorama maar wezen gedurende de laatste jaren van je
leven... Weinig mobiele bejaarden lopen niet enkel tegen de
(kale) muren van hun kamer op, ook door hun raam kijken ze tegen
de muren van een ruïne aan...
De
afbraak van het oude rusthuis Vinkenhof in Houthalen is
stilgelegd door hoeveelheden asbest in - onder meer - het
dak. Dat maakt de krant Het Laatste Nieuws vandaag bekend. De
gemeente benadrukt dat er geen gevaar is voor de
volksgezondheid, maar dat er nu wel een discussie bestaat met de
aannemer die instaat voor de afbraakwerken.
Deze lente werd het nieuwe rusthuis Vinkenhof officieel geopend.
Het nieuwe gebouw staat pal voor het oude rusthuis. Dat wordt
gesloopt om plaats te maken voor een mooie tuin. Een aannemer
heeft de ramen en deuren verwijderd, en ook enkele muren gingen
al tegen de vlakte. Nu blijkt echter dat er asbest in het
gebouw zit.
"Niet geheel onverwacht," klinkt het via het OCMW. "We hebben op
voorhand een duidelijke omschrijving gegeven van het gebouw. In
de jaren dat het oude Vinkenhof gebouwd is, was asbest
gebruikelijk. De aannemer kende dus het risico." Toch
gebeurde de afbraak niet volgens de regels, en zijn de werken
inmiddels stilgelegd.
"Er is geen gevaar voor de volksgezondheid," zo benadrukte
burgemeester Alain Yzermans (sp.a) afgelopen week nog op de
gemeenteraad. "Wel moet nu onderzocht worden, wie voor de kosten
moet opdraaien. Daardoor wordt er voorlopig niet verder
gewerkt."
De ruïne heeft intussen aantrekkingskracht op jongeren.
Die kwamen al herhaaldelijk een illegaal feestje geven in het
oude rusthuis. Dat is overigens niet aan te raden, want het
is erg gevaarlijk om het half afgebroken gebouw te betreden.
Volgens afspraak meldt
Tonia zich op zaterdag om 11:00 uur aan bij kapster
Arlette Steegmans te
Zonhoven, die met vakkundige knowhow Tonia's haarwerk een
opfrisbeurt geeft.
Zoals het bij dergelijke gelegenheden gangbaar is, wordt er heel
wat afgekletst en als een trotse dame komt Tonia na een uurtje
weer naar buiten.
Namiddag
maakt Tonia zich met plezier verdienstelijk, om de laatste oogst
boontjes uit de tuin te helpen verwerken...
Vandaag
werd een oudere belofte ingewilligd en gingen we op bezoek bij
Sjef & Mien Bierings-Visser in Duizel (NL). Mien is een dochter
van Tonia's zus Mie Nouwens en een hartelijke ontvangst werd
meteen ingeleid met koffie en gebak.
Het was ten huize Bierings de zoete inval. Heel wat familieleden
(dochter Mientje; zoon Nilis met echtgenote Lisette en dochter
Yvonne; Mien's zus Mia en echtgenoot Jan) maakten van Tonia's
aanwezigheid gebruik om een live-onderhoudje met haar te smaken.
Ook buurvrouw
Tine, die zelfs Tonia's website bundelde in drukvorm,
wilde de eeuwelinge wel eens in levende lijve komen groeten..
Na een uitgebreide rondleiding in de grote tuin, waarbij we
dankbaar van het seizoen gebruik maakten om nog wat
bloemenzaad
te plukken, mochten we terug in de door groen omgeven en
gezellige veranda aan tafel, voor een lekker avondmaal.
We danken Sjef & Mien voor hun gastvrijheid en deze aangename
namiddag...
Telefonisch bericht Tonia ons vandaag het overlijden van Otto
König (84), die enkele kamers verder zijn verblijf had. Zondagavond
ll. gingen we met Tonia nog even op bezoek bij Otto...
Otto was als persoon beslist geen mistige figuur. Met
zijn sterk karakter uitte hij in niet mis te verstane
bewoordingen onverbloemd zijn mening, en dat konden we enkel ten
volle waarderen.
Ook tijdens onze talloze, vriendschappelijke contacten in het
cafetaria van het oude Vinkenhof, zat Otto nooit om een
sarcastisch grapje of opmerking verlegen.
Otto's overlijden grijpt ons aan en wij zullen zijn
spontaniteit, gevoeligheid en directheid, als waardevol en
sympathiek blijven herinneren...!
Otto König werd geboren in Königsberg (D) op 7 november 1923 en
overleed op 22 september 2008 in rustoord Vinkenhof.
Wij betreuren het, dat Otto zich de laatste maanden van zijn
leven als roker erg geïsoleerd voelde, in zijn kale kamer van de
nieuwbouw.
(zie ook lager of klik
hier)
Tom Nouwens:
"Ik vond het een genot om bij
haar te zijn..."
Wanneer we
rond 17:00 uur Tonia bezoeken, vertelt ze opgetogen over haar
massaal bezoek uit Nederland. Met niet minder dan zes personen
(Theo, Toos, Tom, Paul, Jan en Tonnie) kwamen ze afgezakt naar
België om tante zuster te bezoeken en haar mee te nemen voor een
uitstapje... Leuke dag voor Tonia.
Ook Tom
beschrijft het later als een erg geslaagde namiddag. Een wijntje
en koffietje met advocaat bevielen Tonia ten zeerste; er werd
wat van de Franse taal opgehaald en vooral: veel gelachen...
"Ik vond het een genot om bij haar te zijn", aldus Tom.
Frequente personeelswissel,
occasionele of noodwendige inzet van personeel op andere
afdelingen, tijdelijke vervangingen,...
Het zal steeds een aanpassing van de oudere zorgbehoevende vereisen, om
steeds te wennen en een minimale vertrouwensband trachten op te bouwen
met een vreemd personeelslid en zich met zijn eigen
kwetsbaarheden aan hem/haar over te geven aan soms de meest intieme (be)handelingen.
Toch vormt die
vertrouwensband een belangrijk gegeven in de zorgsector.
(zie ook
hier)
Heel wat bewoners kunnen een verplegend personeelslid zelfs
niet eens benoemen. Zowel voor hen als voor betrokken derden zou
een organigram met ook een visuele voorstelling van deze
personeelsleden, als minimaal herkenningspunt een regelgeving
moeten zijn.
Een centraleaffichage op de afdelingen van het
rusthuis met naam, foto
en functie van elke zorgverlener zou hierbij de
aanspreekbaarheid van een doelpersoon vergemakkelijken en tot
meer transparantie kunnen leiden.
Zo
zouden we ook verhalen van Tonia beter kunnen vatten, wanneer ze
vertelt over 'een' verpleegster met kort, lang, blond of
zwart haar, en het niet Marie-Jeanne betreft.
Een mix
van straattheater, animatie, multiculturele evenementen en
opengestelde mijngebouwen zorgden voor duizenden bezoekers
tijdens de Mijnhappening te Beringen. We haalden Tonia op in het
rusthuis en
genoten er van een nazomerse namiddag...
Maria, Tonia's buurvrouw,
betrapte gisteren een dief op heterdaad in haar kamer. "Toen ik
na de koffiepauze terugkeerde naar mijn kamer, stond ik oog
in oog met een man die in mijn ladekast snuffelde en meteen de
benen pakte", aldus Maria. Naar verluid werd haar 50 EUR
ontvreemd en zouden ook andere kamers bezoek gehad hebben. De
man zou volkomen vreemd zijn aan het rusthuis.
Maria, niet van een kleintje vervaard, was er toch wel wat door
aangedaan en een en ander zorgde voor heel wat commotie bij de
bewoners...
Bezoekster uur
vast in lift
Tijdens
ons bezoek aan Tonia deed er zich een defect aan de lift voor,
waardoor een bezoekster gedurende een uur de tijd van een
onvoorziene en noodgedwongen meditatietijd kreeg toebedeeld.
Toen ze uiteindelijk door opgetrommelde technici van Lummen en
Maasmechelen verlost werd, bleek dit onvoorzien bezinningsuurtje
toch niet het nodige rustgevend effect geresulteerd te hebben...
Enige uitzetting van de relatief nieuwe kabels (nieuwbouw)
zouden het euvel veroorzaakt hebben, aldus de technici.
Geen drama voor een valide jongere vrouw, maar toch geen
aanrader voor een chronisch zorgbehoevende bejaarde...
Misschien een goed idee, om toch maar enkele klapstoeltjes in
elke lift te laten monteren...
Een
telefoontje van een 'ongelukkige' Tonia vormt de
aanleiding voor Hildegard's onvoorzien bezoek.
Tonia zit alleen op haar kamer, maar binnen enkele minuutjes kan
er toch de motivatie worden aangewakkerd om deel te nemen aan
het animatiegebeuren, waarbij de vrouwelijke bewoners een
manicurebehandeling te beurt valt. En het wordt best een
gezellige bedoening. Onder begeleiding van animatrice Veerle
worden nageltjes geweekt in een badje, vervolgens geknipt en
gevijld, en tenslotte kleuren naar wens gekozen.
Zelfs een mannelijke bewoner laat zich deze 'vrouwelijke'
verwenbeurt maar al te graag welgevallen
:-).
Dan, samen met enkele trotse gemanicuurden, nog een glaasje wijn
in het cafetaria en ook Tonia voelt zich naar eigen
zeggen weer helemaal OK. En ook haar eenzaamheidsgevoel is weer
doorprikt.
We weten
dat Tonia soms een 'duwtje' in de rug kan gebruiken. Maar toch
spoort Hildegard haar tijdens het vergezellen naar de eetzaal
nog eens ernstig aan, om met regelmaat toch meer spontaan deel
te nemen aan animatieactiviteiten, of beschikbaar gezelschap op
te zoeken...
Herfstvoorbereidingen en
bezoekje aan nichtje Helena
Sinds
vanavond is Tonia, na een weekje logement te Zonhoven, terug in
rusthuis Vinkenhof, waar Hildegard haar met een warme knuffel
onder de lakens stopte. Het mooie weer van de afgelopen dagen
liet haar toe om een extra dosis vitamine D op te slaan.
(Zonlicht vergroot de aanmaak van vitamine D, hetgeen botafbraak
en depressie bij ouderen helpt voorkomen).
Terwijl we in de tuin snoeiwerkzaamheden verrichtten als
voorbereiding op de herfst, plukte Tonia allerlei rijpe zaadjes van de
bloemen, als investering voor het komende jaar.
Ook was er tijd voor talloze uitstapjes, waaronder een bezoek
aannichtje Helena van Elderen (96) in rusthuis St.-Catharina
te Zonhoven, die het steeds geweldig vindt om Tonia weer te
zien.
Hildegard, Helena,
Herman en Tonia
Tonia plukt zaadjes van de cosmea
Met droefheid vernemen we vandaag het overlijden van Wilhelmina Bronk
(77).
Wilhelmina was op dezelfde gang gehuisvest als Tonia en was een
erg warmhartige vrouw. Bij onze bezoeken aan het rusthuis
werden we meestal door haar als eerste hartelijk verwelkomd.
Amper een maand geleden (zie 2 juli) genoten we nog in
gezelschap van het mooie weer en een glaasje wijn, op het terras
van niveau 1 van het rusthuis.
Wij zijn erg blij dat we haar enkele dagen geleden, op
15/08/2008, samen met Tonia, nog een laatste bezoekje konden
brengen...
Wilhelmina was, net zoals Tonia, eveneens van Nederlandse
origine. Zij werd geboren te Hilvarenbeek (NL) op 25/10/1930 en
overleed gisteren op 18/08/2008 in rusthuis Vinkenhof.
OCMW-BESTUUR HOUTHALEN-HELCHTEREN DULDT
GEEN KRITISCHE OPMERKINGEN EN BEKENT KLEUR
OCMW-Houthalen via raadsvrouw Lena De Groote aan mantelzorgers Tonia:
"Waar haalt u de
morele of enige andere autoriteit om
op te treden voor
ouderlingen en rusthuisbewoners?"
•
het osteopathisch filmpje van 100-jarige Tonia is
'mensonwaardig en aanstootgevend'
•
'elke foto die maar iets met Vinkenhof te maken heeft, moet
verwijderd worden'
•
'geen recht van spreken als mantelzorgers'
Tijdens
de OCMW-raad van 21/8/2008 (RMW) werd advocate Lena De
Grooteaangewezen om, 'ter
ondersteuning vanspecifieke beleidsdossiers onderzoek te doen naar - en op te treden ten opzichte van - teksten
en foto's op het internet'.
Maar reeds op 11/08/2008 ontvingen
wij een schrijven van
De Groote, ter 'aanpassing' van de website deodata.be en ter
verwijdering van de website vinkenhof.be (later
ouderenhart.be).
Brutaal en in een ruk door eist het
OCMW daarbij de onmiddellijke verwijdering van elke foto op
de persoonlijke website deodata.be die ook maar iets met
rusthuis Vinkenhof te maken heeft; wordt ons een recht
van spreken als jarenlange mantelzorgers in vraag gesteld
(!); wordt het
informatief filmpje van een osteopathische
behandeling van onze beschermelinge Tonia gedenigreerd als
mensonwaardig en aanstootgevend. Meteen worden we
ook maar beschuldigd van laster
en leugens.
Zich verslikkend in haar hoogmoed vraagt het OCMW-bestuur van
Houthalen-Helchteren tenslotte waar we de morele of
enige andere autoriteit halen om op te treden voor ouderlingen
en rusthuisbewoners (!), alsof we daar eerst aan het
OCMW een goedkeuring voor dienen te vragen...
