TONIA VANDAAG   2009

Op deze pagina, die frequent geüpdate wordT, kan je allerlei weetjes, LEUKE ANEKDOTES of meer
ERNSTIGE belevenissen uit het dagelijkse leven van Tonia en haar directe leefomgeving vernemen.
      (scroll van onder naar boven op deze pagina voor een chronologische volgorde - klik op een afbeelding voor groter of filmclipje)

28/12/2009

TOCH NOG WAT KERSTSFEER VOOR TONIA...

Tonia's website zorgt opnieuw voor weerzien na 35 jaar
 

Na amper drie weken (zie 6/12) ontvangt Tonia opnieuw bezoek uit Nederland, dat zorgde voor een weerzien na zo'n 35 jaar. Weerzien in levende lijve wel te verstaan, want Christien volgt al zo'n 2 jaar Tonia's belevenissen op deodata.be. Het werd een prettige en ontspannen namiddag en we werden zelfs verrast met een fles champagne voor onze goede zorgen aan Tonia. We laten Christien hieronder zelf verslaggeven:

"Kerstmis 2009 was spannend voor ons, Christien Sanders-Dielesen en mijn man Sam. Ik ben de 4^de dochter van de oudste dochter Catharina (Trieneke) van Tonia's zus Jana. Op ons jaarlijks verrassingsuitje met tante Jaantje (de jongste dochter van Tonia's zus Jana) bezochten we vandaag tante nonneke in het rusthuis. We keken erg uit naar deze ontmoeting en via deodata.be namen we een paar dagen voordien contact op met Herman & Hildegard, die pas gisteren groen licht konden geven omwille van Tonia's buikgriep. Telefonisch beloofde Herman ons bij monde van Tonia alvast een spannend verhaal over Peerke (Vervest) van de Heestert, zijnde mijn opa en de man van Tonia's zus Jana. Op de achtergrond hoorde ik Tonia  grinnikend fluisteren dat wel te durven, gezien Peerke toch niet meer in leven is :-)...
Diep onder de indruk zaten we dan vandaag aan de koffie met de uiterst vieve Tonia en sympathieke Herman en Hildegard. Het was een absolute belevenis om Tonia herinneringen aan mijn opa (Peerke) en opoe (Jana) te horen vertellen. Tot onze grote spijt kon ons bezoek door een wat ongelukkige planning veel te kort zijn, maar we beloofden Tonia om spoedig terug te komen.  Handenwrijvend vond ze dat een goed idee en wij namen met tranen in de ogen afscheid. En nee hoor..., dat verhaaltje van Tonia over mijn opa deel ik hier lekker niet :-)"

terug naar boven

24-26/12/2009

BUIKGRIEP HAALT TONIA PLAT

Zieke Tonia heeft weinig behoefte aan kerstviering

"Tonia heeft een slechte nacht gehad", vernemen we op donderdagmorgen telefonisch van verpleegster Helmonda. Gal overgeven en diarree als symptomen van buikgriep zouden er de oorzaak van zijn, zo informeert dr. Verschelde ons even later in het rusthuis.  Zoals gepland nemen we Tonia mee naar huis, al zal het geen kerstdiner voor haar worden vanavond, want Tonia's lichaam protesteert met braakreflexen bij de minste voedselopname.

Daarmee wordt de kerstdagenplanning onverwacht in de war gestuurd, maar de bekommernis om Tonia's gezondheid is natuurlijk belangrijker. Afgezien van noodwendige 'beduitstapjes' brengt Tonia de hele dag in bed door en wordt het advies van dr. Bart, zijnde veel drinken en rusten, goed opgevolgd.
Zowat eenzelfde scenario voor Kerstdag, uitgezonderd het in ontvangst nemen van de pauselijke urbi et orbi via tv.
Op zondag keert het tij gelukkig en kan Tonia weer voor het eerst sinds 3 dagen wat eten binnenhouden en lijkt het norovirus het onderspit te moeten delven. En voordat Hildegard ook Tonia's buitenkant aanvalt met een uitgebreid bad, getuigt de weegschaal dat Tonia 2 kg heeft moeten inleveren.

terug naar boven

6/12/2009

KLEINKIND BROER FRANS ONTDEKT TONIA
 ALS ZUS VAN GROOTVADER VIA DEODATA.BE

Helena Nouwens:
"Ik was recentelijk bezig met onze stamboom
en bemerkte dat Tonia nog in leven is!"

 "Ik was recentelijk bezig met onze stamboom en bemerkte dat Tonia nog in leven is!" Dat mailt Helena Nouwens op 30/11/2009 naar contact@deodata.be. Helena stelt zich voor als kleindochter van Tonia's broer Frans en vertelt in Engeland te wonen, maar nu op bezoek te zijn in Nederland. Nadat Helene haar familie inlichtte dat Tonia nog in leven is, wilden Tonnie en Riet Nouwens (dochters van Tonia's broer Frans) Tonia graag bezoeken. Zij hadden Tonia respectievelijk zo'n 15 en 30 jaar niet meer ontmoet.

Op 6/12 bezochten Tonnie en Riet Nouwens, samen met hun partners Gerard en Leo, Tonia in het rusthuis. Tonia genoot van de aandacht, maar zelfs talloze geheugensteuntjes konden moeilijk herkenningspunten vormen...

"Ik was recentelijk bezig met onze stamboom en bemerkte dat Tonia nog in leven is!" Dat mailt Helena Nouwens op 30/11/2009 naar contact@deodata.be. Helena stelt zich voor als kleindochter van Tonia's broer Frans en vertelt in Engeland te wonen, maar nu op bezoek te zijn in Nederland. Nadat Helene haar familie inlichtte dat Tonia nog in leven is, wilden Tonnie en Riet Nouwens (dochters van Tonia's broer Frans) Tonia graag bezoeken. Zij hadden Tonia respectievelijk zo'n 15 en 30 jaar niet meer ontmoet.

Op 6/12 bezochten Tonnie en Riet Nouwens, samen met hun partners Gerard en Leo, Tonia in het rusthuis. Tonia genoot van de aandacht, maar zelfs talloze geheugensteuntjes konden moeilijk herkenningspunten vormen...

terug naar boven

6/12/2009

PRIVACY VAN EIGEN KAMER ERG RELATIEF?

Gezelschap mag afgesloten kamer van afwezige Tonia gewoon binnen...

terug naar boven

20/11/2009

OPNIEUW MISBRUIK VAN NIET-WEERBARE HOOGBEJAARDE?

OCMW verstuurt aangetekend schrijven met vervaldag
voor beroep aan 102-jarige Tonia, die het niet kan lezen

vertegenwoordiger en vertrouwenspersonen worden niet geïnformeerd
 

Nog maar pas geleden liet men Tonia een voorgetypte verklaring ondertekenen die ze niet kon lezen, maar waarin ze verklaart afstand te doen van het onderwerp van een juridische procedure; of OCMW-secretaris Doumen en voorzitter Van Wortswinkel sturen haar een aangetekend schrijven met vervaldag voor het aantekenen van beroep, zonder haar vertegenwoordiger of vertrouwenspersonen daarover in te lichten.

In de lade van het nachttafeltje van Tonia en verscholen onder een aantal plastic braakbakjes, vinden wij per toeval op 22/11/2009 een aangetekend schrijven van het OCMW-Houthalen d.d. 3/11/2009, gericht aan Tonia. Daarin maakt het OCMW zijn weigering kenbaar tot tussenkomst in de betaling van de advocaatkosten t.b.v. 648,35 EUR m.b.t. de juridische procedure in eerste aanleg en aangaande het recht tot inzage/afschrift van haar zorgdossier.
 

terug naar boven

22/11/2009

HET HELE WEEKEND 'EN ROUTE'

Nieuwe prikkels en veel aandacht bevalt Tonia uitstekend

Het is al middernacht gepasseerd als Tonia zaterdagavond in bed kruipt. Op een via Hildegard schoolgerelateerd Turks avondje te Herk-de-Stad lieten we ons typische zoetigheidjes en thee smaken, om achteraf gezellig en in slaaptenue thuis nog wat rond te surfen op Tonia's website, hetgeen haar nog steeds apetrots maakt en haar gevoel van zelfbewustzijn stimuleert. "Wat goed toch dat dit allemaal wordt bijgehouden en ik het nog eens terug kan zien" en "Kunnen ze dat ook in Holland zien?", verheugt zij zich.

We slapen wat langer uit en op zondagmorgen laten we ons bijna traditioneel een stevig en heerlijk ontbijt met spek en eieren serveren in taverne Carpe Diem te Zonhoven, waar men Tonia tot haar groot jolijt interpelleert over haar recente verjaardagsstunt en krantenartikel. Gesprekjes over ditjes en datjes en een Amaretto met ijs helpt ons daarna ons ontbijt verteren en bevordert het gevoel van ontspanning.