Versteld staand van zoveel
intimiderende arrogantie die ons poogt het zwijgen op te leggen
en die feitelijk enkel gemaskeerde belangen van verantwoordelijke
bestuurder(s) beogen, formuleren we een gepast antwoord en
continueren we volgens planning en bestaand concept verder de
uitbouw van deze websites en het in de kijker plaatsen van de
belangen van ouderlingen en rusthuisbewoners.
(zie ook
23/10/2008)
OCMW-Houthalen-Helchteren: 'mensonwaardig en aanstootgevend
filmpje van Tonia...'
Het OCMW-bestuur van
Houthalen-Helchteren omschrijft via haar raadsvrouw mr. Lena De
Groote de beelden in het filmpje van Tonia's
osteopathische behandeling
als mensonwaardig en
aanstootgevend.
Gefrustreerd conservatief of een stok zoekend bij gebrek aan
juridisch dragende argumenten om kritische mantelzorgers te
diaboliseren en te
censureren?
We tippen alvast de
narrow-minded-auteurs van deze minachtende omschrijving van
Tonia's onschuldig filmpje om zich te vergewissen van
een
filmpje van SP-Nederland
met als onderwerp 'Thuiszorg Nederland in crisis'
waarbij een oudere dame zich uitkleed voor heel
Nederland, als protest tegen de steeds wisselende
thuiszorgers.
Of zou het OCMW-bestuur te
Houthalen-Helchteren ook graag elke medisch-informatieve
docu willen verbannen?
klik en luister naar
Tonia's eigen commentaar...
Tonia (100)
verontwaardigd: "Als mensen met dat filmpje een probleem
hebben, dan hebben ze zelf een groot probleem..."
Bewust
informatief filmpje aangaande de osteopathische behandeling werd
in een volstrekte privéomgeving en in overleg, goedkeuring en
medewerking van alle betrokken partijen (Tonia, behandelaar en
vertegenwoordiger) vastgelegd en de behandeling werd tegen een
gangbare vergoeding uitgevoerd. De denigrerende bemoeienissen
van het OCMW zijn hier dan ook bijzonder ongepast en eeuwelinge
Tonia geeft dat in haar eigen woorden kort en bondig weer in het
filmpje hiernaast...
te
kwader trouw...
Aangaande de ongepaste bemoeienissen van het OCMW m.b.t.
bewust filmpje op deze privéwebsite DEODATA.BE, zijn wij echter bijzonder ontstemd over de
slinkse intimidatiepogingen vanwege het OCMW t.o.v. osteopaat
Drenth, die zijn
volle medewerking verleende en goedkeuring gaf tot
publicatie van dit onschuldig informatief filmpje op Tonia's website.
Via allerhande intimiderende argumenten trachtte men hem te
overtuigen om deze goedkeuring schriftelijk (!) in te
trekken, en het OCMW-Houthalen daarvan een bewijs ten dienste te
stellen, teneinde hun aantijgingen kracht bij te zetten... (!)
Een schrijnend voorbeeld hoe functionarissen of gemandateerden van
een openbare instelling zich kunnen verlagen en
gemeenschapsgeld aanwenden, om elke vorm van kritiek
te bannen?
Is rauw ei
+ sinaasappel als ontbijt het
geheim van Tonia's hoge leeftijd?
Toen Tonia anderhalf jaar
deel uitmaakte van ons gezin, waren we dagelijks getuige van
haar gewoonte om elke morgen als ontbijt een rauw ei en
sinaasappel te nuttigen. Vandaag vroeg ze om dat nog eens te
kunnen doen en met plezier begaven we ons naar het kippenhok, om
een kakelvers eitje te rapen.
Gezien ongekookt werd het eitje nog even goed gewassen, waarop
we Tonia haar gang lieten gaan... Zou dit recept misschien het geheim zijn van Tonia's hoge
leeftijd?
Sinds enkele dagen is Tonia
de oudste bewoonster van
rustoord Vinkenhof te Houthalen en zij is van plan om dat zo
nog wat te houden. In haar eigen woorden vertelde Tonia dat
als volgt: "Ik ben nog niet versleten, voel me goed en er kan
gerust nog wat bij". Wij feliciteren Tonia alvast met deze
bijzondere prestatie en we hopen samen met haar nog heel wat
plezier en fijne momenten te beleven...
Tonia volgt daarmee Jozefa Kebel op, die vorige week op
27/7/2008 als 101-jarige overleed.
Jozefa was van Sloveense origine en werd geboren op 17/03/1907.
Wij betuigen hierbij onze innige deelneming aan haar
nabestaanden.
In
Leopoldsburg raakt Tonia geïmponeerd door een grote oude
Cadillac met open dak en witte lederen zetels en als een gogogirl poseert ze voor deze oldtimer en maakt hem nog
aantrekkelijker.
Wanneer
we even later wat gaan drinken komt verkeersverantwoordelijke
Jef Tonia omhelzen en vraagt haar flirtend of hij bij haar terecht
kan als hij 'alleen zou komen te vallen'. Vriendelijk maar
vastberaden wijst Tonia evenwel zijn voorstel af.
's Maandags
word er hartelijk gelachen bij het updaten van Tonia's website
en is er groot jolijt wanneer ze haar keuze vastlegt voor fotootjes en clipfragmentjes.
Niet verwonderlijk dat Tonia heel wat steken laat vallen bij
haar breiwerk...
Tijdens
een telefonisch gesprek vertelt Tonia ons dat ze een
accidentje
heeft gehad. Met haar slechts één functionerend oog heeft Tonia
een beperkt dieptezicht en "ze liep tegen de glazen wand van
het verpleeglokaal op", aldus Marieke die vlak achter haar
liep en alles kon gade slaan.
Een heuse buil op haar voorhoofd die later ontaardde in een
blauwe plek, was het gevolg.
Voor de verpleegverantwoordelijke alvast onvoldoende ernstig om
ons in te lichten of er melding van te maken in haar
verpleegdossier, zo bleek achteraf.
(foto 4 dagen later
op 3/8/2008)
Hoewel een pijnlijke herstelperiode
na een medisch ingrijpen voor een uitstellen van mijn
verjaardagfeestje zorgde, mocht Tonia's aanwezigheid vandaag
toch niet ontbreken. Hildegard ging haar ophalen in rusthuis
Vinkenhof en Tonia bracht de nacht bij ons door.
En 's avonds, voor het naar bed gaan, verwende Tonia me met een
serenade die zorgde voor het mooiste verjaardagsgeschenk
en het meest plezierige moment van de afgelopen dagen. Zelfs ons
hondje Fikske liet zich op een bepaald ogenblik niet onberoerd.
Een uitstekend verjaardagsgeschenk...!
Beluister Tonia's zangtalent in bijgaand filmpje :-)
We
proberen te voorkomen dat Tonia opnieuw in een dip zou
wegglijdt en zorgen waakzaam voor wat externe prikkels.
Bijna dagelijks hebben we telefonisch contact en vermits zij
graag in Zonhoven verblijft, was ze ook dit weekend op logement.
Het gaat goed met Tonia en het geminimaliseerd medicatiebeheer werpt
schijnbaar zijn vruchten af: zo goed als geen fysieke klachten,
goed humeur, een betere appetijt, actief en alert...
Na de bakken regen die we de laatste dagen over ons heen kregen,
is het zondag een aangenaam weertje. We bezoeken een rommelmarkt te Heusden-Zolder,
waar Tonia geniet van de aandacht die ze ontvangt van
standhouders en bezoekers die haar herkennen. En
als ze haar naam hoort roepen door Brigitte, een
medewerkster in de keuken van het rustoord Vinkenhof, vertelt ze langdurig
over haar recente belevenissen.
En wanneer we zondagavond nog wat met bezoek buiten zitten kletsen,
wil Tonia
graag liever pas maandag terug naar het rusthuis. Dat vinden we prima...
Internetzoektocht naar foto's
uit kloosterverleden
van Tonia levert extra foto van moeder op
Zowat
meteen als Tonia vrijdag in de vooravond naar Zonhoven komt,
starten we met een zoektocht op internet naar foto's uit haar
kloosterverleden. Het zoeken overheerst zowat het hele weekend,
maar wordt meer dan beloond! In een
regionaal archief vinden we talloze foto's m.b.t. Tonia's
ex-kloosterorde Cenakel terug. Die roepen uiteraard bij Tonia
passende sentimenten op, maar het is werkelijk subliem, wanneer
we met heel veel geluk uitkomen op een foto, waar ook haar
moeder als retraitante poseert voor de ingang van het klooster.
Erg welkom voor Tonia, vermits ze maar over één enkele foto van
moeder beschikte...
klooster Cenakel - 1914
Kloosterkamertje als waarin Tonia 52 jaar verbleef. Een kruisje
was het enige wat er aan de muur mocht worden opgehangen
uiterst links: mère Cohen,
(de volgens zuster Deodata zeer hardvochtige)
mère Lamy en mère Vanderschuren in 1953
moeder Antonetta Van
Elderen als
retraitante voor het klooster in
±1925
Om deze
waardevolle buit te vieren, trakteren we ons zaterdagavond op
een etentje buitenshuis en wanneer we zondag in de vooravond
Tonia terugbrengen naar rusthuis Vinkenhof, is ze best wat weemoedig als
we afscheid moeten nemen...
Wanneer
we dinsdagnamiddag rond etenstijd Tonia bezoeken, nemen we haar
dienblad mee naar het terras. De temperatuur is zeer aangenaam
en na het avondmaal krijgen we gezelschap van medebewoners
Nelly, Wilhelmina, Marieke, Maria en Rosa.
De sfeer is uitgelaten en we besluiten de wijnflesjes en chips
die ter beschikking van Tonia stonden, te laten bijdragen aan
dit spontaan gezellig onderonsje, dat door alle aanwezigen erg
gewaardeerd wordt. Ook Marleen, Davine en de moeder van Marieke
voegen zich later nog bij het gezelschap.
Nelly - Wilhelmina -
Marieke - Tonia - Herman - Maria - Rosa
gezondheid!
Carine, één van de liefste
verpleegsters van Vinkenhof
86-jarige buurvrouw van Tonia
verplicht om ook
met tape bevestigde foto's te verwijderen op haar kamer
Ondanks
het absurd nageltjesverbod dat elke bewoner verbiedt om in de
nieuwbouw van rusthuis Vinkenhof enige decoratie of foto te bevestigen aan de
muur, zoeken residenten inventief naar oplossingen om hun
dierbaarste afbeeldingen volgens eigen smaak toch een ereplaats
te geven.
Zo stak
de 86-jarige M. S. een paar van haar meest beminde foto's in
plastic mapjes en bevestigde ze met medische tape aan de muur,
om ze enkele dagen later, op bevel van hoofdverpleger Lynen
(ROB), weer te moeten verwijderen.
Dergelijke bemoeienissen zijn volstrekt onaanvaardbaar en een
rechtstreekse inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de
bewoner. Overigens druisen ze volkomen in tegen de geest van
de richtlijnen, om elke rusthuisbewoner in zijn enige
privéruimte zoveel mogelijk zijn vertrouwde thuismilieu te
laten nastreven.
Of zou het gedrag
van deze hoofdverpleger een afspiegeling zijn van een
OCMW-beleid dat weinig voeling heeft met reële noden van de
bewoners?
(zie ook lager of klik hier en
hier)
Rond 17:00
uur is Tonia terug in rusthuis Vinkenhof en ook wij blijven daar tot we
Tonia zelf onder de lakens kunnen stoppen. We terrassen er nog
een uurtje en gaan dan met Tonia wat vriendenbezoekjes afleggen.
Ook bij Maria gaan we langs want Marleen, die in ons gezelschap
is, is een nichtje van overleden pater Steyns. Maria was
jarenlang intens bevriend met pater Steyns en haalt oude foto's
van hem boven. Met veel gevoel neemt Marleen ze nauwgezet
door...
Wanneer
we afscheid nemen van Tonia, hopen we dat ze ditmaal voldoende
aangesterkt is om zich de volgende dagen te handhaven in haar
rustoordomgeving en we stelden een
infonota op, ten behoeve van de
verpleging.
Naar
jaarlijkse gewoonte trapt Zonhoven ook dit jaar door met
allerhande activiteiten. Samen met het mooie weer een goede gelegenheid
om Tonia met een minder alledaags stukje van haar omwereld te laten
kennis maken. En dat viel in zéér goede aarde...
Namiddag was het groot jolijt op de retrokermis en 's
avonds straalde Tonia voor het podium van ABBA gold. En
wanneer we rond middernacht naar huis gaan, zegt Tonia in de
auto: "Het was een fijne dag en ik ga héél goed slapen
vannacht...".
Reeds
jaren slaapt Tonia 's nachts met een slaapmutsje en de afgelopen
dagen heeft ze er eentje extra gebreid. Het resultaat mag gezien
worden en Tonia is meteen enthousiast gestart, om ook een
bijpassend nachtsjaaltje af te werken.
"Voor de koude winterdag...", zegt ze lachend.
Ons
verheugend stellen we een wending in Tonia's gewichtsafname
vast. Tonia liet de weegschaal vandaag 1 kg meer aanduiden
en we hopen dat deze positieve evolutie zich verder zet.
N.a.v.
een telefoontje uit Nederland en om nutteloze verplaatsingen van
bezoekers naar rustoord Vinkenhof te vermijden, vermelden we dat Tonia
momenteel nog steeds in Zonhoven verblijft. Indien alles
verloopt zoals voorzien, zal zij zondag a.s. in de latere
namiddag, terug in het rusthuis zijn.
Zoals
elk jaar kiezen we vandaag om een bezoek te brengen aan
een 'open tuin'. N.a.v. een artikel in de Weekkrant op
12/6/08
(klik hier), kozen we dit jaar
voor de tuin van de fam. Cluyssen-Poelmans te Houthalen.
In een
volstrekt privékarakter worden we door Fernand rondgeleid in
aangenaam wisselende sferen van groene stiltes, die feeërieke
oases van rust uitstralen, af en toe uitgebalanceerd
geaccentueerd door b(l)oeiende kleuren.