"Gaan we nog ergens anders naartoe? Het hoeft daarom niet ver te zijn...", bedelt Tonia eens terug in de auto.  En dat verzoek leidde tot een uitgebreide degustatie van Griekse wijnen in het restaurant Pegasos. In een professionele omkadering kregen we de gelegenheid kennis te maken met talloze witte, rosé en rode wijnen, die vakkundig werden becommentarieerd door onze gastheren. Tonia's voorkeur ging uit naar een 'voldoende maar niet té zoete witte wijn', zoals ze dat goed kon aangeven. Deze degustatie was een aangename ervaring en de prikkelingen van onze smaakpapillen leerden ons alvast dat een loutere oriëntatie op Franse wijnen, zeker een ongepaste vooringenomenheid inhoudt...

Carpe Diem: Herman, Tonia en Hildegard

Tegen de avond brengen we Tonia terug naar Vinkenhof en stoppen haar eigenhandig in bed. En vooraleer we met een knuffel en nachtzoen definitief afscheid nemen van de dag, fluistert Tonia nog even: "Hahh..., het was een fijn weekend!"

terug naar boven

20/11/2009

'BESPARINGEN OM BUDGETTAIRE REDENEN'

Tonia als oudste bewoner en 100-plusser
niet meer individueel gevierd in Vinkenhof

rusthuis schaft individuele viering van 100-plussers af
 

Individuele vieringen van de verjaardagen van 100-plussers worden afgeschaft in rusthuis Vinkenhof te Houthalen. Enkel een gemeenschappelijke viering voor de jarigen van de maand, zoals dat ook geldt voor alle jarigen die de mijlpaal van honderd nog niet bereikt hebben. Aldus vernemen we pas op 20/11/2009 van rusthuisdirecteur Rob Geurts, zijnde een week na Tonia's 102^de verjaardag.

dessertbuffet
Tot onze volste verbazing althans, vermits precies een jaar geleden onze beschermelinge Tonia, haar medebewoners en familieleden nog mochten genieten van een uitgebreid dessertbuffet, dat door het rusthuis werd aangeboden t.a.v. haar 101^ste verjaardag, en er aangaande deze nieuwe beperking met geen woord werd gecommuniceerd.

budgettaire redenen
'Omwille van budgettaire redenen', wil rusthuisdirecteur Rob Geurts ons graag laten geloven. Wij proberen voor deze argumentatie ontvankelijk te zijn, maar stellen ons toch de vraag of het financiële impact van deze jaarlijkse individuele verjaardagsattentie voor de 2 honderdjarigen die dit rusthuis telt, dermate groot kan zijn om een financiële balans in (on)evenwicht te kunnen brengen. Of zouden er ook hier andere motieven meespelen die niet benoemd worden?

gemeenschappelijke viering
Het is ondertussen al weer 3 jaar geleden dat Tonia 99 werd, maar we herinneren ons die gemeenschappelijke 'vieringen' als uiterst routineuze en weinig attractieve happenings. Na een korte intonerende aankondiging van de respectievelijke jarigen, dat een applaus moet ontlokken bij de aanwezigen, worden de kaarsjes als meest gezellig element meteen uitgeblazen. Iedereen krijgt een stuk vlaai en na zowat een half uur wordt de lege 'feestzaal' opgeruimd...

200 jaar
Iemand die geen jubileum in het verschiet heeft zal dus in rusthuis Vinkenhof na zijn eeuwfeest moeten wachten tot hij 200 wordt, om nog eens individueel in het zonnetje te worden gezet door zijn/haar leefomgeving, die het rusthuis grotendeels en voor sommigen in totaliteit vertolkt. Hoewel 100-jarigen in aantal toenemen, bedraagt de gemiddelde levensduur van Belgen 76,32 jaar en blijft een verjaardag van een 100-plusser toch eerder een ongewone gebeurtenis die best wat extra aandacht mag verdienen, ook vanwege het rusthuis waar hij/zij verblijft. Bovendien zal er voorspelbaar een grote kans bestaan, dat een 100-plusser mogelijk zijn laatste verjaardag zal vieren.
Gelukkig voor Tonia kunnen wijzelf nog voor een aangepaste dosis toewijding zorgen, die haar 100+ verjaardag toch wat exclusief maakt...

100-plussers blijven ongewoon
,,We worden het bijna gewoon om honderdplussers te vieren, maar het is natuurlijk niet gewoon. We zijn telkens zo blij als iemand van ons de kaap van de eeuw overschrijdt'', aldus directrice Christiane Vandenheede van Home Vijvens in Huise. Zo ook in Wachtebeke, waar de verjaardag van de 102-jarige Heirbout Joanna uitgebreid werd gevierd en gehuldigd door het personeel, gemeentebestuur en onze koning en koningin.

terug naar boven

15/11/2009

PLEZANT BEZOEK

Alida en Lieske op bezoek bij Tonia
 

Gechauffeerd door een sympathieke Piet bezochten Alida Vekemans en Lieske Gielen (respectievelijk dochter en schoondochter  van Tonia's zus Kee †) Tonia zondag in het rusthuis en wij waren er ook bij. Een humorvolle en taboeloze benadering van talloze gespreksonderwerpen zorgde voor een uitgelaten en plezante sfeer voor het hele gezelschap. Het werd een ontspannende namiddag en we kunnen de levensappetijt en openheid van deze dames enkel maar bewonderen.

Herman, Lieske en Piet

terug naar boven

13/11/2009

TONIA 102 TONIA 102 TONIA 102 TONIA 102 TONIA 102 TONIA 102 TONIA 102

Tonia 102


 

terug naar boven

7/11/2009

JAARLIJKS BEZOEK VAN ZUSTER DYMPHNA

ex-collegazuster Dymphna op bezoek
 

Zuster Dymphna (94) verblijft nog steeds als kloosterzuster in Marseille, maar ook dit jaar maakt zij gebruik van haar weekje logement in Nederland om haar oud-medezuster Tonia te bezoeken. Traditioneel zorgden Wim en Bep daarbij voor vervoer. Alsof er zich slechts enkele dagen tussen huidig en vorig bezoek hadden afgetekend, continueerden een hartelijkheid en gezelligheid zich haast nog sterker dan voordien. Close rond de tafel werd er heel veel gebabbeld en talrijke onderwerpen aangesneden. Niet enkel anekdotes uit het gezamenlijk kloosterverleden van deze dames, maar ook ervaringen uit hun huidige leefomgeving kwamen daarbij uitgebreid aan bod.

Tonia en Dymphna 'zusterlijk' naast elkaar

Op een onderhoudende wijze, haast grenzend aan het professionele, entertaint Dymphna het gezelschap daarbij.
"Zo heb ik je vroeger nooit gekend" reageert zuster Dymphna wanneer zij zich via de laptop van Hildegard een eerste maal kan vermaken met de actiefilmpjes op Tonia's website. Toch kan ze zich volkomen vinden in Tonia's terugkeer naar het burgerleven. En haar gemeende woorden: "Ik ben blij dat ik jullie nog beter heb leren kennen", ontroerden ons.

Niet enkel voor Tonia en zuster Dymphna, maar voor ons allemaal werd het weerzien opnieuw een bijzonder aangenaam en hartelijk gebeuren en ook nu kijken we uit naar een vervolg daarvan... Dank je zuster Dymphna, Wim en Bep om dit mogelijk te maken!

terug naar boven

6/11/2009

GEEN MEXICAANSE GRIEP VOOR TONIA

Morgen 7 november gaat de massale vaccinatie van start tegen de Mexicaanse griep. Voor de zogenaamde risicogroepen zijn 1.3 miljoen vaccins beschikbaar gesteld en de hele vaccinatiecampagne betreft zowat de grootste medische operatie ooit in ons land. Immuniteit treedt pas op na enkele weken en het vaccin biedt zo'n jaar bescherming.

Tonia's huisarts dr. Bart verzekerde haar vandaag al van een spuitje...
 

overheidsinformatie over het A/H1N1-griepvirus lees hier

terug naar boven

4/11/2009

OUDE BEKENDE UIT 'SPALBEEK-TIJDPERK'

"Ben jij Tonia niet?"

Geen enkele gelegenheid om zaakvoerster Lieve van bakkerij en koffiehuisje Reekmans-Jacobs te begroeten, laat Tonia voorbij gaan. Verrassend wordt ze daarbij vandaag aangesproken door een tafelende dame die meteen opstaat met de woorden: "Ben jij Tonia niet?".
De betreffende dame identificeert zich even later als Jeanne Cosemans, een buurvrouw uit Tonia's vroeger Spalbeek-tijdperk. Jeanne is erg verheugd om Tonia na  jaren nog eens terug te zien en herinnert zich de talloze malen dat Tonia zich verdienstelijk maakte bij haarzelf en haar zus Amelie...

terug naar boven

28/10/2009

VRT INTERVIEWT TONIA ALS EEN VAN DE
 LAATSTE GETUIGEN VAN EERSTE WERELDOORLOG

VRT zoekt getuigen van Eerste Wereldoorlog...
zie ook: Het Nieuwsblad - 9/09/2009 en De Standaard - 9/06/2006
 

De VRT (Vlaamse Radio- en Televisieomroep) interviewt de laatste getuigen van de Eerste Wereldoorlog. Zij of hun familie mogen zich melden. 'In België blijken er nog 1.500 eeuwelingen te zijn', zegt Mark De Geest, de coördinator van het crossmediale project 2014-2018. 100 jaar later. 'Van hen wonen er 800 in Vlaanderen. Liefst 80 procent of 640 van hen zijn vrouwen. We gaan nu op zoek naar een honderdtal getuigenissen van de laatste overlevenden van 1914-1918. Op die manier hopen we het verhaal te kunnen vertellen van hoe gewone burgers die Eerste Wereldoorlog hebben beleefd, niet alleen in de Westhoek maar in heel Vlaanderen.

De VRT doet een oproep tot mensen die zelf getuigen of die kunnen doorverwijzen naar de laatste ooggetuigen. Hun gesprekken worden opgenomen en bewaard in het VRT-archief. Ze worden nu meteen gebruikt voor een uitzending van 'Koppen' op tv en voor reeksen op de regionale radio-omroepen. Later wijdt VRT-tv er een ruimer programma aan.

...en Tonia hoort daarbij

Om 15:15 uur meldt een vriendelijk duo van de VRT zich bij ons aan. Terwijl Jan het technische luik voor zijn rekening neemt, bekommert Isabelle zich over de herinneringen van Tonia. Op een spontane en animerende wijze tracht Tonia zo'n anderhalf uur lang de klok zo'n tachtig jaren terug te draaien.

Samengevat kan je hieronder de inhoud van het interview volgen, dat Tonia weggaf...

Tonia's herinneringen aan WO I

overleven met weinig middelen

Ons gezin telde 13 kinderen en de verdiensten van mijn oudere broers, die elders bij boeren gingen werken, hielpen ons om te overleven. Alle voedsel was gerantsoeneerd en op bonnen. Als rantsoen kreeg je wat fruit of groenten en een heel klein beetje vlees, want dat was er bijna niet. Op zondag trokken we de bossen in om voedsel voor ons vee te zoeken. Voor onszelf bereidden wij soms voedsel van iets dat eigenlijk niets meer was, zoals het zaad van dennenappels.
Soldaten kwamen regelmatig binnenvallen en controleerden dan ons huis op de aanwezigheid van voedingswaren. De ham die in de schouw hing werd meegenomen en een keer werd zelfs een koe uit de stal gehaald. Ook onze moestuin werd geplunderd. Zelf niets hebben en toch alles moeten laten weghalen. Papa vond dat heel erg, maar ‘zij’ waren de baas. Je mocht niets zeggen…
Gejuich was er als een konijn of haas kon worden gevangen met een klem of strop. Die werd dan direct opgegeten zodat hij niet gevonden kon worden. Iedereen wilde van blijdschap helpen om het dier te villen. Mijn broers waren heel goed in het stropen en zij waren sneller dan vader, om zich te verstoppen voor de soldaten.
Allerhande etenswaren zoals bijvoorbeeld aardappelen verstopten we in het bos.
Zelf slachten mocht niet, maar af en toe slachtten we ’s nachts in de schuur toch wel eens stiekem een kalf of een varken. Dat vlees werd dan in stenen kruiken met zout bewaard. Achteraf werd het vlees gewassen of geweekt om het zout er te laten uittrekken. Het beste stukje van het varken (kermenij) werd, volgens gangbare verplichtingen, ook nog naar de pastoor gebracht.
Een eitje werd soms met drie gedeeld en stiekem verworven voedsel werd vooral ’s nachts opgegeten. Ik heb zelfs mee van het varkensvoer (bieten en wortelen) gegeten, met een beetje zout erop om het beter te laten smaken. Of geschilde mangelbieten voor de koeien. Dat was niet lekker, maar je moest toch iets eten.
Sommige mensen slachtten zelfs katten zoals een konijn, maar daar had ik niet veel zin in omdat je wist dat het een kat was.
Na de avondklok mocht niemand meer op straat, maar mijn jongste broers Cees en Frans gingen rond middernacht, met veel angst en met de kruiwagen stiekem naar de molenaar, om ons graan te laten malen.

schuilplaatsen

In het bos had vader een verborgen put gegraven voor het verbergen van dingen waar we gehecht aan waren zoals schilderijen, geweren en andere waardevolle voorwerpen. Een andere grotere kuil, die was afgedekt met planken met aarde overheen, moest bij eventuele bombardementen dienstig zijn als schuilplaats voor ons gezin.

school

Wij hadden ook veel schrik om naar school te gaan, omdat we daarbij vaak de weg van soldaten moesten kruisen. Langs de straat passeerden we dikwijls lijken van soldaten, soms zelfs zonder hoofd. Af en toe versperden grote aantallen paarden van soldaten de weg die we moesten oversteken om naar huis te raken. Dan hielpen soldaten ons om onder de buik en tussen de poten van de paarden door te kruipen. In de school werd er met geen woord gerept over de oorlog.

informatieverbod

Informatiebronnen zoals een radio waren streng verboden, maar we verborgen er eentje in de kelder. Tijdens de zondagsmis sprak de pastoor met geen woord over de oorlog, want dat durfde hij niet. We mochten niet weten wat er gebeurde, maar we wisten het toch via allerlei contacten.

ongelukkige tijd

De oorlog was een ongelukkige en angstige tijd. Veel schooiers bedelden om kleding en vooral eten. Voor ons als kinderen was het nog niet zo erg als voor vader en moeder. Omdat we zelf veel (stiekem) fabriceerden en wonnen op onze boerderij, hebben we toch minder geleden dan anderen.
Ik had vooral medelijden met moeder die, ondanks de moeilijke omstandigheden, toch voor alles probeerde te zorgen. En zij klaagde nooit…
Ik heb soldaten horen schreien en roepen op hun moeder dat ze naar huis wilden. We hebben ook soldaten verborgen in onze kelder, met een kast voor de deur zodat ze niet zouden ontdekt worden.
Een langdurig klokkengeluid kondigde voor ons het einde aan van de eerste wereldoorlog, tot grote blijdschap van de mensen. Maar al het leed wat daarom nog niet geleden. Een moeizame periode van heropbouw en normale voedselbevoorrading ving aan. Maar ondertussen konden wij als kinderen toch weer gerust spelen i.p.v. altijd bang te moeten zijn.
Dat de oorlog maar nooit meer terugkomt…!
 

zie ook persbericht
m.b.t. uitzendingen

zie ook uitzending KOPPEN - 12/11/2009
zie meer info over WO I op wikipedia

terug naar boven

25/10/2009

WARM BEZOEK UIT NEDERLAND

Tom, Toos en Tonia

"Zij waren gelukkig en ik was gelukkig", becommentarieert Tonia het bezoek van Tom Nouwens en Paul uit Tilburg en zijn vader Theo en Toos. Het bezoek uit Nederland vrolijkte Tonia op en hun warm gezelschap bezorgde haar een erg aangename dag, waar ze de volgende morgen nog van genoot... Dank voor het leuke fotootje Tom, we zien de pretlichtjes in Tonia's ogen :-)

terug naar boven

22/10/2009

TONIA'S TAFELGENOOT EMIEL OVERLEDEN

tafelgenoot
Emiel Van Parijs
overleden
 

Vandaag overleed Emiel Van Parijs (89), Tonia's naaste tafelgenoot. Talloze malen deelden we met hem het tafelgebeuren in de refter van Vinkenhof. Wij ervoeren Emiel als een spontaan vriendelijke, hartelijke, hulpvolle en attente man, die gemeende woorden van waardering kon uitspreken. "Ik vind het sympathiek hoe jullie voor Tonia zorgen", zei hij meermaals. En al grappend "hier da's voor jullie hondje", stopte hij ons wel eens een vleesrestantje van zijn maaltijd toe. Dank je wel, Emiel.
'Ik mis hem naast me aan tafel...", treurt Tonia.

bron: Het belang van Limburg 24/10/2009

terug naar boven

11/10/2009

BOYKE STEELT DE SHOW IN CAFETARIA

Tonia's ex-verpleegster Yvonne steelt met Boyke
 de show in cafetaria Vinkenhof
 

Huisdieren ontlokken altijd de aandacht van de bewoners en hebben een gunstige invloed op hen. Dat bleek ook vandaag tijdens ons cafetariabezoek in het rusthuis, wanneer Yvonne binnenstapt met haar lieveling Boyke, een spierwit knuffelhondje van het zuiverste ras. En Yvonne vindt het geen probleem om de charmes van haar troeteldiertje te delen met de bewoners.