Mede
door Tonia's prominente aanwezigheid, krijgen we halverwege een
fris glaasje witte wijn aangeboden, waarbij we in de winterserre
de kleurzachte aquarellen van Josette Ceyssens
(waarvan
we deze de mooiste vonden) en
een nooit eerder geziene kiwiboom van zoon Nick kunnen
bewonderen.
Op zijn
persoonlijk meest geliefde tuinplekje zie je Fernand op bijgaand
fotootje met Tonia en bij het vertrek maken we nog even kennis
met een sympathieke en spontane Nick.
Een aan te bevelen uurtje ontspanning met klasse...
Samen
met Tonia zochten we eergisteren met dr. Verschelde naar
mogelijke oorzaken van Tonia's voortdurende braakneigingen,
buikpijn en
afkeer van voedsel. Er werd besloten tot een selectieve
medicatiestop, hetgeen resulteerde in een zeer gunstige
ommekeer.
Tonia's constellatie is er merkbaar op verbeterd. Haar
braakreflexen zijn opgeheven, haar constipatieprobleem is
verdwenen en vooral: zij heeft terug een gezonde appetijt,
waar zelfs wij van genieten...
(zie ook
medicatiebeheer in rusthuizen of klik
hier)
Tonia: "Het gaat niet
meer, ik wil sterven..." Opgefleurde Tonia na 2 dagen
rusthuis weer plat
afgezaagde schoolfeestactiviteiten a la sjoelbak kunnen zieke
Tonia niet altijd bekoren
Wanneer
we op 7 juni ll. aankloppen bij Tonia's kamer, voelt ze zich
rotellendig. In een hoekje van haar kamer zat ze te braken in
een bakje dat ze angstvallig onder haar mond hield, om niets te
bevuilen en de enige woorden die ze tussen haar braakreflexen
stotterend tot uiting kon brengen waren: "Het gaat niet
meer... Ik wil sterven...". Na een 4-tal uren omhullende
aandacht lukte het weer wat en stopten we haar in bed om de
volgende morgen, via een telefonisch contact met de verpleging,
hetzelfde scenario te moeten vernemen.
We gingen Tonia ophalen en na 8 dagen logement in Zonhoven met
wat juiste aandacht, begrip en aantrekkelijke activiteiten, was
Tonia weer opgefleurd en had ze weer zin het leven.(zie lager).
Zondag brachten we Tonia terug naar Vinkenhof en reeds
gisterenavond (dinsdag!) werden we geïnformeerd dat Tonia
zowat de hele dag in bed had gelegen. De afgezaagde
schoolfeestactiviteiten à la sjoelbak konden Tonia
niet bekoren en ze trok zich letterlijk en figuurlijk
kokhalzend terug op haar kamer, waar niemand zich verder over dat
kamerisolement kon bekommeren.
terug naar Zonhoven
Gealarmeerd over deze recidive wending, haalden we Tonia vandaag
terug bij ons. Nauwelijks binnen braakt Tonia haar maaginhoud
uit en enkel aan eten denken, maakt haar al misselijk. Gezien
haar recentelijk gewichtsverlies tot 41 kg beseffen we dat
Tonia's reserves stilaan uitgeput raken. Maar we zullen
opnieuw ons best doen om haar moraal en appetijt, de komende
dagen weer wat op te krikken...
minister Steven Anackere en gouwerneur Stevaert op bezoek
Waar
Tonia (zoals trouwens meerdere bewoners) normaliter rotellendig
op haar kamer kan liggen wegkwijnen, wordt ze toch op een
exclusieve lijst van 10 bewoners geplaatst, om overmorgen
(20/6/2008) aanwezig te zijn op de officiële opening van de
nieuwbouw, in aanwezigheid van minister Vanackere en gouverneur
Stevaert.
Wij werden daarover niet eens geïnformeerd en zowel Tonia als
wijzelf willen voor de eer bedanken om haar als
100-jarige opnieuw te laten linken aan de 'goede zorgen' van
het OCMW-rusthuis Vinkenhof te Houthalen.
Tijdens
de voormiddag gaan we naar de rommelmarktte Spalbeek.
De markt grenst aan de Molenstraat, waar Tonia en ikzelf
jarenlang als buren naast mekaar woonden. We komen heel wat oude
bekenden tegen, die blij verrast
reageren. Zoals bv. haar oude buren Marleen Liefsoens
en Djamel. En als we even het plaatselijk kruidenierswinkeltje
binnenwippen, biedt de uitbaatster Annie Volders haar oude klant zelfs gratis broodjes en drank aan.
Tonia die destijds overal belangeloos haar diensten aanbood, was
immers een graag geziene gast in Spalbeek...
Wat
later maakt Tonia kennis met Choco, de papegaai van een
vriendelijke voorbijganger, die prompt op Tonia's schouder
komt zitten :-)
na
8 dagen terug naar Vinkenhof
Na 8
dagen verblijf te Zonhoven met veel gesprekken en warme
aandacht is Tonia's moreel weer behoorlijk
opgekrikt en kiest ze weer voor het 'leven'. Wanneer we haar
terugbrengen naar rusthuis Vinkenhof vragen we aan de verpleging, om
ons onmiddellijk op de hoogte te brengen in geval er opnieuw
tekenen van neerslachtigheid of ernstige fysieke klachten bij Tonia worden waargenomen. Om de
aanpassing voor Tonia te verzachten, blijven we nog een 4-tal
uren in rusthuis Vinkenhof en bezoeken we Jos en Maria. Ter bevordering
van Tonia's sociale contacten, en omdat we weten dat ze daarvan
kan genieten, plaatsten we op haar kastje enkele flesjes rode
wijn en glaasjes. Gezondheid, Tonia! En ook voor uw bezoek...
Bij de
openstaande deur van Tonia's kamer zien we Otto in de gang
passeren. We nodigen hem uit om even binnen te komen, maar
Otto wil niet. Als we zelf naar hem toe gaan, draait Otto er
geen doekjes om, dat hij zich slecht voelt. "Ik wil niet
binnenkomen en ga enkel nog van mijn kamer naar de eetzaal en
vice versa", aldus Otto. Otto voelt zich niet goed in het
rusthuis en zegt: "Alleen de tralies ontbreken hier nog!"
Wij betreuren het onbehagen van Otto ten zeerste, maar kunnen
enkel uiting geven aan ons medeleven
(zie ook lager of klik
hier)
Vandaag kwam Georgette
(vrijwillige medewerkster in rustoord Vinkenhof) Tonia bezoeken
te Zonhoven. Tonia was blij verrast en we waarderen deze
attentie van Georgette bijzonder. Met trots introduceerde Tonia Georgette in haar website
deodata.be...
Georgette bezoekt wekelijks zowat alle bewoners in het rusthuis
en is door hen erg graag gezien. Niet verwonderlijk, want zij
benadert hen op een bijzonder open en hartelijke wijze...
Aansluitend bij de
zielenroerselen die Tonia ons de afgelopen dagen kenbaar maakte,
getuigt ze vandaag ook over haar verblijf in het rusthuis. Ze
zegt zich er vaak
eenzaam te voelen, te weinig omhuld en onvoldoende begeleid. Ze ervaart ook te weinig structuur, aantrekkelijke
animatie en vriendschap en betrokkenheid onder de meeste bewoners
zelf.
"ja ja..."
of "nee, nee..." Omdat we
nog beter inzicht willen krijgen in hetgeen voor Tonia
aanleiding vormt tot haar 'sombere' stemmingen, hadden we vandaag
een dieper gesprek met haar over zichzelf en haar verblijf in
het rusthuis.
Meestal antwoordt Tonia op vraag van derden bevestigend of
ontkennend met een eenvoudige "ja, ja..." of
"nee, nee...",
overeenkomstig hetgeen zij vermoedt dat er van haar
'verlangd' wordt.
"Het zit ook niet in me om anders te doen en ik heb dat
ook nooit geleerd", zegt Tonia als we haar willen
aanmoedigen om dat anders te doen.
Tonia heeft nooit geleerd om voor zichzelf op te komen en
enkel in een zeer vertrouwde omgeving en dito gezelschap, zal
Tonia spontaan uiting geven aan haar diepere gevoelens.
ieder op zichzelf
Vervolgens vertelt Tonia dat ze zich erg vaak eenzaam
voelt in het rusthuis, ze (te) weinig aanspraak heeft en
iedereen zich wantrouwend terug trekt op zichzelf. "Het
lijkt wel of niemand wat durft te zeggen". "Er is geen
gemoedelijke sfeer,niet veel communicatie en
ook weinig betrokkenheiden vriendschap onder de
bewoners". "Ik voel me vaak alleen en trek me dan ook
maar terug op
mijn kamer".
Ook vertelt Tonia dat ze te weinig structuur en (bege)leiding
ervaart op haar afdeling, hetgeen een niet-geborgen gevoel
versterkt. "Wie of waar is de overste", zoals Tonia dat
vanuit haar kloosterverleden definieert.
fysieke klachten vertalen psychisch onbehagen?
Zoals reeds eerder aangestipt, konden wij meermaals ervaren
dat Tonia's klachtenpatroon ons soms de daver op het lijf
joeg en we zelfs de realiteit van een mogelijk afscheid
onder ogen meenden te moeten zien. Toch konden op nauwelijks
een paar uren tijd en in progressieve mate deze klachten
wegebben als sneeuw voor de zon, als Tonia de nodige dosis
gevoelsmatige geborgenheid en affectie kon ervaren.
Wij vermoeden dan ook sterk, dat Tonia's fysieke klachten
vaak en in zeer belangrijke mate een vertaling of gevolg kunnen
zijn van haar psychisch onbehagen.
verwoorden van
psychisch onbehagen = onbekend terrein
Enige duiding of verwoording van een psychisch onbehagen of
'gevoelspijn' is voor Tonia vreemd en zij zal enkel een
locatie op haar lichaam aanduiden als centraal pijnpunt, ook indien deze van een
andere aard of louter symptomatisch is.
verlies van recht op aandacht
Overigens konden we vaker vaststellen dat, zelfs in geval
dat Tonia's toestand ons bijzonder gunstig leek, zij bij een
eenvoudige vraag van zorgverlener of arts, een eerder
negatieve gesteldheid suggereerde.
Uit een open gesprek met haar konden we begrijpen, dat o.a.
haar vrees om recht op aandacht te verliezen,
hieraan ten grondslag lag. Wij vertalen dit in een diep
gewortelde angst voor eenzaamheid en we proberen
dit zoveel mogelijk op te vangen. Het is overigens een
dankbaar gegeven om te zien hoe Tonia dan, zowel fysiek als
mentaal, daarbij kan opleven!
(zie ook getuigenis van
Tonia hierboven op 12/06/2008)
Rond
17:00 uur gaan we met Tonia zwemmen en vervolgens in een
taverne wat eten en een glaasje wijn drinken. Toevallig
vindt er in de taverne ook nog een muzikaal optreden plaats en
ontmoeten we OCMW-raadslid. Wanneer we omstreeks 23:00 uur terug thuis komen, herhaalt Tonia
veelvuldig, dat het zo'n fijne dag was...
Vermagerd tot 41 kg,
ontreddering en braakreflexen
Tijdens
de afgelopen week bezocht dr. Verschelde Tonia drie maal,
maar medische evaluaties leidden niet tot nieuwe of alarmerende
(fysieke) diagnoses.
Zeker positief is
wel, dat we merken dat Tonia's rugklachten ondertussen
beduidend minder zijn en zij zich ondertussen weer volledig
zelfstandig kan verplaatsen.
Toch
voelt Tonia zich bij regelmaat allesbehalve goed en wanneer
we zaterdag (7/6/08) haar kamer binnenkomen, zit ze lijkbleek in een
zeteltje met een spuugbakje onder haar mond. Ze heeft
braakreflexen en klaagt over pijn in haar buik. Tonia is
ontredderd en klampt zich letterlijk en figuurlijk aan ons vast. Identieke
klachten uitte ze tijdens telefoongesprekken van de
laatste dagen, evenals tijdens Hildegard's bezoek van donderdag
ll..
Na een
paar uurtjes gaat het evenwel beter en wanneer Tonia omstreeks
20:00 uur zegt dat haar klachten veel minder zijn, helpen
we haar in bed en knuffelen we haar nog wat.
"IK WIL STERVEN..."
Als we de volgende dag (zondagvoormiddag
8/6/08) Tonia aan de lijn hebben, voelt ze zich opnieuw niet goed
volgens eenzelfde scenario als de dagen voordien en ze vraagt
ons nadrukkelijk om te komen. We contacteren de verpleging die bevestigt dat
het Tonia niet goed gaat.
Als we rond 12:00 uur aankomen in
rusthuis Vinkenhof zit Tonia aan tafel. Hoewel de feestmaaltijd o.w.v.
vaderdag er zeer aantrekkelijk uitziet, wil ze weinig van eten weten.
Tonia is overigens de afgelopen weken 6 kg vermagerd en
weegt nu 41 kg.
We vergezellen
haar naar haar kamer en nemen ruim de tijd om haar te laten
ventileren over haar (fysieke) klachten. "Het gaat niet meer.
Ik wil sterven" uit Tonia, terwijl ze voorzichtig
vraagt of ze mee
kan naar
Zonhoven.
Dat beloven we, maar eerst
willen we haar in haar eigen omgeving wat laten bekomen en we vertoeven
daarom nog
geruime tijd buiten aan het cafetaria in het gezelschap van Jos,
Marieke en Camilla. Er wordt wat gekletst en zelfs gelachen, en Tonia
fleurt zienderogen weer wat op.