Boyke omhuld door Yvonne en Maria

terug naar boven

9/10/2009

UZ LEUVEN: "GEEN COMPLICATIES"

UZ Leuven: nog even een kleine bloedafname...

Controleondezoek in UZ-leuven

Na een week op logement in Zonhoven, keert Tonia namiddag terug naar het rusthuis. Maar eerst nog een uitgebreid bad...

Het controleonderzoek van gisteren in het UZ Leuven, waar Tonia's bovendijbeenbreuk chirurgisch werd behandeld, stelde geen complicaties of boosdoeners zoals ontstekingen vast. Integendeel uitte medici hun verwondering over het vlotte herstel en de toenemende mobiliteit van Tonia.
"Ik ben er doodmoe van en wil gaan rusten" reageert Tonia eens thuis. Begrijpelijk, want de verplaatsing naar Leuven, de onderzoeken en wachttijden namen maar liefst zo'n 6 uur in beslag.

terug naar boven

7/10/2009

OCMW MISBRUIKT FAMILIESAMENKOMST

Verborgen agendapunt om website ouderenhart.be
 en mantelzorgers Tonia te diaboliseren

Vinkenhof Houthalen - Met een diaboliseren van de websites ouderenhart.be, deodata.be en Herman Bielen als kritische vertegenwoordiger van de bijna 102-jarige Antonia Nouwens, werd de familiesamenkomst in het rusthuis Vinkenhof als onaangekondigd agendapunt ingeleid. Bijna 1/3 van de duur moest de aandacht van zo'n 120 aanwezigen daarvoor verplicht worden wegdragen en het leek er haast op of deze samenkomst vooral dit gemaskeerd doel moest bewerkstelligen...
Een fixatie-arm beleid als positief luidend agendapunt vormde een belangrijk gegeven om in te gaan op de uitnodiging voor deze familiesamenkomst van 7/10.  Helaas kan bij een gehandhaafd gebruik van zweedse banden, gordels en aangepaste slaapzakken er absoluut geen sprake zijn van een fixatie-arm beleid en gaf dit agendapunt slechts een misleidende indruk van benadering.

terug naar boven

4/10/2009

82 JAAR TERUG IN DE TIJD...

'Tante Nonneke' was tijdens jeugdjaren ook cafémeisje

café Snelders werd 'herberg De Schuur'

vroom
Wie vermoedt dat Tonia als ex-nonneke enkel in een vrome werkomgeving functioneerde, zit goed fout. Op haar 15de verliet ze haar ouderlijke woning om als inwonend dienstmeisje in te trekken bij de familie Snelders, die het gelijknamige 'café Snelders' uitbaatte in Diesen

(Baarschot NL). Buiten huishoudelijke taken ontfermde Tonia zich daar, samen met bazin Dina, over de cafégangers. De mannelijke aandacht die zij als jong meisje daar kreeg toebedeeld, kon haar echter niet bekoren. Ook al omwille van een bijna obsessionele zwangerschapsvrees. Mannelijke voorstellen om 'effekes in het strooi te gaan liggen, achter de koeien' deden Tonia ijlings op de vlucht slaan. Maar Cees, de zoon des huizes, maakte wel een diepe indruk op Tonia. Hij zou zowat de enige man worden, waar Tonia ooit verliefd op werd... (zie ook levensweg Tonia). Bijna 5 jaar was Tonia in dienst van dit gezin, vooraleer ze intrad in het klooster in Tilburg.

ommetje langs ouderlijke woning
Anno 2009 bestaat Café Snelders nog steeds, zij het dan als 'herberg De Schuur' en vandaag rakelen we met Tonia een stukje van haar verleden op. Via Tungelroy halen we Riet van Roy  (dochter Tonia's zus Drieka) op, die ons als gids zal vergezellen. Als eerste duik in Tonia's verleden maken we een ommetje naar haar ouderlijke woning in Westelbeers waarvan een zijgevel uit 1811 zich nog in authentieke staat bevindt. Deze woning werd overigens geklasseerd en aangekocht door Brabants Landschap. Na een babbeltje met de huidige buurman die per toeval, jawel... ook de naam Cees Snelders (!) draagt, rijden we door naar Baarschot.

café Snelders vs herberg De Schuur
Niet zonder enige opwinding betreedt Tonia na zo'n 82 jaar terug de vloer van haar vroegere werkomgeving. Waar het herkennen van de buitenzijde van café Snelders enige verbeelding vroeg, lukte dat vanbinnen heel wat makkelijker. Afgezien van verbouwingen die de beschikbare ruimte hebben vergroot, bleef de centrale locatie met haard, ingang en ramen ongewijzigd.

"Hoe is het mogelijk dat ik hier nog verzeild raak" glundert Tonia wanneer ze in een eerste kennismaking met de huidige zaakvoerder Freek van Gils zichzelf voorstelt als vroegere werkneemster in deze zaak. Bij een amaretto on the rocks als aperitiefje bekomen we wat van onze eerste indrukken. En terwijl Tonia herkenningspunten aanwijst proberen we ook in onze eigen fantasie een beeld te vormen, hoe zij hier vroeger als jong meisje de kost verdiende...
Als Tonia verhaalt hoe ze hier vroeger een reiziger in koffie als vaste klant uit Groningen bediende, wordt dat meteen de aanleiding om een keuze in de menukaart te maken. Even later serveert Mendy, de mooie en innemende dochter  des huizes, ons een vis- en vleespannetje, een salade viskwartet, frietjes  en champignonsoep. Met een aangepast glaasje wijn laten we ons deze verfijnd gepresenteerde gerechten smaken. Nog een koffietje en thee voor Tonia vooraleer we met een laatste maar warm gesprekje met de familie van Gils, ons bezoek afsluiten.

wonderboom
Het is al zowat 19:30 uur als we 'De Schuur' verlaten en we ons naar Middelbeers haasten, om daar nog even een blik te kunnen werpen op de Wonderboom. Deze bijzondere natuurspeling waarbij een spar bovenop en in een holle stam van een linde groeit, bevond zich op 5 minuutjes lopen van Tonia's ouderlijke woning. Deze omgeving vormde vroeger voor haar een uitgesproken speelplaats voor haarzelf en haar jongste zusjes. We kunnen nog net voor de duisternis een blik werpen op dit natuurfenomeen, maar vergewissen ons dat we op privé-eigendom staan, in de voortuin van een mooie woning. Beleefdheidshalve bellen we even aan en nauwelijks de deur geopend, wordt Antonia Nouwens tot verbazing al herkend van haar website. Het sympathieke koppel Robert en Nancy van de Heijden, geflankeerd door de kindjes Kylie en Nick, nodigt ons meteen op de koffie en dit wordt een onverwachte en gezellige afsluiting van onze uitstap. Nog wel een paar uurtjes op de tandjes bijten om via Tungelroy naar huis te rijden...

wonderboom in de jaren '20

wonderboom in Middelbeers 2009
(foto: Robert vd Heijden)

Tonia en Kylie, Nancy, Robert en Nick,
de eigenaars van de wonderboom

terug naar boven

2/10/2009

OOK 'ZACHTE' VORM VAN FIXATIE KAN BEANGSTIGEND ZIJN

Bedfixatie zorgt voor zware agitatie bij Tonia
 

"mijn bed is in het vierkant afgemaakt"
Tijdens de afgelopen dagen kwamen we al een paar keer via telefonisch contact middenin Tonia's opwinding terecht aangaande haar bedfixatie. "Ge moet hier eens komen kijken, mijn bed is in 't vierkant afgemaakt en ik kan er niet uit!", licht Tonia ons dan verontwaardigd en opgewonden toe. Wij herinneren haar er dan even aan dat dit meteen opgelost kan worden met een simpele druk op de alarmknop, die zich binnen haar handbereik bevindt. Verwonderd en met enige argwaan over de eenvoud van de oplossing leidt Tonia haar handeling in met de woorden: "Ik ga het doen hé!".  De beltoon die we op de achtergrond horen maakt ons duidelijk dat Tonia tot actie overging en dat enkele ogenblikken later een personeelslid de kamer binnenkomt. De snelle respons aan dit signaal lost Tonia's probleem op, geeft ook ons een geruststellend gevoel en we hopen dat dit ook tekenend is voor de gang van zaken.

tijdelijke en 'zachte' bedfixatie toch door Tonia goedgekeurd
N.a.v de dijbeenbreuk van Tonia werd via een vergadering op 28/08 ll. (zie lager) met alle betrokkenen een consensus genoteerd aangaande een minimale vorm van fixatie (omhoog plaatsen van het onrusthekken van haar bed), die op elk verzoek van Tonia (druk op alarmknop) kon worden opgeheven. We verheugen ons over de correctheid waarbij deze afspraken worden nageleefd en de communicatie aangaande.
Wanneer wijzelf Tonia in het rusthuis in bed stoppen, vragen en krijgen we steeds haar toestemming om het onrusthekken te sluiten. "Ik voel me veiliger in bed als de planken omhoog zijn...", bevestigt Tonia ons ook vandaag nog steeds.

niet bewust van alarmknop
Toch loopt het op 2/10 enigszins uit de hand en raakt Tonia erg overstuur. Tonia is de alarmknop 'vergeten' en raakt in paniek.  Achteraf omschrijft ze ons deze nare ervaring letterlijk als volgt:
 

We zijn onder de indruk van Tonia's gedetailleerde omschrijving en begrijpen voluit dat dit voor haar een beklemmende en angstwekkende ervaring moet geweest zijn.

bijwerkingen morfineachtige pijnstillers (opiaten)
We vermoeden dat een mix van o.a. bijwerkingen van de sterke (morfineachtige) pijnstillende medicatie als Temgesic (neerslachtigheid, hallucinaties en nachtmerries), angstgevoelens en een vertroebelde realiteitszin hebben versterkt en zeker samen met haar fixatie-ervaring leidde tot grote paniek. (Tonia kreeg korte tijd voordien Temgesic toegediend.)

acuut ingrijpen en voorkomen
Desgevallend moeten bedreigende factoren onmiddellijk worden opgeheven. Tonia zo snel mogelijk terug halen naar de werkelijkheid, waarbij vooral getracht wordt haar een gevoel van geborgenheid te geven, is noodzakelijk. Enige vertrouwensband en voeling met de persoon van Tonia zal daarbij zeker waardevol en belangrijk zijn.
Voorkomen is echter beter dan genezen en ontlokkende elementen die deze valkuil kunnen bewerkstelligen, dienen met beschikbare mogelijkheden voorkomen te worden.

FIXATIE:

terug naar boven

29/09/2009

KIJK EN BEOORDEEL ZELF TONIA'S REVALIDATIE

Kineoefeningen met Jan Snoekx

Heel wat ups en downs tekenden de afgelopen weken Tonia's gesteldheid en berichtgevingen aangaande haalden elkaar soms in snel tempo in. Weliswaar met enige voorzichtigheid zijn we al enkele dagen toch wel optimistisch. Maar misschien kan elkeen voor zichzelf inschatten hoe Tonia's herstel evolueert en haar mobiliteit terug toeneemt. Op bijgaand filmclipje begeleid de aan het rusthuis verbonden kinesist Jan Snoekx haar met de dagelijkse oefeningen. "Ja..., het is ne goeie man, zegt precies wat ik moet doen en ik voel me veilig bij hem", licht Tonia ons overtuigend toe. Ook voor Jan's collega Fons, die hem de afgelopen dagen verving, heeft Tonia enkel lovende woorden over.
Wij herkennen alleszins Tonia's verbetenheid opnieuw, wanneer ze vastberaden de instructies van Jan opvolgt en van rustpauzes al weer snel ongeduldig wordt...

Bedankt Jan, voor je bekommernis over onze dierbare Tonia...

terug naar boven

20/09/2009

RESPECT IS A GIFT - TO GET IT, YOU MUST GIVE IT

Tonia:
"Dank je voor de interesse in mijn persoon"

Vandaag kunnen we Tonia niet gaan bezoeken, maar we vangen dat op met 2 uitgebreide telefoontjes. Aan de intonatie van Tonia's stem kunnen we meteen afleiden hoe zij het stelt en dat lijkt vandaag best mee te vallen. Trots vertelt Tonia over haar verplaatsingen met haar nieuwe looprekje met 2 wieltjes, dat we haar gisterenavond ter beschikking stelde en waarbij we het gebruik positief evalueerde. Ook het opnieuw kunnen bijwonen van de zondagsmis, samen met Marieke Ribus, vormde voor Tonia een welgekomen terugkeer naar meer vertrouwde bezigheden.
Maar ontroerd zijn we als Tonia ons uitvoerig dankt voor onze zorgen en afsluit met de sprekende woorden: "Dank je voor de interesse in mijn persoon."

terug naar boven

19/09/2009

REVALIDATIE DIJBEENBREUK VERLOOPT MOEIZAAM

Levenswil en stervenswens wisselen elkaar in snel tempo af

depressief afglijden latent aanwezig

 

revalidatie dijbeenbreuk verloopt moeizaam

De afgelopen 5 dagen verbleef Tonia in ons gezin en waakzaamheid was beslist geboden. Niet enkel de gevolgen van haar dijbeenbreuk, maar ook buikklachten en braakneigingen spelen Tonia zwaar parten en de opname van voedsel lokt meestal enkel aversie uit. Gemoedsgesteldheden van levenswil tot een uitgesproken stervenswens wisselen elkaar in hoog tempo af, meestal verwant met haar pijnervaring. Vooral tijdens nachtelijke en onbewaakte ogenblikken kunnen fysieke pijnen een depressief afglijden inzetten en vervolgens een eigen leven gaan leiden. Dan kan enig remediërend houvast (zoals bvb het gebruik van een hulpknop of vraag om een pijnstiller) niet meer doordringen en zelfs escaleren tot een uitgesproken stervenswens.

Snel en adequaat ingrijpen is de boodschap, maar nog beter is voorkomen dan genezen. We doen ons best om Tonia te voorzien van andere prikkels en zinnige bezigheden zoals het peulen van bloemenzaadjes, het schillen van aardappelen of een bezoekje aan de wekelijkse markt te Hasselt. Dat laatste leverde helaas een onvoorziene vlucht naar de sanitaire ruimte van de nabij gelegen bibliotheek op, wanneer Tonia onverwacht braakte en haar kledij en rolstoel meteen diende gereinigd.
Ook haar revalidatieoefeningen komen uitgebreid aan bod en we merken daar een duidelijke vooruitgang in. Alvorens we Tonia op zaterdagavond terugbrengen naar het rusthuis, proosten we daarop met een fris glaasje bubbels...

  medebewoonster Marieke Vanhamel (95) overleden 

"Ik wil graag nog eens bij Marieke Vanhamel op bezoek", vroeg Tonia ons nog maar enkele dagen geleden. Vandaag, bij onze aankomst in het rusthuis, vernemen we van verpleegster Cindy het droeve nieuws dat Marieke gisteren is overleden. "Ik heb voor haar gebeden...", reageert Tonia. Zowel fysiek als mentaal verfijnd en met een zeer sterke en attente persoonlijkheid, zo zullen wij ons Marieke als naaste medebewoonster van Tonia blijven herinneren. Marieke Vanhamel werd geboren te Zolder op 25 september 1914 en overleed te Houthalen op 18 september 2009 in rustoord Vinkenhof. Zij was de echtgenote van Leopold Vangeneugden (†2002). Wij wensen haar familie veel sterkte bij het verwerken van dit afscheid.

terug naar boven

13/09/2009

GSM BINNEN HANDBEREIK VOOR MEER COMMUNICATIE

GSM binnen handbereik voor meer communicatie

Na onze ervaring van gisteren willen we de rechtstreekse communicatiemogelijkheid met Tonia vergroten. Sinds Tonia haar val met dijbeenbreuk kan ze niet meer zelfstanding haar gsm uit het laadtoestel op haar nachttafeltje nemen, maar via een paar klittenbandklevertjes bevestigen we haar gsm rechtstreeks aan de bedplank, vlak naast haar. Uittesten is de boodschap, want in bed draagt Tonia meestal geen bril en de knopjes op de gsm zijn maar klein...

Zondagnamiddag in rusthuiscafetaria

We houden Tonia de hele zondagmiddag gezelschap in het rusthuis en samen met Maria en Rosa zoeken we wat afleiding in het cafetaria, waar we door de charmante dames Annie en Lucienne vriendelijk bediend worden. En het valt ons op dat een kopje thee Tonia's maag beter bevalt dan koffie. Jammer dat er voor de bezoekers geen belegd broodje of enige andere maaltijdvervanger  beschikbaar is.

Na het avondeten en een babbeltje in de refter, wensen we Tonia rond 19:00 uur slaapwel. "Ik voel me vandaag veel beter dan gisteren", stelt Tonia ons een beetje gerust. En dan denken we enkel nog aan een stevige hap voor onszelf...

terug naar boven

12/09/2009

ZWARE TERUGVAL LAAT ONS SCHRIKKEN

Stervenswens en weggezakt
in een roes van pijn en ellende

Als we om 16:30 uur Tonia's kamer binnenkomen schrikken we ons rot. Het lijkt wel of Tonia er levenloos bijligt. Het duurt zelfs enkele ogenblikken vooraleer ze ons herkent en de blik in haar ogen straalt één grote afwezigheid uit. Tonia lijkt zo ver weggezakt in een roes van pijn, dat ze zich niet meer bewust is van haar alarmknop en enkel nog kreunt over haar algehele pijnervaring en stervensgedachte. Wat we waarnemen is aangrijpend verontrustend...

geen medicatie op maat
We contacteren meteen dr. Verschelde en informeren ondertussen bij de verpleging wanneer Tonia nog een laatste pijnstiller kreeg toegediend. Dat was om 12:00 uur bij het middagmaal, volgens Tonia's medicatielijst (pijnstiller bij de maaltijden om 8+12+17 uur), maar niet in overeenstemming met de reële behoefte die de omstandigheden vereisen. Nochtans en volgens advies van dr. Verschelde, dienden indien nodig extra pijnstillers te worden toegediend, eventueel om het uur. Ondanks de nijpende situatie stelden we vast, dat Tonia gedurende 4,5 uren geen pijnstiller meer werd aangereikt.
We bezorgen Tonia meteen een Temgesic en trachten haar via warme woorden en fysiek contact psychisch te reanimeren. Pas na een klein uurtje levert dat het bedoelde resultaat op en is Tonia weer opnieuw wat aanspreekbaar. Een ondertussen uitgevoerd onderzoek door dr. Bart, brengt geen gewijzigde elementen aan het licht.