Rond 16:00
uur gaan we samen naar Zonhoven waar we ons, zonder de zomerse
warmte te willen verbannen, hullen in de schaduw van de
zonneluifel. We schenken een glaasje wijn in en om meer voeling te kunnen krijgen waarom
Tonia zich
de laatste tijd zo rot ellendig kan voelen, hebben we een langdurig gesprek met haar.
WAAROM TOCH ZO ROT
ELLENDIG?
angsten Gestimuleerd
door veel luisterbereidheid, vertrouwen en gedrevenheid om
haar te begrijpen, vertelt Tonia ons over haar angsten
die ze verrassend goed kan omschrijven. En dat zijn er nog
al wat...
Na een tijdje
begrijpen we dat een mix van verlatingsangst,
angst voor eenzaamheid, onbegrip, aftakeling en dementie, isolatie
en
afhankelijkheid zich de laatste tijd intens van haar
meester kunnen maken. In haar eigen woorden geeft
Tonia daarbij te kennen dat ze zich zeer bewust is van
haar tanende oriëntatie in tijd en ruimte. Bovendien ervaart ze een
onvermogen om uiting te geven aan deze
(angst)gevoelens of om ze te verwoorden,
hetgeen de psychische beklemming voor haar enkel nog groter
maakt. Ook o.w.v. een diep gewortelde schroom, is het geen
evidentie voor Tonia, om daarover te vertellen.
psychosomatisch Zonder
ook maar in het minst de ernst van Tonia's klachten te willen
relativeren (integendeel zelfs), wordt ons vermoeden dat haar
klachten in belangrijke mate psychosomatisch van aard
zijn, versterkt.
We stellen vast dat Tonia's gevoelens van wel- of onbehagen de
laatste weken met een hoge frequentie en in korte tijdspannes
erg wisselend kunnen zijn. Ook de mate waarbij ze uiting geeft
aan fysieke klachten, verloopt daarbij parallel. En bij
pijnklachten bleek er zelfs weinig of geen onderscheid waar te
nemen, na de toediening van een pijnstiller, dan wel een
placebo.
Wij beheersen geen medische disciplines, noch willen wij
aangaande diagnoses stellen, maar denken toch dat Tonia's
fysieke klachten minstens in grote mate versterkt worden door
een psychisch onbehagen (of depressie?).
affectie
Anderzijds blijkt heel vaak dat, een taboeloze
luisterbereidheid, begrip, oprechte
betrokkenheid en uiting van genegenheid en affectie,
een uitermate rustgevend en helend effect resulteren. Op
zeer korte tijd kan dit zelfs tot een dermate spectaculaire
ommezwaai m.b.t. haar gevoel van onbehagen leiden, als
zou het een sterk drogerend middel betreffen.
gevoelig voor
wijzigingen in vertrouwde omgeving
Dat
enige aanpassing als gevolg van de verhuis naar de nieuwbouw
voor heel wat bejaarden psychisch belastend zou kunnen zijn, was
begrijpelijk en voorspelbaar.
Helaas kwam daar voor Tonia op een ongunstig ogenblik ook nog
eens een ziekenhuisopname bij.
Een totaal vreemde omgeving, allemaal onbekende mensen waarmee
(nog) geen vertrouwensband kon bestaan, nare onderzoeken met
toediening van contraststoffen, lavementen, vele injecties,
vervelende infusen, een blaassonde ..., bovenop de reeds
bestaande pijnscheuten in haar rug, als reden van haar opname.
Je zou voor minder, letterlijk en figuurlijk, het 'noorden'
kwijtraken en angstig worden. Voeg je daar de gedwongen
fixatie
(zie lager of klik
hier) nog bij en je hoeft
beslist geen gediplomeerde psychiater te zijn om te begrijpen
dat dit voor een 100-jarige teveel van het goede is, en het tijd
zal vragen om deze beangstigende (traumatische?) ervaringen
te verwerken...
rollenspel
9/6/2008 - Ter bevordering van een
(h)erkennen en identificatie van differente identiteiten,
waaronder zichzelf, voeren we op een speelse wijze een
rollenspel op,
waarbij Tonia en ikzelf wisselen van personage. Ik speel de rol
van zieke en hulpbehoevende bejaarde en klamp me letterlijk en
figuurlijk vast aan Tonia, die probleemloos overstapt in een
beschermend en nuttig personage met verantwoordelijkheidszin...
Minutenlang giert Tonia van het lachen en het lijkt er even op of al haar
klachten tot een ver verleden behoren en ze zich ver verwijderd
voelt van mijn personage. Naderhand wordt de
'toneelopvoering' nog uitgebreid door de spelers
becommentarieerd en zegt Tonia: "Hah..., zoiets moesten we toch
meer doen..."
lievelingsverpleegster Tonia
lijkt weer helemaal ontspannen en met verbazing zien we
even later dat ze van haar maaltijd geniet en zelfs zegt: "Het
heeft me gesmaakt". Dat verheugd ons, want vooral de
laatste tijd voelt Tonia een grote
weerstand om te eten en vaak beperkt een maaltijd zich tot wat
minimale 'voedselopname' met tegenzin.
Niet enkel een beetje verbaasd, maar ook ontroerd zijn we, als Tonia
plots te kennen geeft dat ze verpleegster Marie-Jeanne wil bellen, om haar te
vertellen dat ze zich veel beter voelt en meteen wordt de
daad bij het woord gevoegd.
Tonia uit reeds lang haar lof over deze lievelingsverpleegster waarvan ze zegt zoveel begrip
en luisterbereid te kunnen ervaren en we beloven Tonia, om aan Marie-Jeanne een fotootje van hen beiden
te vragen.
Ook medebewoners uitten reeds herhaaldelijk hun
uitgesproken positief gevoel t.o.v. deze verpleegster.
(zie ook
26/10/2008 of klik
hier)
OCMW-BELEID HOUTHALEN-HELCHTEREN BLIJFT VASTHOUDEN AAN
BEWONERSONVRIENDELIJKE EN ABSURDE REGELGEVINGEN
Na 2 maanden mag nog steeds geen
nageltje
in muur van miljoenenbouw
sfeer ziekenhuiskamers
blijft behouden
Dat het OCMW bij het beleid van Rust- en Verzorgingstehuis
Vinkenhof te Houthalen blijft volharden in absurde en
bewonersonvriendelijke regelgevingen, merk je niet enkel bij de
bewoners. Al bij het betreden van de polyvalente ruimte (=
eetzaal = TV-kamer = ergoruimte) en zelfs bij het binnenkijken in de
glazen werkruimte voor de verpleging, zie je dat het nageltjesverbod
het simpel ophangen van een eenvoudig klokje onmogelijk maakt.
(klik voor groter)
rail volstrekt
ontoereikend De voorziene rail over een amper 2 meter bruikbare lengte met
daaraan 2 bevestigde haken kan dan al dienstig zijn om
plaatsgebonden een grotere kader te bevestigen, maar is, alleen
al maar uit esthetisch oogpunt, totaal niet geschikt om
kleinere decoratieve elementen zoals fotootjes,
kruisjes of klokjes aan te bevestigen... Helaas blijken de meeste bewoners daar zo over te denken, maar
weinigen voelen zich voldoende vrij om hun ongenoegen daarover
formeel te uiten of nemen om redenen een gelaten houding
aan. Ondertussen blijft hun (laatste?)
'persoonlijke' leefruimte van deze kwetsbare ouderendoelgroep
ongezellig, zonder eigenheid en voor velen totaal vreemd aan hun eigen
jarenlange woonstijl.
voeling met bewoners
Het
laat zich sterk vermoeden dat het beleid (vanuit een ivoren toren)
onvoldoende voeling heeft met wat er leeft en heerst
onder de bewoners, hun verzuchtingen en de correlatie met
factoren die zowel hun psychisch als fysiek welbehagen bepalen,
of minstens beïnvloeden. Maar zolang aanstellingen in sleutelfuncties politiek georiënteerd blijven,
in plaats van louter gestoeld te zijn op vereiste vaardigheden en reële
betrokkenheid bij de jobessentie, zal daar weinig
aan veranderen...
(zie ook lager of klik
hier)
Waar de OCMW-beleidvoerders
te Houthalen zich zorgen maken om een nageltje in de muur,
begrijpen hun collega's in Riemst meer van de belangrijkheid om
de bewoners een thuisgevoel te geven, zoals blijkt uit
onderstaand artikel:
bron: Het
Belang van Limburg - 24 april 2008 - blz. 50
...
"Het worden geen 'rusthuiskamers' meer: het bed is niet
langer zichtbaar, je hebt het gevoel dat je in een woonkamer
staat" zeggen Johan Abrahams (Grauwzusters) en Jean Geelen
(OCMW)...
... Het typische beeld van een rusthuis - met lange gangen vol
kamers - vind je hier niet terug: het rusthuis is opgedeeld in
blokken, met elk een 'living' met open haard en parket.
Elke kamer is 30 à 31 m2, dat zijn bijna zorgflats. Het bed
staat niet langer centraal, je krijgt echt een soort van
woonkamergevoel...
Nadat we
gisteren met dr. Bart Verschelde het
medicatiebeheer en aanbevelingen voor de verpleging bespraken,
brachten we Tonia vandaag, na een herstelperiode van 2 weken te
Zonhoven, terug naar rusthuis Vinkenhof. Daar wachtte haar alvast
een warme ontvangst van medebewoners Maria, Wilhelmina, Jos,
Marieke, verpleegster Malika en diens collega...
Lekkerste frietjes
in 4 jaar voor Jos
Omdat
het buiten, naast het cafetaria van rusthuis Vinkenhof waar we nog een
sigaretje konden roken, zo gezellig bijpraten en keuvelen was,
besloten we dit knus onderonsje nog wat te rekken en gingen
we rond etenstijd frietjes halen...
een gezellig, bijna thuisgevoel...
Dank aan dr. Bart Verschelde en osteopaat
Geert Drenth
Wij
danken heel bijzonder dr. Verschelde en osteopaat Drenth
voor hun zorgverlening en bereidwilligheid tijdens de
afgelopen weken. Via zijn spontane wekelijkse bezoeken aan
zijn patiënten in het rusthuis zal dr. Verschelde eventuele klachten van
Tonia nog beter kunnen evalueren...
nota: Bijgaand
informatief filmpje en publicatie werd na overleg met Antonia, met goedkeuring
en medewerking van de behandelaar en mezelf
als gemandateerde vertegenwoordiger, volledig vrijwillig en
conform regelgevingen aangaande privacy toegevoegd. De
behandeling werd tegen een gangbare vergoeding uitgevoerd.
Ondanks
pijnstillers klopte ik enkele jaren geleden, kromgebogen van
de rugpijn, aan bij osteopaat Geert Drenth te Zonhoven, om even
later weer rechtop buiten te komen. Dankbaar maak ik bij
opkomende rugklachten nog steeds gebruik van helende oefeningen,
die ik van deze man mocht leren.
Ondanks een differente
diagnose bij Tonia, vingen we de afgelopen dagen ook bij haar
aan, met een osteopathische behandeling.
Waar Tonia, na een reeks
belastende onderzoeken in het ziekenhuis,
vooreerst wat argwanend en angstig was, liet ze zich al vlug de
relaxerende en pijnloze handelingen van Geert welgevallen
en kijkt zij telkens uit naar zijn volgend
bezoek...
Door massagetechnieken, bewegingen op
specifieke gewrichten en door sommige structuren wat te rekken,
probeert osteopaat Drenth de functie van bepaalde weefsels zo
veel mogelijk te normaliseren.
Voor geïnteresseerden voor wie osteopathie volkomen vreemd is,
bundelen we in bijgaand filmpje enkele fragmenten uit Tonia's
behandeling. (De blauwe plekken op Tonia's lichaam zijn een
gevolg van haar recente ziekenhuisopname...)
OCMW-bestuur Houthalen-Helchteren:
'filmpje is mensonwaardig en
aanstootgevend...'
Met een
verrassende ommezwaai t.o.v. gisterenmorgen, is Tonia
vandaag weer helemaal in haar element. Met een dosis gezonde
eigenzinnigheid en beter humeur pakte ze vandaag de draad weer op
en brachten we zelfs een bezoek aan haar nichtje
Helena van Elderen. Die bleek zich echter een
kappersbehandeling te laten welgevallen, zodat het
hartelijk bezoek van korte duur was. Maar
intenties voor een snel weerzien werden uitgewisseld.
Dan maar 'bij Lieve' een ijsje met verse aardbeitjes laten
smaken en ondanks dat we Tonia's looprekje mee
hadden, wenste ze zich gewoon met haar stok te verplaatsen.
Via een telefonisch contact met haar huisarts dr. Verschelde,
informeert Tonia hem persoonlijk aangaande haar uitgesproken beterschap... :-)
Tonia had vanochtend een behoorlijke dip en het kostte best wat
moeite, om haar op andere gedachten te brengen.
Omdat ze angst heeft om zich alleen te verplaatsen en om haar
zelfvertrouwen daarin wat te bevorderen, hebben we het looprekje
van haar overleden zus Betje van de zolder gehaald en op maat
aangepast. Een letterlijk en figuurlijk stapje naar een
herwonnen zelfstandigheid? Het lijkt alleszins op wieltjes
te lopen... :-)
Medewerkster rusthuis op
matje geroepen wegens contact met 'familie' van Tonia
Naar
aanleiding van een eerder op deze pagina verschenen
miniartikeltje 'TERRASSEN IN ZOLDER' (zie lager op 13/05),
werd vrijwillige medewerkster Georgette van rustoord Vinkenhof
aldaar op het matje geroepen. Georgette zet zich reeds
geruime tijd (gratis) met hart en ziel in, om o.a. boodschappen
te doen voor de bewoners van het rusthuis en zij heeft een goede band
met hen opgebouwd. Voor heel wat bewoners vormt zij een van de
weinige schakels met de buitenwereld en zij benadert de bewoners
vanuit haar hart. Georgette is communicatief erg vaardig en open met de bewoners,
vertolkt daarbij zeker ook een sociale functie en via haar
unieke vertrouwensband, draagt zij beslist bij aan het
welbehagen van de bewoners.