Wanneer het ons, nog wat later, lukt om Tonia te verleiden om ons te vergezellen naar de eetzaal en aldaar een babbeltje maken met Maria Stevens, lijkt het tij voorzichtig gekeerd en eet ze zelfs een boterhammetje. Heel attentievol komen Annie en Lucienne (vrijwilligers cafetaria-uitbating) Tonia nog een ondersteunend woordje en knuffel weggeven. Op de terugweg naar haar kamer staat Tonia erop, nog even gedag te zeggen tegen buurvrouw Marieke Vanhamel, die het ook niet zo goed stelt.
Op de valreep zien we ervan af om Tonia mee naar Zonhoven te nemen en helpen we haar in bed. Maar ons wedervaren blijft zich nog lang in ons hoofd aftekenen...

terug naar boven

10/09/2009

VOORZICHTIG ENTHOUSIASME...

'Niet beter, maar aan de beterhand...'

"Tonia is beter moet je niet schrijven op mijn website, maar wel: Tonia is aan de beterhand", zo spelt Tonia ons de tekst die we hier mogen weergeven :-). Met enthousiasme doen we dat, want we zijn in ons nopjes met de merkelijke beterschap die we vandaag konden vaststellen. We merken meer kracht in Tonia's stem en haar ogen stralen weer wat meer leven uit. En ook al was haar middagmaal maar erg beperkt, het bleek toch een normale weg te volgen. Met bewondering kijken we haar na, als ze zich met haar looprekje zelfstandig verplaatst van haar kamer tot bijna aan het cafetaria. Maar misschien nog de meest betekenisvolle indicatie dat Tonia wèrkelijk aan de beterhand is, is haar glimlach en gevatte opmerkingen waarmee ze het gezelschap in het cafetaria verrast... Allerhande positieve signalen dus, al zijn we er ons allen van bewust, dat elk leed nog niet geleden is...

terug naar boven

8-9/09/2009

RAAMVERGRENDELING EINDELIJK OPGEHEVEN

Voor het eerst sinds anderhalf jaar een
verfrissend windje door de kamer van Tonia

Zoals voorspeld kregen we gisteren nog een uitzonderlijke warme nazomerse dag met temperaturen in Limburg tot 30°C. Lekker weertje toch? Niet voor Tonia die nog steeds volop kampte met allerhande pijnen en ongemakken tengevolge van haar val met bijhorende fracturen van dijbeen en rib. Ons verblijf op het cafetariaterras kon haar gisteren weinig opfleuren en werd overheerst door haar aanhoudende braakneigingen. Na het braken van gal gaf Tonia aan terug naar bed te willen en we hadden daar alle begrip voor.

raamvergrendeling eindelijk opgeheven
Reeds anderhalf jaar (sinds de verhuis naar de nieuwbouw) ergeren we ons mede in naam van Tonia aangaande de raamvergrendeling, waarbij een relatief klein raam slechts enkele centimeters kan openklappen aan de bovenzijde. Volstrekt onvoldoende om de kamer eens grondig te verluchten en wat verfrissende lucht te laten binnenwaaien, zeker bij hoge buitentemperaturen zoals vandaag. Reeds verscheidene malen antwoordde het personeel ons dat deze raamvergrendeling als zelfmoordpreventie wordt aangewend.

Daar kunnen we ons niet in vinden en enkel al om hygiënische redenen, dient elke kamer dagelijks en voldoende verlucht te worden. We besluiten de volgende dag ons te informeren aangaande wettelijke regelgevingen terzake en laten dokter Bart alvast de ontgrendeling van Tonia's raam vorderen.
Tot haar (en onze) grote opluchting waait er op 9/09/2009 omstreeks 13:00 uur voor het eerst sinds anderhalf jaar een verfrissend windje door de kamer van Tonia. Hopelijk kunnen andere medebewoners dat gevoel weldra ook ervaren.

met longproblemen slapen in berookte en afgesloten kamer
Meerdere bewoners klagen over de raamvergrendeling, maar vooral de 86-jarige buurvrouw van Tonia met ernstige ademhalingsproblemen heeft het er erg moeilijk mee. Als verstokte rookster kan zij haar kamer niet of onvoldoende verluchten en sinds de verhuis naar de nieuwbouw, slaapt ze bovendien al anderhalf jaar in haar doorrookte kamer met een bijna afgesloten raam.

terug naar boven

2-6/09/2009

DIJBEENBREUK = STRAF VAN GOD?

"Straft Onze-Lieve-Heer me
omdat ik uit het klooster trad?"
 

  woensdag 2/9/2009 

zonder pijnstillers gaat het niet
Rond 3:00 in de morgen wekt het gekreun van Tonia ons. Een mix van Temgesic en aandacht brengen haar een uurtje verder tot bedaren en dit scenario herhaalt zich met regelmaat gedurende de dag. Om 10:00 uur stapt dr. Bart binnen voor een routineonderzoek, dat geen alarmerende bevindingen oplevert. Namiddag installeren we Tonia buiten in het zonnetje met wat stukjes brood om de kippen te lokken, en die afleiding en de buitenlucht werken prima.
We contacteren kinesist Jan Snoekx en spreken met hem af, om Tonia's behandeling morgen om 14:00 uur verder te zetten in het rusthuis.

straf van God
Pijn, onmacht of een sterk onbehagen kan erg confronterend zijn, zeker als het langdurig aanhoudt. Gevoelens van machteloosheid, gebrek aan houvast en behoefte aan een oplossing kunnen daarbij een dwingende zoektocht ontlokken naar een oorzakelijke verklaring of schuldaanwijzing. Diep ingewortelde of ingedrilde waardepatronen over goed en slecht, geassocieerd met heil of onheil, dienen zich dan aantrekkelijk als mogelijke leidraad aan.
Tenminste zo ervaren we Tonia's schuldgevoel, wanneer zij suggereert dat haar recente ellende een straf van Onze-Lieve-Heer zou kunnen zijn, omdat zij ooit uittrad uit het klooster...

  donderdag 3/9/2009 

Een nieuwe bloedafname tijdens de voormiddag wijst op een verbeterd maar toch nog ontoereikend hemoglobinegehalte in Tonia's bloed en dr. Verschelde vindt de toediening van een extra unit bloed aangewezen. Dat zal morgen plaatsvinden en daarmee wordt Tonia's terugkeer naar het rusthuis een paar dagen uitgesteld.

  vrijdag 4/9/2009 

extra unit bloed en hechtdraadjes operatiewonde verwijderd
Volgens hetzelfde ritueel als op dinsdag ll., krijgt Tonia vandaag nogmaals een extra unit bloed toegediend en worden daarna de hechtdraadjes van de operatiewonde verwijderd. En of het rechtstreeks verband houdt met de bloedtransfusie of niet: een paar uur later zegt ze zich zowel psychisch als mentaal heel wat beter te voelen. En wanneer ze zich onder begeleiding en met haar looprekje verplaatst van bed naar toilet, stapt Tonia duidelijk meer op eigen kracht. Hopelijk is dit een eerste signaal naar herstel.

  zaterdag 5/9/2009 

wisselend veel pijn en momenten van recuperatie
Een onrustige nacht voor ons allemaal met 4 onderbrekingen. Pijn en wat ogenblikken van soelaas wisselen elkaar nog steeds af, ook tijdens de dag. Enige afleiding blijkt ook wat te helpen, zo blijkt wanneer Tonia in haar rolstoel wat breit of aardappelen schilt.  Maar lang mag dat niet duren, want een intense vermoeienis verlamt haar voortdurend en zowat 3/4 van de dag verlangt Tonia naar haar bed. Dr. Bart kwam ook vandaag po(o)lshoogte nemen.

  zondag 6/9/2009 

terug naar het rusthuis
In de namiddag brengen we Tonia naar het rusthuis, waar ze morgen terug zal aanvangen met kine-oefeningen. Tonia's gebroken rib zorgt voor de ergste pijn. Het voelt aan alsof Tonia er stilaan depressief van wordt. We hopen intens dat haar pijnen snel verminderen...

terug naar boven

1/09/2009

TEKORT AAN HEMOGLOBINE

Bloedtransfusie in vertrouwde omgeving

hemoglobine
Tijdens de voormiddag informeert Tonia's huisarts dr. Verschelde ons aangaande de resultaten m.b.t. Tonia's bloedafname van gisteren. Er is een betekenisvol tekort aan hemoglobine, dat ondermeer instaat voor het zuurstoftransport in ons lichaam. Gezien de omstandigheden en het gegeven dat deze bloedwaarden zich slechts erg langzaam op een spontane wijze kunnen herstellen, is een toediening van extra bloed aangewezen. Maar omwille van het psychisch impact van een nieuwe verhuis naar een vreemde ziekenhuisomgeving, worden de mogelijkheden om dit bij ons thuis te laten plaatsvinden, afgetast.

bloedtransfusie aan huis
Zich moedig een weg banend door alle administratieve beslommeringen die een dergelijke (ongewone) procedure met zich meebrengt, krijgen we van dr. Bart omstreeks 14:30 uur een telefoontje dat we Tonia kunnen gaan ophalen in het rusthuis. In tegenstelling tot gisterenavond voelt Tonia zich vandaag veel beter. Haar verplaatsing verloopt probleemloos en een drie kwartiertjes later druppelt het ondersteunende bloed in Tonia's aderen. Tonia ondervindt geen hinder van het gebeuren en is rustig. Volgens gemaakte afspraken en informatie nemen we na een uurtje het toezicht van dr. Bart permanent over en het is al avond wanneer de ingreep is voltooid en dr. Bart de infuus kan verwijderen. Wij kunnen enkel bewondering en erkentelijkheid ervaren, voor de inzet van dr. Bart Verschelde...

terug naar boven

31/08/2009

VAN REDELIJK GOED TOT PLOTS BEDUIDEND SLECHT

Tonia braakt forse hoeveelheden gal uit...

Wanneer we rond 17:45 uur Tonia's kamer binnenkomen, voelt ze zich vrij goed en haar soms gevatte opmerkingen zorgen zelfs voor enige hilariteit. Buurvrouw Rosa wipt af en toe eens binnen en dat vindt Tonia fijn.

plotse wending
Wanneer ik even op het terras van niveau 1 een babbeltje maak met Anton, komt Hildegard me roepen. Het tij is volledig gekeerd en Tonia voelt zich plots barslecht. Het wordt de inleiding van een moeilijke avond. Gedurende meer dan een uur braakt Tonia continu forse hoeveelheden gal uit. Het braken doet haar zichtbaar pijn en het braaksel brandt tot in haar neus. Tonia voelt zich doodellendig en kreunt voortdurend: "ik kan niet meer en wil sterven". We zijn blij dat we aanwezig zijn om haar te ondersteunen. Pas rond 21:00 uur treedt er terug wat soelaas op. Het lijkt erop dat Tonia wat zal kunnen slapen, al is het al van pure uitputting...
Later op de avond hebben we nog een uitgebreid gesprek met dr. Verschelde...

terug naar boven

30/08/2009

MACHTELOOSHEID UITEN ZICH IN PRIKKELBAARHEID EN IRRITATIE

Pijn en ongemakken spelen Tonia parten

Het is zondag vandaag en in de zithoek en in het gezelschap van medebewoners vinden we Tonia vandaag terug in Vinkenhof. Ter voorkoming van een sociaal isolement, kan dat enkel gunstig zijn.

veel pijn en ongemakken
We begrijpen Tonia haar nood om zich ruimschoots te kunnen ventileren aangaande haar pijn en ongemakken die ze moet doorstaan, evenals haar stervensgedachte die daar regelmatig bij gepaard gaat. Tonia is prikkelbaar en geïrriteerd door de machteloosheid die de noodgedwongen situatie met zich meebrengt. Enkel haar voldoende tijd en aandacht schenken, heeft een remediërend en verzachtend impact.

hart luchten met ervaringsdeskundige Finneke (92)
Na een uitgebreide tête-à-tête met Tonia in de buitenlucht, mogen we in het cafetaria plaatsnemen in het gezelschap van Tonia's medebewoonster Finneke en haar zoon Etienne. Finneke begrijpt als geen ander de kwellingen van Tonia, want ze is zelf nog herstellende van een bekkenbreuk die haar maar liefst 2 maanden in het ziekenhuis deed verblijven. Ook haar zoon Etienne weet er als mantelzorger alles van. Zijn minstens dagelijkse bezoeken, oprechte bekommernis en intensieve betrokkenheid met zijn moeder, geven hem een gedetailleerd zicht op wat er zich in haar belevingswereld afspeelt. De interactie met Finneke fleurt Tonia duidelijk op en zorgt ervoor dat het toch nog best een aangename namiddag wordt...

Kip Hawaienne, uitgebreide wasbeurt en naar bed
Mede door een voortdurende oprispingdrang staat ook Tonia's eetlust de afgelopen dagen op een laag pitje.  Via een voorproevertje van haar Kip Hawaienne kunnen we haar in de refter met overtuiging aanmoedigen, om minstens enkele hapjes van dit smakelijke en frisse slaatje te consumeren. En samen met wat platte kaasdessert en het aansterkend Fortimeldrankje, moet dit voldoende zijn.
Tonia is ondertussen weer duidelijk vermoeid, maar vooraleer haar in bed te stoppen geven we haar nog een uitgebreide en volledige wasbeurt. "Dit zorgt op alle vlakken voor verfrissing", zo uit Tonia. Daarbij bemerken we reeds het wegtrekken van haar blauwe plekken en een ontzwelling van haar rechterbeen, als gevolg van de operatieve ingreep.

terug naar boven

28/08/2009

GOEDE AFSPRAKEN MAKEN GOEDE...

Samen met rusthuis in overleg aangaande
 valpreventie en revalidatie van Tonia
 

vergadering Vinkenhof - goede afspraken maken goede...
Zowel dr. Bart Verschelde, de nieuwe rusthuisdirecteur Rob Geurts, kinesitherapeut Jan Snoekx, animatrice Martine, hoofdverpleger Henri Lynen en wijzelf als vertegenwoordiging en vertrouwenspersonen van Tonia, maken deel uit van de vergadering om 10:30 uur in rusthuis Vinkenhof, ter bespreking van de specifieke zorgverlening aan Tonia, tijdens de komende dagen.
Afgezien van een aangepast medicatiebeheer en medische evaluaties, komen vooral de valpreventie en de wijze waarop aan bod. We komen daarbij tot volgende concensus:

eerste kine-oefeningen en rolstoel op maat
In de namiddag getuigen we van de loopoefeningen van Tonia in het kine-lokaal. Dat verloopt bijzonder goed en zoals we van Tonia verwacht hadden, mocht er zelfs nog een extra baantje bij. Met veel zorg past Jan Snoekx een verstelbare rolstoel op maat aan van Tonia. We zijn reuze enthousiast over dit vervoermiddel, dat zowel Tonia als haar begeleider tal van voordelen biedt. Bijvoorbeeld een meer positieve stand voor een comfortabele rusthouding tot een negatieve stand om haar eruit te laten, inclusief  een monteerbaar tafelbladje, zodat ze al snel weer in gezelschap van haar medebewoners kan vertoeven en derhalve ook een stuk isolement wordt opgeheven. We testen het meteen uit met een cafetariabezoekje, waar Tonia kiest voor een welverdiend glaasje witte wijn.

kennismaking met nieuwe directeur Rob Geurts
Op 16 juni 2009 verving Rob Geurts Fernand Cluyssen als nieuwe directeur van Vinkenhof. Een eerste ontmoeting tijdens de vergadering van voormiddag prikkelt ons om hem, samen met Tonia in haar aangepaste rolstoel, een bezoekje te brengen in zijn kantoor. Onze eerste indruk is positief en wanneer hij met een knipoog verwijst naar de openstaande deur van zijn kantoor, die een belofte van een open-deur-politiek symbolisch moet onderstrepen, staan wij open om hem te geloven. Uiteraard zonder daarin enige stellingname te verwachten, schetsen wij in het kort en onomwonden enkele van onze ervaringen met het rusthuis en de wijze waarop onze gramschap t.o.v. het OCMW-beleid groeide.
Wanneer we intuïtief ervan uitgaan dat what-you-see-is-what-you-get, lijkt deze man alleszins over potentiële vaardigheden te beschikken, die een gunstige invloed kunnen bewerkstelligen op het reilen en zeilen in dit rusthuis.