Louter
op basis van dit fotootje werd Georgette enkele dagen
geleden door animatrice Maartje geïnterpelleerd (lees: ter
verantwoording geroepen) aangaande haar contacten met ons en
dito gespreksonderwerpen. Verwonderd drukt Georgette, die
overigens niet over een internetverbinding beschikt, daarbij
haar intentie uit om dringend een bezoek aan deze website te
brengen evenals een gesprek met ons te hebben, hetgeen haar
haar ten stelligste ontraden wordt...
Wij
betreuren dit en vinden het alvast voor Georgette volstrekt onwaardig dat ze, als
vrijwillige medewerkster en gematureerde 48-jarige vrouw met
heel wat levenservaring, zich voor privéaangelegenheden dient
te verantwoorden aan een jonge animatrice, die nog niet zo lang
geleden gillend onder een tafel wegvluchtte bij het nemen van een
(groeps)foto, tijdens een verjaardagsviering in rusthuis Vinkenhof.
Website
'DEODATA.BE' op agenda van vergadering rusthuis Vinkenhof Waar is het OCMW-bestuur bang voor?
Volkomen
in de lijn van bovenstaand gegeven, werd er tijdens een recente
vergadering in rusthuis Vinkenhof de 'problematiek' van deze website
aangekaard, evenals hetgeen ertegen kan ondernomen worden. Zelfs
juridisch advies zou zijn ingewonnen.
Blijkbaar maken de verantwoordelijken van het rusthuis zich
bijzonder druk aangaande de opmerkingen en kritische
vraagstellingen op deze site? Zouden
binnenkort ook alle (ex-)medewerk(st)ers die gedurende 10 tot 20
jaren werkzaam waren in rusthuis Vinkenhof en met ons een gesprek hadden,
ook aan de tand gevoeld worden?
Jammer dat de energie en aandacht die verloren gaat aan een
dergelijke symptomatische benadering,niet wordt
aangewend ten gunste van een grotere
ontvankelijkheid m.b.t. het welbehagen van de bewoners, hetgeen toch de
enige essentie vormt, van de op deze site aangekaarte items m.b.t. het rusthuis
en de OCMW-beleidvoering
We
spraken met Tonia af, dat ze onze hulp dient in te roepen bij
elke verplaatsing, dag en nacht. En dat gebeurt ook, zoals
vannacht. Rond 03:00 uur rinkelt het belletje aan Tonia's bed en Hildegard springt uit
bed. Tot haar verbijstering mag ze Tonia, die wild om zich
heen slaat,niet aanraken. Ze roept enkel "Herman
moet komen!"...
Zelf net uit een diepe slaap gewekt, komt Hildegard me onthutst
halen en duurt het enkele minuten alvorens we Tonia tot bedaren
kunnen brengen. Verward en angstig uit Tonia zich over een
verpleegster met lange haren, door wie ze zich bedreigt
voelt en waarbij haar angstuitdrukking volledig parallel loopt
met haar emoties, toen we haar gefixeerd en overstuur aantroffen
in het ziekenhuis, enkele dagen geleden...
Wanneer we Tonia er de volgende dag over aanspreken, herinnert
zij zich er niets meer van en excuseert ze zich bij Hildegard.
Het is ons duidelijk dat Tonia's nachtmerrie een
psychische verwerkingspoging inhoudt, gecorreleerd aan haar
recente traumatische
fixatie-ervaring in het ziekenhuis...
Wat betekent gemotiveerd?
Promille?
Waarom zijn vrouwelijke artsen beter?
ontvankelijk voor intellectuele prikkels
Voormiddag heeft Tonia hoofdzakelijk geslapen. Vooral bij
handelingen als opstaan 's morgens of na een aantal uren
bedrust, kreunt Tonia van de pijn waarbij we ze stevig moeten
vasthouden, zodat ze niet door haar knieën zakt. Toch gaat het,
eenmaal plaatsgenomen, meestal na een kwartiertje beter tot
zelfs zonder pijn.
Zoals we het momenteel voorzichtig menen te kunnen evalueren, is
het een evenwicht zoeken tussen zowel (bed)rust als ook wat
minimale beweging, uiteraard onder begeleiding en waarbij Tonia
zélf haar wensen en tempo kan bepalen.
Naast me, op een stoel aan mijn bureau, leest Tonia momenteel de
krantenkoppen. Ze is zeer alert, leest de titels luidop voor,
geeft haar commentaar erop of stelt vragen zoals: "Wat betekent
gemotiveerd?", "Wat betekent promille?", "Wat is relativeren?"
of "Waarom zijn vrouwelijke artsen beter?..."
Ons vermakend over Tonia'sintellectuele interesse en prikkeling,
geven wij haar met plezier een begrijpelijke omschrijving,
waarbij haar eerdere MMSE-uitslag ons worst zal wezen...
Riet van Roy
Rond
19:00 uur belt Riet van Roy (dochter van Tonia's zus
Drieka) om te informeren naar Tonia's gezondheidstoestand.
Ze hebben een langdurig en hartelijk gesprek en Riet verbaast
zich erover, hoe de helderheid van grappenmakende Tonia in
contrast staat met een beeld dat van haar geschapen werd,
tijdens de recente uitvaart van familielid Paula Nouwens.
Riet dankt ons voor de
zorgen aan Tonia.
osteopathische
behandeling opgestart
We gingen
vandaag van start met een
osteopathische behandeling voor Tonia en stelden ons
vertrouwen daarbij in Geert Drenth. Later meer hierover...
Afgezien
dat we Tonia vannacht 2x naar het toilet begeleidde, vertelt ze goed geslapen te hebben
en een
thuisverpleegster heeft haar vanmorgen en vanavond de voorziene
medicatie ingespoten.
Tonia heeft bijna de hele dag geslapen en ook wanneer ze wakker
is, lijkt ze oververmoeid en uitgeput van al de ellende die haar
passeerde tijdens de afgelopen dagen...
Uiteindelijke diagnose niet
dramatisch.
Bedje terug gespreid in Zonhoven
2
gekneusde wervels (uiteindelijke diagnose niet dramatisch)
Gisteren, dezelfde dag dat onze klacht aangaande de
gedwongen fixatie van Tonia aandacht kreeg in de
media, verliep onze eerste afspraak en kennismaking met dr.
Schellemans om 17:10 uur in een kunstmatig steriel correcte sfeer...
Dr. Schellemans zijn consultatieruimte is slechts
enkele meters verwijderd van Tonia’s kamer en wanneer we, in
gezelschap van Tonia ons aanmelden bij zijn openstaande deur,
dicteert hij ostentatief een tekst in zijn dictafoon en verzoekt
hij ons plaats te nemen in een (wacht)kamertje grenzend aan zijn
bureau. Net nadat we daar Tonia voorzichtig op een stoel hebben
geïnstalleerd, worden we verzocht om ons terug naar zijn
consultatieruimte te begeven, waarna er weerom besloten word om
in Tonia’s kamer het gesprek te laten plaatsvinden. Ondertussen
stelde dr. Schellemans in vraag of Tonia’s aanwezigheid nodig
was, waarop we bevestigend antwoordden, dat zij dit inderdaad zo
wenste.
Vervolgens werden we op de hoogte gebracht dat Tonia’s
rugklachten 2 wervelkwetsuren zou betreffen, die volgens
Schellemans reeds daags na haar opname werden
gediagnosticeerd en waarbij huisarts Verschelde reeds vorige
vrijdag in kennis zou zijn gesteld zijn.
Merkwaardig, vermits wij zowat dagelijks naar nieuws
informeerden bij dr. Verschelde en wij enkel konden vernemen dat
hij alsnog over niet meer informatie beschikte, dan wijzelf.
Wanneer wij verder informeren naar de betekenis
van de eerste maar zeer verontrustende besluiten van de arts op
de spoedafdeling, die als eerste Tonia onderzocht en nav
een bloedonderzoek melding maakte van een ernstig probleem van
mogelijke weefselafsterving in de darmen, antwoord dr.
Schellemans enkel: “IK ALLEEN
heb hier recht van spreken!” en “IK ALLEEN stel hier een
diagnose!”
Met een gelijkaardige onsympathieke
geldingsdrang en behoefte om zijn superioriteit te demonstreren
(waar overigens wel eens meerdere artsen/specialisten last van
hebben) bleef Schellemans ons een verder antwoord schuldig. Ook
beantwoordde hij specifieke vragen vooreerst vaak met een
wedervraag, zoals toen we vroegen of de toediening van
bifosfanaten als enige verdere behandeling werd weerhouden. “Wat
zou er volgens u nog meer moeten gebeuren?”, aldus
Schellemans. Of terughoudend bij andere vraagstellingen: “waarom
wil u dat weten?”
Op onze suggestie of deze loutere medicamenteuze
behandeling ook thuis kon gebeuren, vertelde Schellemans ons dat
dit voor ons erg kostelijk zou zijn. Deze dure medicatie zou
niet door het ziekenfonds vergoed worden, maar wel zijn
inbegrepen in de dagprijs van het ziekenhuis, dat deze extra
kost voor zich zou nemen… Wij informeren daarop of dit onze
dankbaarheid t.o.v. het ziekenhuis diende te impliceren?
Tenslotte vernemen we dat Tonia's ontslag vermoedelijk tegen het einde van volgende week
voorzien is.
dr.
Schellemans: "Tonia medisch interessant"
Eerder
toevallig vernemen we omstreeks 10:30 uur, dat er bij Tonia een
geheugentest wordt afgenomen.
Gezien de reeks onderzoeken van afgelopen dagen (toediening van
contraststoffen, scans, blaassonde, infusen, talloze injecties,
aanpassing ziekenhuis, fixatieangst, etc.)
naast haar rugpijnen voor Tonia erg belastend waren en we geen
verband zien met de reden van haar opname en de geheugentest,
noch dat deze door haar huisarts is aangevraagd, wordt onze
bezorgdheid gewekt.
In geen geval kunnen wij akkoord gaan met testen of
onderzoeken die niet rechtstreeks kunnen bijdragen tot het
welzijn van Tonia en wij stellen ons meteen telefonisch in
verbinding met dr. Schellemans, hetgeen resulteerde in
een mail die je
hier kan lezen.
Sorry dokter geriater Schellemans, maar voor ons betekent
Tonia wat anders dan 'medisch-interessant' en een omgeving
waar ze onder superieur toezicht staat van iemand die haar
als dusdanig benadert, voelt van zéér onbehaaglijk tot onveilig
aan...!
onderhoud met dr.
De Graeve We
ontvangen geen antwoord op ons schrijven aan dr. Schellemans en
begeven ons omstreeks 15:00 uur naar het
Sint-Franciskusziekenhuis te Heusden-Zolder. dr.
Schellemans is namiddag afwezig, maar op Tonia's kamer worden we
te woord gestaan door longspecialist dr. Degraeve. We uiten onze
intentie om,
gezien de verdere behandeling van Tonia enkel
bestaat uit het toedienen van medicatie, haar verder in een
vertrouwde omgeving te laten herstellen, onder toezicht van haar
huisarts dr. Verschelde.
Na een gesprek tussen dr. Degraeve en alle betrokken partijen
worden de ontslagformulieren in orde gebracht...
Het onderhoud met dr. Degraeve verliep uitermate correct en
communicatief ontvankelijker.
terug naar mantelzorgers
Na een
moeilijke beslissing verblijft Tonia sinds
18:00 uur terug bij ons in Zonhoven en zowel Tonia als wijzelf verheugen ons daarover...
Vrij van ziekenhuisbacteriën (110.000 geïnfecteerden en bijna
3000 doden in 2003!) of andere bedreigingen kan ze hier
in alle rust, volgens haar eigen tempo en in een omgeving die
haar beter kan begrijpen, herstellen.
's Avonds komt dr.
Verschelde op bezoek en bespreken we uitgebreid het medicatiebeheer
en ziekenhuisverslag van
Tonia.
Bij ons laatste bezoek aan
Tonia gisterenavond verschonen we haar en begeleiden we haar een
paar maal naar het toilet. We gaan samen naar het
cafetaria en afgezien dat Tonia met regelmaat een pijnscheut in
haar rug krijgt waarbij ze bijna door haar benen zakt, voelt ze
zich naar omstandigheden redelijk goed.
Tonia vertelt namiddag opnieuw gevallen te zijn (!), tijdens of
op weg naar een onderzoek, evenwel zonder ernstige gevolgen.
Zij is ondertussen psychisch zeer helder en alert en vertelt
zèlf, dat ze zich momenteel niet zonder hulp wil/kan
verplaatsen, zodat van fixatie absoluut geen sprake meer kan
zijn.
afspraak met dr. Schellemans
Morgen is Tonia de 6de dag
in het ziekenhuis en vermits we tot op heden nog geen enkele
officiële diagnose konden vernemen, maken we voor morgen
om 17:15 uur een afspraak met de behandelende arts dr. Schellemans
en hopen we op een meer duidelijke prognose/diagnose...
Omstreeks 8:15 uur nemen we telefonisch contact op met de
afdeling geriatrie om te informeren naar de toestand van Tonia.
Ze zou vannacht weer even 'onrustig' zijn geweest maar ditmaal
werd haar wèl een kalmerend middel toegediend, evenals een
antihallucinerend medicijn. En wanneer ik even later Tonia zelf
aan de lijn heb, lijkt ze inderdaad wat meer tot zichzelf
gekomen...
Ook Hildegard die een half uurtje later bij Tonia op bezoek is,
bevestigt dit, samen met een grotere
inschikkelijkheid/ontvankelijkheid van de verpleging.
Wanneer Hildegard Tonia en haar kamergenote Anna een uitgebreide
make-up behandeling geeft, stimuleert dat een gevoel van
welbehagen van beide dames.
Ondertussen komt er hulp van Nederland. Theo Nouwens (zoon van
Tonia's jongste broer Cees) belt omstreeks 9:30 uur, dat hij namiddag Tonia zal bezoeken.
En daar zijn we allen erg blij mee en bezorgt ons enige
ademruimte...
Wanneer
wijzelf rond 18:00 uur Tonia gaan bezoeken is zij duidelijk veel rustiger,
maar de pijnscheuten in haar rug zijn onveranderd
gebleven en het hele weekend is er op medisch vlak
niets gebeurd.
Hopelijk komt er deze week wat uit de
bus want na4 dagen ziekenhuisopname hebben we nog geen
enkele diagnose kunnen vernemen...
Tonia totaal
overstuur wegens gedwongen
fixatie in St.-Franciskusziekenhuis
ziekenhuis fixeert op eigen houtje
100-jarige,
zonder enig overleg met vertegenwoordiger
Vanmiddag troffen we Tonia totaal
overstuur aan, vastgeriemd in haar ziekenhuisbed
van hetSint-Franciskusziekenhuis. Volkomen ‘tilt’ geslagen smeekte Tonia bijna hysterisch om
een schaar om haar fixatieband door te knippen.
In paniek had Tonia zich blijkbaar tot op borsthoogte onder de
fixatieband gewrongen en de band zat zo knellend, dat ik mijn
hand er niet meer onderdoor kon schuiven. Nooit eerder in de
afgelopen 25 jaar dat ik Tonia ken, zag ik haar zo radeloos en
buiten zichzelf...
Alvorens
naar Tonia’s verhaal verder te luisteren en haar tot bedaren te
brengen, ontboden we onmiddellijk de verpleging om deze fixatie
te ontgrendelen.
Vervolgens trachtte Tonia zich te ventileren, maar ze was
dermate ontredderd, dat het
haar tijdens het eerste halfuur niet lukte, zich begrijpelijk
uit te drukken.
Pas meer
dan een uur later vertelt Tonia dat ze de fixatie als een
straf ervoer, o.m. als reactie op haar derde verzoek aan een
verpleegster om haar dienblad na het eten te verwijderen en haar
(in onduidelijke context) gemaakte opmerking aan een
verpleegster ‘dat ze geen hart had voor oude mensen’.
Nadat
Tonia enigszins wat tot rust gekomen was, hadden we een gesprek
met het verplegend team aangaande de noodzakelijkheid van de
fixatie, waarbij ze unaniem
wezen op hun verantwoordelijkheid, bij een eventuele
valpartij van Tonia.
Op onze eenvoudige vraag of Tonia's
blaassonde nog noodwendig was en waarom, kon ons geen antwoord
worden gegeven en verder
werd ons duidelijk gemaakt dat we, indien we ontevreden waren
over de verzorging van Tonia, we dr. Schellemans daar dinsdag
(!) maar moesten van in kennis van stellen, en haar vervolgens
elders onderbrengen.
Op onze
eerste vraagstelling of Tonia, gezien haar uitermate grote
opwinding, een kalmerend medicijn werd toegediend, werd
negatief geantwoord. Dat vinden wij, gezien de ernst van haar
agitatie en de dwang waarmee ze gefixeerd werd,
onbegrijpelijk!
Op een
tweede vraag waarom, voorafgaand aan een dermate ingrijpend
gebeuren om haar dwangmatig te fixeren, niemand het nuttig
achtte om ons daarover te contacteren, werd ons
geantwoord “dat daar geen tijd voor bestond”.
En
tenslotte bleef iedereen op een derde vraag, wie de
verantwoordelijkheid wilde dragen i.g.v. de 100-jarige Tonia
wegens een uitermate hoge agitatie omwille van haar dwangmatige
fixatie zou overlijden aan een hartinfarct, een zinnig
antwoord schuldig.
Verbijsterd door deze ervaringen besloten we een klacht te
formuleren aan de ombudsdienst van het ziekenhuis, die je hierintegraal kan lezen. (HB)
bron: Het
Belang van Limburg - 20/05/2008
(klik voor groter om
artikel te lezen)
toestemming van rechter nodig voor elke fixatie in
Denemarken
In
Nederland geldt er een beleid waarbij bij elke fixatie de toestemming
van een familielid/zaakgelastigde vereist is en in Denemarken is
er zelfs deze van een rechter nodig, hetgeen de ernst van een
dergelijke handeling aangeeft.
OPROEP
Wij doen ons best om zoveel als mogelijk
bij Tonia aanwezig te zijn, maar we zijn natuurlijk ook
beperkt in onze mogelijkheden. Daarom en gezien de
verontrustende desoriëntatie en agitatie van Tonia
bij een gedwongen fixatie, vragen wij om
hulp om ons af en toe af te lossen en Tonia tijdens haar
verblijf in het ziekenhuis te begeleiden/vergezellen, zodat
er geen reden tot fixatie kan bestaan.
Wie hieraan tegemoet kan komen en Tonia wat beter kent,
gelieve ons te contacteren... Met dank, Herman &
Hildegard
Afgelopen week
overleden 2 senioren
door fixatie in Maastrichts ziekenhuis
bron: Het
Belang van Limburg -
19/05/2008 - blz. 9
als een dier aan
de ketting...
Bijgaand
artikel dat vandaag (19/05/2008) in het dagblad 'Het Belang van Limburg'
verscheen, sluit volkomen aan bij onze ervaring, toen we Tonia totaal overstuur en in paniek aantroffen
in haar kamer in het Sint-Franciskusziekenhuis te Heusden-Zolder,
nadat ze tegen haar wil in, werd gefixeerd op haar bed.
Het impact van een dergelijke handeling is vergelijkbaar met
een geketend dier dat plots van zijn elementaire
bewegingsvrijheid werd beroofd en kan uiteraard
slechts in extreme situaties en onder professioneel
toezicht en voortdurende evaluatie van zowel de fysieke als de
psychische toestand van de patiënt, in overweging genomen
worden. Overigens zal een fixatie een patiënt niet rustiger
maken, maar lokt het vaak regelrecht agressie uit. En een
extra agitatie of trauma tengevolge van een opgedrongen fixatie zal
zeker niet bijdragen tot een helend proces, maar integendeel
mogelijk blijvende (psychische) sporen achterlaten.
Een verwarde of opgewonden patiënt vooreerst elementair trachten
te kalmeren, is een must en vaak kan een open gesprek met
echte luisterbereidheid al wonderen doen, vooral met een
vertrouwenspersoon en al dan niet in combinatie van een
kalmerend middel.
Dat wij Tonia een paar uur na haar bijzondere agitatie en
paniektoestand waarin wij haar aantroffen, haar enkele uren
later toch voorzichtig en losjes de fixatieband ter attentie van
haar voorzichtigheid mochten
omleggen, toont dit enkel maar aan. (HB)
fixatie van zorgverlener voor meer empathie?
Misschien bevorderlijk voorhet empathisch vermogen,
om een aantal uurtjes
verplichte fixatie te integreren in de opleidingvan
elke zorgverlener, die dergelijke handelingen later mag
uitvoeren?
Ondanks de wetenschap dat hij/zij na enkele uurtjes of op
eigen verzoek weer bevrijd
zal worden, kan een dergelijke ervaring misschien toch
bijdragen tot een betere inschatting van het impact
van dergelijke handelingen.
Ik ben zelf werkzaam in een rust- en verzorgingstehuis. Wij
opteren voor nul-fixatiebeleid, mits een
goede voorlichting van personeel en de familie. Bij
valpreventie zijn er voldoende middelen om de
bewoners te beschermen, zonder het gebruik van
allerlei fixatiemateriaal.
Fixatie lokt agressie uit!Bewoners die niet gefixeerd zijn, zijn veel rustiger, ook
dementerenden. Dus, afschaffen die handel!!!
Rika Figoureux, Overpelt
beleefdheidstelefoontje van ombudsvrouw
19/05/2008 - 16:00 uur
Verder
dan het voorspelbaar beleefdheidsgehalte waarbij routinematig enige respons
dient gegeven te worden aan elke binnenkomende klacht, komen
we met het telefoontje van de ombudsvrouw Diane Mombers niet. We onthouden
dat de bewuste verpleegster over een A1 diploma
beschikt, dat haar wettelijk toelaat om een dergelijke
(fixatie)handeling uit voeren en dat de normale voorziene
procedures werden nageleefd. Overigens werd ons de vraag gesteld of
wij de intentie hadden om voor een ander ziekenhuis te kiezen en
dat er extra aandacht zou worden besteed
aangaande fixatiehandelingen,... :-)
geest van wetgeving...
Wij merken hierbij op dat wetten en procedures voortdurend
worden aangepast aan het doel dat ze beogen. Het is natuurlijk
makkelijker en getuigt van weinig empathie en èchte
verantwoordelijkheidszin, om zich bij een specifieke probleemstelling in te
dekken via bestaande regelgevingen en wetten, dan wel
ontvankelijk te zijn voor enige aangepaste benadering, die de
geest van deze wetten tot doel stelt.
Vanaf 9
tot 17:00 uur houdt Hildegard Tonia gezelschap in het ziekenhuis en
begeleid ze haar bij onderzoeken. Er is ook een darmscan
uitgevoerd, maar resultaten werden nog niet kenbaar gemaakt.
Wisselvallig heeft Tonia erge rugpijn of maakt ze grapjes tot
zelfs danspasjes voor een bekende verpleegster. Een eerste
mogelijke diagnose van gisteren wordt door dr. Schellemans in
twijfel getrokken en maandag wordt er een botscan gepland.
Ondertussen is het weekend en zal er niet veel gebeuren.
s' Avonds gaan we samen opnieuw naar Tonia. Afgezien van
pijnscheuten bij een 'foute' beweging, voelt Tonia zich
eigenlijk niet zo slecht en wil ze liever naar huis...
15/05/2008
TOCH NAAR ZIEKENHUIS WEGENS
RUGKLACHTEN
Tonia naar
ziekenhuis voor observatie
's
Morgens en 's middags bel ik naar Tonia om te informeren naar haar
rugklachten.
Tonia klinkt opgewekt en vertelt goed geslapen te hebben. Bij
het opstaan van zit- of lighouding voelt ze nog steeds een
uitgesproken rugpijn, maar voor rest gaat het goed, zegt ze. "Ik
ga vandaag veel rondlopen en dan zal het er wel vanzelf uitgaan",
besluit ze...
Maar 's avonds besluit dokter
Verschelde toch voor een ziekenhuisopname ter observatie.
Omstreeks 21:30 uur worden we in een gesprek met de ziekenhuisarts ingelicht,
dat er alsnog geen rugletsel of fractuur is waargenomen, maar een bloedonderzoek
mogelijk op een ander probleem wijst...
Knoop
doorgehakt en kadertjes en klok
opgehangen, ondanks nageltjesverbod
Wanneer
we Tonia terugbrengen naar Vinkenhof, liggen een maand na de
verhuis naar de nieuwbouw nog steeds een aantal kadertjes
en kruisbeeldje op haar kastje gestapeld, omwille van het
onredelijke verbod op nageltjes in de muur (zie hieronder 8
april). Vermits er door het beleid nog steeds geen passende
oplossing is kenbaar gemaakt, besluiten we de belangrijkste
attributen (klok, 2 kadertjes + kruisje) toch op te hangen.
Hopelijk kan deze 'ongehoorzaamheid' enigszins prikkelend werken
voor het beleidom deze harteloze en respectloze regelgeving aan te passen,
want de meeste bewoners ervaren eenzelfde frustratie en ergernis.
Ook bij hen blijven hun dierbaarste herinneringen en decoraties
onesthetisch samengeperst op een kastje of nachttafeltje en
kunnen hun kale muren geen ziel, eigenheid of gezelligheid uitstralen...
cafetaria
Tonia
heeft erg genoten van haar weekend en geeft aan liever terug mee te
gaan naar Zonhoven. Om de overgang wat te verzachten en gezien
Jos vandaag jarig is, verblijven
me nog de hele namiddag buiten aan het cafetaria. In
het gezelschap van medebewoners Jos en Anton genieten we van
het warme weer en de koele witte wijn. Omstreeks 17:00 uur
vergezellen we Tonia naar de eetzaal en nemen we afscheid van de
medebewoners.
genieten
van het mooie weer (11/5) Terecht
werd er prachtig weer voorspeld voor de Pinksterdagen want het
kwik haalt inderdaad bijna 30 graden. We halen Tonia op
en stoeien buiten wat met water uit de regenput en genieten met
volle teugen van het mooie weer.
's
Avonds geven we onszelf een grondige reinigingsbeurt waarna
Hildegard Tonia's teennagels behandelt.
Even later belonen we onszelf met een snackje bij de buurtbakker
en keuvelen daarna nog wat na in de avondzon, op ons eigen
terrasje...
extra hokje voor kloek(12/5) Voormiddag leggen we de laatste hand aan het extra kippenhokje
voor de kuikentjes die op uitkomen staan. Dat is nodig voor om
ze te beschermen tegen de eksters en buizerds in de buurt.
met bromfiets naar
kinderboerderij
Het is echt zomerweer en we stellen aan Tonia voor om naar de
kinderboerderij in Kiewit te gaan. Dat is hier maar een paar km
vandaan. Een optie om ons met onze brommertjes te verplaatsen
wordt door Tonia op luid enthousiasme onthaald. "Jààà...!
Ik
heb nog nooit op een bromfiets gezeten" joelt Tonia. En zo
gebeurt het enige tijd later... We monteren extra voetsteuntjes
op de bromfiets, geven haar de nodige veiligheidsinstructies en passen Tonia onze reservehelm aan.
En wanneer we
ons via de prachtige fietsroutes naar Kiewit begeven maakt enige
onzekerheid van Tonia al vlug plaats voor de kick van haar eerste
motorrit.
Na een
stevige wandeling en een poging tot communicatie met de
boerderijdieren
relaxten
we onder een parasol en lieten we spijs en drank
aanrukken...
eerste
kuikentje uit ei Thuis
gekomen was ons eerste kuikentje geboren! Nieuwsgierig komt
Tonia even meepiepen bij het kippenhok en ze is vol ontroering
wanneer ze het kuikentje in haar hand kan houden. We verhuizen
de kloek met haar kuikentje en de resterende eieren naar
veiliger oorden in het nieuwe (afgesloten) kippenhokje, dat geen
dag te vroeg klaar was...
terrassen in Zolder(13/5) Tijdens
een namiddaguitstap verzeilen we op een terras bij de oude mijngebouwen van Zolder, waar we toevallig Georgette, een
medewerkster van rusthuis Vinkenhof ontmoeten. Tonia kent Georgette
goed er worden allerlei 'nieuwtjes' uitgewisseld. De Irish
Coffee smaakt en wordt heel wat gelachen...
Tonia struikelt... Wanneer
Tonia thuis nog eens naar het kuikentje wil kijken, struikelt ze
over een oneffenheid in de kippenweide en tijdens haar val
kneust ze haar arm aan het hok, hetgeen haar een 'blauwe plek'
oplevert. Dat was even schrikken, zelfs voor onze naaste buurman
Steven die het zag gebeuren. Tonia heeft pijn in haar rug, maar
vindt een doktersbezoek onnodig.
Veiligheidshalve
maken we toch een afspraak met haar huisarts dr. Verschelde en
komen tot volgend besluit: gezien Tonia nog steeds redelijk goed te been is, wordt er
na
gezamenlijk overleg besloten om haar rugklachten een paar dagen
verder te evalueren en indien dat nodig blijkt, later een
röntgenfoto te overwegen. We doen het verder maar rustig aan.
Tonia is blijven slapen in
Zonhoven en vandaag vergezelt ze ons naar Leopoldsburg, waar van
mei tot oktober elke zondag een niet al te grote en gezellige
rommelmarkt te bezoeken is.
Leuk demonstreert Tonia even hoe zij vroeger
kleren waste...
Gisterenavond klonk Tonia wat weemoedig en verdwaasd aan de telefoon. Een herkenbaar signaal dat Tonia dringend
wat nieuwe prikkels nodig heeft en dus we gingen haar ophalen...
Het is
vandaag eindelijk nog eens mooi weer en daar zal van genoten
worden! Hildegard en Tonia plukken brandnetels, om er even later soep van te
maken.
Namiddag komt buurman Jef (86) op bezoek, een oude bekend voor Tonia.
Op de bank in het lentezonnetje wordt er
gekletst...
Wanneer we Tonia de volgende dag weer terug naar het rusthuis
brengen, heeft ze letterlijk en figuurlijk weer wat verse lucht
gekregen en is Marieke blij dat Tonia er terug bij is...
Niet elke
bewoner onverdeeld
gelukkig in nieuwbouw
Otto (84):
"Alles afgenomen, misschien
lang genoeg geleefd..."
filmopname met Otto
werd vastgelegd op 14/05/2008
Zondagmiddag. Tijdens ons bezoek aan Tonia ontwaren we Otto,
via zijn openstaande kamerdeur. Otto (86) is van Duitse afkomst
en verblijft op dezelfde gang als Tonia (kamer 143) en heeft
duidelijk nood om zijn hart eens uit te storten en zich te
ventileren.
Otto voelt zich depressief... Voorovergebogen in zijn rolstoel
en zonder zijn hoofd op te richten, vertelt hij over zijn
medische toestand en de nare gevolgen van recente operaties. Als verstokte roker heeft hij het er
erg moeilijk mee, dat er in het cafetaria van de nieuwbouw geen
rokersruimte is voorzien."Hetenige sociaal contact
en plezier dat me nog restte, bestond erin om dagelijks naar het
(oude) cafetaria te gaan, om wat met mensen te kunnen praten. En
ook dat is me nu afgenomen... . Maar och, misschien moet ik
aanvaarden dat ik lang genoeg geleefd heb...", vertelt Otto
en op het einde van het gesprek verschijnt er toch een kleine,
ontroerende
glimlach als dank voor de luisterbereidheid...
De best sociaalvaardige Otto was steeds tuk op een gesprekje of een sarcastisch repliekje en zit nu noodgedwongen geïsoleerd in zijn nieuwe
kamer met kale muren. Wegens het verbod op nageltjes in de muur,
is zijn klok amateuristisch op het lamparmatuur boven zijn bed
geplaatst en fotokadertjes bovenop een rij boeken.
Het lijkt er in de huidige omstandigheden eerder op dat Otto
sneller zal wegkwijnen t.g.v. van zijn sociaal isolement, dan
wel aan de gevolgen van het roken of andere medische
perikelen...
(toevoeging: Otto overleed vijf maanden later op 22/09/2008)
Wilhelmina (77):
"Ik vind mijn draai niet in de nieuwbouw..."
Wanneer Hildegard uit de
lift stapt wordt ze aangeklampt door Wilhelmina (77). Zij is
ook, net zoals Tonia, van Nederlandse origine, fysiek erg actief en mentaal zéér alert.
"Ikvind mijn draai in de nieuwbouw niet, er is
hier zo weinig te beleven! Omdat ik nog nauwelijks van mijn
kamer kom, heb ik mezelf opgelegd om in de
living/eetzaal TV te gaan kijken", vertelt Wilhelmina.
Sinds de vroegere ruimtes zoals eetzaal, TV-hoek, rokershoek, ergozaal..., zijn samengesmolten tot één
polyvalente ruimte, beperken haar dagelijkse verplaatsingen zich
tussen haar kamer en deze ruimte, enkele meters verder.
(toevoeging:
Wilhelmina overleed vier maanden later op 18/08/2008)
Maria mist
sanseveria's voor venster
van oud kamertje aan overzijde
Tonia en
Maria Stevens (86) zijn nauw bevriend met elkaar en directe
buren in rusthuis Vinkenhof. Als we, samen met Tonia, even bij haar
aanlopen in kamer 136, zit ze in haar zetel bij het raam. Ze
werpt een blik naar haar kamertje in de oude bouw, slechts
enkele meters van haar verwijderd en ziet daar haar
'vrouwentongen' (sanseveria's) nog steeds voor het raam van haar
oud kamertje staan.
Om onduidelijke redenen mocht ze die tot haar grote spijt niet
overhuizen naar haar nieuwe kamer. Maria klaagt ook ronduit over
de beperking van de nieuwe regelgevingen, die haar vrijheid
beknotten.
(De dag na
publicatie op deze webpagina, werden de
sanseveria's voor het raam van Maria's oude kamer verwijderd...)
Cafetaria
nieuwbouw te klein, geen rokersruimte,
geen enkel privacyvriendelijk zithoekje,...
Theo
Nouwens en Toos (NL) bezoeken vandaag Tonia en we begeven ons naar
het cafetaria. Het is voor alle aanwezigen duidelijk dat de
ruimte veel te klein werd ingeschat. Met moeite kunnen we
ons als validen tussen de tafels doorwringen, laat staan
de rolstoelgebruikers. Er is ook een tekort aan zitplaatsen en een
minimale privacy ontbreekt. Ook het bedienend personeel uit
klachten aangaande ontoereikende nutsvoorzieningen en ondanks de
aanwezigheid van barkrukken is het toogblad slechts enkele
centimeters breed, zodat niemand er wat op kwijt kan.
Verder blijkt de spiegel in de toiletruimte dermate hoog
opgehangen, zodat rolstoelgebruikers of bejaarden met een kleiner postuur zichzelf er
niet in kunnen zien. Of zou er bij het ophangen
van een spiegel teveel rekening gehouden zijn met een verwacht groeiproces van de
bejaarden? :-)
Blijkbaar had de architect weinig voeling met
horeca-aspecten, noch met rusthuisbewoners...
Ook vliegen de klachten over het cafetariaconcept zonder rokersruimte ons om de oren.
En op een bepaald
ogenblik verlaat een bewoonster van 80+ met haar
looprekje (tijdelijk) haar familiegezelschap, om op haar
kamer op de eerste verdieping een sigaretje te gaan roken.
En buiten troepen de rokers samen rond een asbak en uiten unaniem
eenzelfde ongenoegen.
Fors meer
betalen en minder vrijheden
remt enthousiasme verhuis
afscheid oud
kamertje
Tonia in haar
nieuwe kamer
foto: Tony van
Galen (Belang van Limburg)
meer beperkingen
Meer eigentijds comfort zoals
propere privétoiletten, een
eigen doucheruimte
en een aanvaardbare kameroppervlakte maken een einde aan ver
voorbijgestreefde en soms zwaar onhygiënische toilettoestanden, zoals die in
de oude bouw regelmatig voorkwamen.
Wij verheugen ons over deze positieve evolutie, maar betreuren
ook sommige
keerzijdes.
Afgezien van forse prijsstijgingen voor
verblijfsvergoedingen worden een aantal vrijheden van de
bewoners beknot, zoals dat ons tijdens de infovergadering van
11/3 ll. reeds werd meegedeeld.
Zo mogen bewoners hun
eigen TV-toestel niet meenemen en
worden ze verplicht een vooraf aan de muur bevestigd toestel te huren,
hetgeen bovendien nog een extra kost met zich meebrengt.
Er vond geen enkele interpellatie van de bewoners plaats
aangaande de kleurbepaling bij de schilderwerken, zelfs geen
keuze tussen een aantal (neutrale) standaardkleuren.
De hoofdzakelijke indeling van de kamer werd op voorhand
vastgelegd, waarbij het bed steevast in het midden gefixeerd dient te blijven. Dit is een
typische
ziekenhuis- of slaapkameropstelling, waar niet elkeen zich prettig bij kan
voelen. Heel wat bewoners kozen immers al jaren voor een andere
opstelling, waarbij hun bed tegen een muur wordt geplaatst,
hetgeen
hen b.v. de mogelijkheid biedt om binnen hun enige en toch beperkte
privé-ruimte, min of meer een aparte slaaphoek en zithoekje in
te richten.
Van de 76-jarige bewoner Anton Verbic vernemen we zijn ergernis
aangaande het verbod om zijn ventilator en Senseo te mogen
verhuizen naar zijn nieuwe kamer. Dit koffiezetapparaat
ontving hij onlangs als verjaardagsgeschenk van zijn kinderen.
Met uitzondering van aan slechts één muur voorziene rail van
+/- 2,5m, waaronder de ruimte bovendien nog gedeeltelijk
ingenomen wordt door een aan de muur bevestigd TV-toestel, geldt een
absoluut verbod om kadertjes, klokken of
andere decoratie te bevestigen. Er mag zelfs
geen nageltje in geen enkele muur!...
uniformiteit van kamers en ziekenhuisgevoel nog versterkt...
Een en
ander is misschien vatbaar voor overleg maar vooral de laatste
items druisen, zowel naar onze mening als deze van de meeste
bewoners, volkomen in tegen de bedoeling om bejaarde
rusthuisbewoners een stukje huiselijkheid te laten creëren
volgens hun eigen smaak en waar ze zich het meest behaaglijk
bij
kunnen voelen.
Bovendien wordt via deze nieuwe regelgevingen de uniformiteit
van de kamers nog sterker geaccentueerd, ten koste van de
individualiteiten eigenheidvan de bewoner, wiens allerlaatste
woongelegenheid vaak volgt op een pijnlijk afscheid nemen van
hun eigen huis en leefomgeving. Een kruisbeeldje, klok, kadertje met foto van (klein)kind of
overleden partner en de plaats waar dit wordt bevestigd, dient
onder een elementair vrijheidsgebied van elke bewoner te vallen!
geen fabriek
We spreken toch over een rusthuis en niet over een fabriek,
waar aan de lopende band ruimtes van overledenen zo snel
mogelijk dienen ingevuld te worden, liefst en gemakshalve zonder
dat hun laatste verblijf sporen achterliet?
Tevens blijken
voorschriften te bepalen dat
de huiselijkheid en het zoveel mogelijk nabootsen van een
vroeger interieur van de bejaarden, dient nagestreefd te worden.
Moeilijk voor een bewoner waar te maken, met 2 touwtjes
aan een rail van 2 m om wat op te hangen.
Gezien betreffende bezwaren genegeerd bleven, stelden wij op 3/04/08 de OCMW-voorzitter
en secretaris hiervan nogmaals schriftelijk in kennis. Gezien
ook dit schrijven onbeantwoord bleef, maakten wij ervan
tevens melding bij de RUSTHUISINFOFOON (078 - 15 25 25) van de Vlaamse
Gemeenschap.
Hopelijk wordt deze
mooie nieuwbouw voor de bewoners geen gouden kooi en kiezen de
verantwoordelijken met overtuiging en gevoel voor een beleid, waarbij de individualiteit van
de bejaarden, het respect voor hun persoonlijke levenssfeer evenals
hun behaaglijkheid centraal staan. Dit i.p.v. zich druk te maken
over
een nageltje in de muur. Een aantal regelgevingen en verboden lijken ons immers meer
georiënteerd te zijn op commercialiteit en een hogere gemakscoëfficiënt voor
het beleid, dan wel op een oprechte bezorgdheid om het welbehagen van de bewoners.
Nadat we (tegen het onredelijke verbod in)
directeur Fernand Cluyssen op de hoogte brachten om
alvast Tonia's klok
toch met een nageltje te willen ophangen, kregen we
sanctionerend te horen: "dat de
'beschadiging' gefactureerd zou
worden".
En naargelang de verhuisdag verstreek, begon de frustratie bij de
bewoners en hun familieleden aangaande de onbekende bestemming van hun kadertjes,
foto's, klokken, kruisbeeldjes, kalenders en andere decoraties
groter te worden. Hetbelette hen om hun kamer definitief naar eigen smaak en noden vorm te geven.
Noodgedwongen werden hun dierbaarste attributen dan maar
voorlopig onesthetisch samengeperst op een kastje of
nachttafeltje, terwijl de muren ongezellig kaal
dienden te blijven. Helaas durven weinigen officieel uiting geven
aan dit ongenoegen...
bron: Het
Belang van Limburg -
9/04/2008 - blz. 50
(klik voor groter
om te lezen)
'Geen persoonlijke touch meer...' (aansluitend bij krantenartikel hierboven)
hypocriet? Nadat we
bij zowat alle directe verantwoordelijken (zelfs schriftelijk) onze bezwaren hebben
geuit aangaande hoger vernoemde items maar daarin volkomen genegeerd werden, kunnen Marc Doumen en
Fernand Cluyssen plots toch vlug een antwoord formuleren aan
de reporter van het dagblad 'Het Belang van Limburg', die
melding maakte van voornoemde ongenoegens.
Hypocriet wordt gesuggereerd dat het
boorwerkzaamheden in de gyproc muren zou betreffen, waar het
in feite slechts een paar nageltjes in de muur betreft. Zou het
(werkelijke?) uitgangspunt om, bij een overlijden van een
bewoner de kamer
liefst zonder gebruikssporen onmiddellijk opnieuw te laten
renderen, een
pijnlijk commerciële benadering van de rusthuisbewoners
te zeer uitvergroten?
brandgevaar = smoes? Aansluitend op het verbod om,
zogenaamd wegens brandgevaar, een eigen
elektrisch toestel als een Senseo in gebruik te hebben, leert
een contact met Luitenant Van Baelen, (deskundige
brandpreventie bij de brandweer van Hasselt) ons dat dit
nogal ver gezocht lijkt, hij er weinig gevaar
in ziet en er zeker geen wetgeving dat bepaalt.
Overigens tegenstrijdig aan dit verbod vermeldt het 'reglement
van inwendige orde' van rustoord Vinkenhof onder artikel 39, dat
elektrische apparaten die voorzien zijn van een CE-keurmerk
mogen gebruikt worden.
Of zou een eventueel extra stroomverbruik een verklaring voor dit verbod
kunnen zijn? Het lijkt dan ook eerder een smoes, om belangen die
vreemd zijn aan de bewoners te maskeren...
individuele evaluatie Wij
menen trouwens ook dat er een individueel onderscheid dient gemaakt
te worden m.b.t. de vaardigheden en verantwoordelijkheidszin
van een bewoner. Het is onaanvaardbaar dat een bewoner die
nog perfect over mogelijkheden zoals u en ik beschikt, betuttelend
of infantiel behandeld of benaderd wordt, zoals iemand die
ernstig dementerend is.
Een dergelijke houding kan enkel het zelfvertrouwen en gevoel
van eigenwaarde ondermijnen.
bewonersraad Dat
volgens dhr. Doumen en Cluyssen vragen best kunnen geuit worden op de
bewonersraad, moet een oprechte 'ontvankelijkheid'
suggereren en zijn in het beste geval pleisters op een incorrect uitgangspunt.
Tevens is het nog maar de vraag of 'afgevaardigde'
bewoners een uitgesproken eigen mening, kritiek of wensen durven
te uiten, die ingaan tegen de bedoelingen van de
beleidsverantwoordelijken, van wie ze dagdagelijks afhankelijk
zijn...
rookverbod op het terras De
nieuwe wetgeving aangaande de uitbreiding van het rookverbod in
openbare ruimtes is alom bekend, maar het nut van een rookverbod
op de openluchtterrassen van het nieuwe Vinkenhof, begrijpen we
niet, tenzij het de moeite voor het ledigen van de asbakken
betreft
J.
Het in de oude bouw voorziene rokershoekje waar men meestal een
zeer gemoedelijke sfeer kon ervaren en een mogelijkheid bood om
een rokende bewoner uit zijn kamerisolement te lokken, gaat
hierdoor volledig verloren...
Overigens blijkt uit regelgevingen, dat elk rusthuis
over tenminste twee zitkamers dient te beschikken, waarvan één
voorbehouden voor rokers.
Vandaag
werden de
sleutels voor de kamers in de nieuwbouw overhandigd en
samen met Tonia verhuisden we vandaag haar 'groot' meubilair.
Over zes dagen verhuizen ook de bewoners en we vernemen dat het oude Vinkenhof,
nog
voor het bouwverlof in juli zal afgebroken zijn.
Gisteren sneeuw, vandaag
waterpret voor Tonia... Het was al langer een optie, maar
vandaag kwam het ervan. In het lekker verwarmd zwembadje van Heusden-Zolder
wijdde Tonia haar nieuw badpak in.
Letterlijk en figuurlijk laat Tonia zich drijven in haar grote
zwemband, waarbij ze zich verwonderd over de effecten van haar
spartelende bewegingen. Maar van watervrees was weinig sprake en
Tonia genoot zichtbaar van de waterpret...
Geen
witte Kerst de afgelopen 22 jaren, maar 2008 verrast ons met
een uitzonderlijke witte Pasen...
Tonia is
een paar dagen op logement in Zonhoven en bij het krieken van de
dag op Paasmaandag, roept Tonia ons om snel naar het raam in de keuken te
komen kijken en ons te vergewissen van het onverwacht sneeuwlandschap. "Nog
nooit gezien in honderd jaar!" zegt Tonia. En gezien haar
leeftijd kan zij het weten...
Met een gedrevenheid als in haar kinderjaren maakt
Tonia samen met
Hildegard haar eerste sneeuwhaas.
TV
Limburg vond het resultaat alvast de moeite
waard om het als kortnieuws uit te zenden op 25/03/2008.
Tonia is
op logement in Zonhoven en vandaag gingen we op bezoek bij
haar nicht Helena Van Elderen in rusthuis St.-Catharina te
Zonhoven. Zuster-overste Hubertino verwelkomde ons met koffie, gebak en
paaseitjes. De communicatie tussen Antonia en Helena verliep
bijzonder opgewekt en hartelijk. In een uitgelaten sfeer kwamen
allerlei gespreksonderwerpen aan bod...
Met Tonia naar
infovergadering aangaande verhuis nieuwbouw
Vandaag
waren we aanwezig op een infovergadering aangaande de nieuwbouw
van rusthuis Vinkenhof.
In aanwezigheid van OCMW-secretaris Marc Doumen, Dirk Remans (sociaal werker), Henri Lynen (hoofdverpleger ROB),
Antonia Nouwens, Herman Bielen en Hildegard Cornelissen,
vernamen we het volgende:
Tonia krijgt kamer 137 op de eerste verdieping toegewezen (C-vleugel)
verhuisdatum is vastgesteld op 8/04/2008
bewoners mogen hun
eigen TV-toestel niet
meenemen, maar kunnen een flatscreen-TV huren
bewoners mogen slechts aan één wand kadertjes
of decoraties bevestigen aan een daarvoor voorziene
rail van 2,5 m.
het bed dient op een vaste plaats in
het midden van de kamer te blijven staan.
Er wordt een 'bevindingsstaat' opgemaakt bij
intrede en elke beschadiging zal later vergoed
dienen te worden.
Een nieuwe overeenkomst dient te worden ondertekend,
waarbij we wegens tijdsgebrek niet de mogelijkheid krijgen om
deze door te nemen en waarvan we pas later een afschrift zouden
ontvangen.
Ondanks de recente
prijsstijgingen voor de
verblijfskosten vernemen we dat voor Tonia een
totale kost gecalculeerd wordt, die medio 2009 zal
opgelopen zijn tot 1.524
EUR/maand (!), waarbij haar
pensioeninkomsten ver ontoereikend zijn. Op onze
verwondering van de hoge kostprijs wordt gereageerd dat
het in de omgeving van Antwerpen nog duurder is... Dirk Remans oppert hierbij een poging te ondernemen om Tonia's ex-kloosterorde Cenakel als 'sponsor'
voor haar verblijfskosten aan te spreken en polst naar onze
bereidwilligheid om daarbij te helpen.
Tijdens
Tonia's logement te Zonhoven komen Riet van Roy en Kees van
Meer op bezoek. (Riet is een dochter van Tonia's zus Drieka).
Riet bracht talloze fotootjes mee uit een ver
verleden, die natuurlijk aanleiding gaven tot het oprakelen van
oude anekdotes... Tijdens een tuinwandeling noteren we heel wat
waardevolle tips en aanwijzingen van Riet.
Ook Cees vertelt ronduit.
Bij het afscheid na het avondeten houden we een blij gevoel over
aan deze gezellige namiddag.
Tonia
voelt zich al enige dagen niet goed en haar huisarts adviseert
ons een nader onderzoek. We gaan met Tonia naar het St.-Franciscusziekenhuis
te Heusden-Zolder voor grondiger onderzoek, maar er blijkt
gelukkig niets ernstig aan de hand en na een aantal uren
onderzoek, mag Tonia terug mee naar huis....
Tijdens onze terugrit gaan
we nog even Tonia's huisarts dr. Verschelde informeren, aangaande de resultaten
van de onderzoeken.
Naar ons gevoel vormden vooral
psychosomatische klachten wegens een gebrek aan zinnige
invulling, een aanleidende factor...
Nummertjes, cijfertjes en elektronische toestellen zijn beslist
niet meer aan Tonia besteed. Toch wilden we experimenteren om
een 'aangepaste' gsm op Tonia's kamer te plaatsen, om
dagelijks even contact te leggen en een isolementsgevoel t.o.v.
de buitenwereld te doorprikken. Enkel de basisfuncties zijn
ingeschakeld en Tonia hoeft slechts één (rood) knopje te
bedienen voor het aan- en uitzetten, en het toestel na gebruik
terug in een houder te plaatsen voor oplading.
Waar we oorspronkelijk het abonneenummer wilden ter beschikking
stellen voor derden, zagen we daarvan af omdat Tonia vaak niet
goed begrijpt wie er aan de lijn is, en de oproep aldus meer
zou kunnen zorgen voor onrust en verwardheid, dan wel voor een
gunstig effect.
Indien Tonia zelf contact wil leggen vraagt ze aan een jongere
bevriende medebewoner, om dat ons te laten weten en tot op
heden verloopt het experiment bijzonder positief.
Op deze wijze hopen wij het pijnlijk
gemis aan een telefoonvoorziening als elementaire
nutsvoorziening in rusthuis Vinkenhof, op te vangen.
Voor Helena, Tonia's nichtje zuster Leonella, is het vandaag
minstens een ongewone dag, want Helena legt zelden bezoekjes af buiten de kloostergemeenschap. En die eer is ons
voorbehouden... Omstreeks 14:00 uur gaan we haar afhalen in St.-Catharina te Zonhoven
en eens thuis is er meteen een intens fysiek contact met onze
waakhond Fikske..
Bij een kopje koffie en gebak praten Tonia en Helena weer enkele
jaartjes aan elkaar en Tonia laat Helena trots haar website
bekijken.
Het werd een bijzondere namiddag, waar we allen intens van
genoten...
zie ook
'Aangrijpend weerzien met nichtje na 80 jaar' of klik
hier
Tonia
is dit weekend op logement en Hildegard verzorgt haar
nagels en eksteroog.
's Avonds wordt er nog wat lol gemaakt en wanneer Tonia me
vraagt om haar pruik eens op te zetten, giert ze van het
lachen... :-)
Op zondag bezoeken we nichtje Helena in rusthuis St.-Catharina.
Vandaag vertelde Tonia ons dat ze
gisteren bezoek kreeg van iemand die ze niet(her)kende en we
konden ook niet achterhalen wie dat mocht zijn. Mogelijk is de
bril die we de volgende dag vonden en ter bewaring mee naar huis
brachten, van deze persoon.
Ben jij de eigenaar van deze bril, dan kan je ons wat laten
weten via de 'contact'-pagina
op deze site...
MEDICATIEBEHEER IN OVERLEG
MET NAUWSTE BETROKKENEN
Bespreking van
medicatiebeheer met dr. Bart:
in huiselijk kring en samen met Tonia
Tonia is op logement en we maken van de gelegenheid gebruik
om haar huisarts dr. Verschelde bij ons uit te nodigen.
In aanwezigheid van Tonia en in een huiselijke sfeer bespreken
we uitgebreid nog eens alle aspecten die met Tonia's gezondheid
te maken
hebben. Ook de aangewezen medicatie wordt gedetailleerd
en in overleg besproken met dr. Verschelde.
Zoals verwacht bleken weover elke aangewezen
medicatie te beschikken en hoeft de verpleging van rusthuis Vinkenhof
zich daarover alvast geen 'zorgen' meer te maken i.g.v. Tonia's
verblijf bij ons.
Wij hopen hiermee ook incidentjes zoals een paar weken geleden
te voorkomen zoals, toen we via de verpleegster van dienst
Elly, rusthuis Vinkenhof informeerden dat Tonia een dag langer bij
ons op logement zou blijven.
Na Elly zelfs tot 3x toe geïnformeerd te hebben aangaande onze
beschikbaarheid van Tonia's medicatie, bleef zij ons tot
irriterend toe wijzen op onze verantwoordelijkheid, waarbij ook haar intonatie
uiteindelijk vragen opriep aangaande haar intentionele
bedoelingen.
Hopelijk wil Elly ondertussen toch begrijpen dat onze
bezorgdheid aangaande Tonia op een persoonlijke en liefdevolle
betrokkenheid gestoeld is, die haar suggestieve bekommernis
veruit overschrijdt :-)
Gelukkig zijn er ook meer leuke en oprecht bezorgde
verpleegsters in Vinkenhof...