Wanneer Tonia aangeeft moe te zijn en terug naar bed te willen, zorgen we daarvoor...

terug naar boven

27/08/2009

TERUG IN VINKENHOF

Met ambulance terug naar Vinkenhof

Tonia vertelt blij te zijn om het UZ-ziekenhuis in Leuven te kunnen verlaten en Ambuhulp in Tongeren zal het ziekenvervoer waarnemen. We zorgen ervoor aanwezig te zijn, wanneer Tonia omstreeks 15:45 uur terug in Vinkenhof in bed wordt gelegd.

verward
Tonia is duidelijk vermoeid van de verplaatsing en beschrijft de reis als eindeloos lang. Het duurt nog zeker een uurtje voordat ze goed beseft, dat ze terug op haar eigen kamer verblijft. De verwelkoming van haar naaste medebewoners Piedro, Maria, Anton, Marieke, Jef, Emiel en Rosa stimuleren daarbij positief haar realiteitszin.

turbulente dagen
Sympathieke verpleegster Helmonda zorgt nog voor een lichte maaltijd voor Tonia en biedt ook ons spontaan een kopje koffie aan. Met Helmonda's hulp en (rug)tips helpen we Tonia nog even op de bedpan. Nadat we nog een uitgebreid gesprek onderhouden met Etienne (zoon van medebewoonster Finneke), wiens moeder nog niet zo lang geleden een bekkenbreuk opliep met 2 maanden ziekenhuis (!) als gevolg, keren we rond 19:30 uur huiswaarts. En jawel, ook voor ons waren het turbulente dagen!

terug naar boven

21-26/08/2009

VALPARTIJ MET ERNSTIGE GEVOLGEN

Bovendijbeenbreuk noodzaakt
 heelkundige ingreep in UZ Leuven

  vrijdag 21/8/2009 

Een poging om de bizarre geluidsoverlast van Pukkelpop te ontvluchten via enkele dagjes Ardennen loopt fout. Reeds de eerste morgen worden we om 7:00 uur uit bed gebeld door Tonia's hoofdverpleger, met het spijtige nieuws dat Tonia is gevallen met ernstige gevolgen. Een vervangende huisarts van wacht heeft ondertussen al vastgesteld dat er sprake is van een fractuur, ter hoogte van haar bekken.

vroege vogel
Uit ervaring weten we dat Tonia een vroege vogel is en reeds de eerste zonnestralen haar onweerstaanbaar uitnodigen om op te staan. Met dezelfde eigengereid, ongeduldigheid en grote onafhankelijkheidsdrift die haar leven doet, maakt ze zich dan plantrekkend klaar voor de nieuwe dag en kleed ze zich aan. "Ik werd toen plots wat duizelig en viel achterover", licht Tonia ons later toe...

hotelkamer wordt 'crisiscentrum'
Een vriendelijke en bereidwillige zorgmanager Guy Deelkens van het St.-Franciskusziekenhuis te Heusden-Zolder (waar Tonia als standaardprocedure werd naartoe gebracht) informeert ons een paar uur later spontaan een aantal praktische gegevens en zorgt er meteen voor dat we rechtstreeks met Tonia telefonisch in contact kunnen treden. "Ik heb ondraaglijk veel pijn", uit Tonia met kreunende stem.  Na een bijkomende pijnstillende injectie is ze weer wat meer aanspreekbaar en Daisy kan zich vrijmaken om haar ter plaatse wat te gaan opvangen.

continu en transparant overleg vanuit het St.-Francisusziekenhuis
Bij monde van dr. Schreurs worden we rond de middag ingelicht aangaande de ernst van de situatie. Er werd een bovendijbeenbreuk en gebroken rib (rugzijde) vastgesteld en om specifieke redenen ons de optie aangewezen, om een heelkundige ingreep te laten plaatsvinden in een meer gespecialiseerde omgeving. Talloze telefoontjes en uitgebreid overleg verder, kiezen wij ervoor om haar te laten overbrengen naar het UZ te Leuven, waar ze in de loop van de namiddag arriveert en wordt opgenomen op de afdeling intensieve. Wij danken dr. Schreurs, dr. Ameloot en dr. Van Asch voor de directe en transparante communicatievoering.

UZ Leuven
Helaas kunnen we op de afdeling intensieve geen telefonisch contact meer onderhouden met Tonia.
In de vooravond vernemen we van Dr. Ramayan dat een heelkundige ingreep om praktische redenen mogelijk dient uitgesteld tot na het weekend. Dat verontrust ons behoorlijk en we besluiten ons verblijf in Spa af te breken en morgenvroeg rechtstreeks naar het UZ Leuven te rijden. Intussen informeren we huisarts Verschelde aangaande deze onverwachte wending.

  zaterdag 22/8/2009 

operatie niet uitgesteld
Tijdens onze reisweg naar Leuven bericht huisarts Verschelde ons het goede nieuws dat hij Tonia in Leuven bezocht en dat er tijdens de voormiddag toch zou geopereerd worden. We voelen ons enorm opgelucht en wanneer  we rond de middag aankomen in Gasthuisberg verblijft Tonia nog in de ontwakingskamer. Via de verpleging en volgens het medisch verslag van de ingreep die werd uitgevoerd door chirurg traumatologe dr. An Sermon vernemen we alvast dat de operatie volkomen geslaagd is en er zich geen onverwachte verwikkelingen voordeden. Een stalen penconstructie ter stabilisatie van de dijbeenbreuk werd ingeplant (indien meer interesse over dit soort heelkunde, klik hier).
Na een uurtje arriveert Tonia op haar kamer en tot onze verwondering is ze heel erg alert en volkomen aanspreekbaar. Ze is rustig en herinnert zich zelfs gedetailleerd haar valpartij van de dag voordien. We zijn opgelucht en houden er voor het eerst weer rekening mee dat Tonia, afgezien van onvoorziene of gecorreleerde complicaties, ook dit weer zal overleven. Omstreeks 17:00 uur verlaten we met een positief gevoel het UZ en beloven we Tonia om er de volgende dag opnieuw te zullen zijn...

  zondag 23/8/2009 

geen braaf poesje :-)
De intonatie van Tonia's stem tijdens een telefoontje in de voormiddag bevestigt ons gevoel van gisteren, dat een en ander stabiel en goed verloopt. Tonia klinkt erg gevat en omschrijft vooral de pijn van haar gebroken rib en haar zweten tijdens de afgelopen nacht. Wanneer ze ons informeert dat haar wandelstok niet is meegekomen wijzen we haar erop, om vooral niet zelfstandig uit bed proberen te stappen en haar eigengereidheid even te laten voor wat ze is. "Ik hoef toch geen braaf poesje te zijn", krijgen we tot verbazing als antwoord rond de oren geslingerd :-)

Riet van Meer mee op bezoek naar Leuven
Namiddag vergezelt Riet van Meer (dochter van Tonia's zus Drieka) ons naar Leuven. Ondanks de omstandigheden wordt er best nog vrolijk getetterd en soms lijkt het zelfs even alsof er niets gebeurd is. Hopelijk zet deze evolutie zich ongewijzigd verder.

'familiebezoek' van Dr. Bart Verschelde
Tonia vertelt ons ook dat dr. Bart Verschelde tijdens de voormiddag op bezoek was. "Dokter Bart is me samen met zijn vrouw (dr. Martine Strybos, medehuisarts van Tonia) en hun 2 zonen komen bezoeken", vertelt Tonia. "Ja...! En zijn kinderen vinden het zo leuk als ik verhaaltjes vertel van vroeger...", vervolgt Tonia enthousiast. Niettegenstaande we al langer ervan overtuigd zijn dat dr. Bart een schat van een huisarts is, zijn we toch ontroerd. En zelfs de afdelingsarts van het UZ Leuven is onder de indruk van het engagement van dr. Verschelde, ten overstaan van zijn patiënten.

Wil je Tonia bezoeken?
Tonia heeft graag bezoek. Wil je haar bezoeken, geef dan a.u.b. een seintje (011 - 81 77 11) zodat we dat wat kunnen spreiden. Hieronder vind je alvast haar verblijfgegevens:
 

  maandag 24/8/2009 

meer pijn van gebroken rib dan van dijbeenbreuk
Qua pijnervaring heeft Tonia duidelijk meer last van haar gebroken rib, dan wel van haar dijbeenbreuk. Ook uit eigen ervaring weten we dat gekneusde of gebroken ribben inderdaad erg pijnlijk zijn. Hoesten of kuchen, lachen, wat dieper inademen, je eens draaien in bed..., het doet allemaal heel erg zeer. En je kan soms lang zoeken voor je een houding vindt die wat soelaas biedt.

UZ Leuven = positieve ervaring
Voor zover we ons daarover reeds een mening kunnen vormen, is onze ervaring met het UZ Leuven erg positief. Zowel een professionele vakkundigheid als inter-relationele vlotheid valt ons op. De verpleging is steeds vriendelijk en ontvankelijk voor de noden van de patiënten en elk verzoek tot informatie wordt zowat meteen ingewilligd. Onder het personeel, dat blijkbaar voldoende aanwezig is, heerst ook een goede sfeer.

  dinsdag 25/8/2009 

vreemde omgeving is beangstigend voor hoogbejaarde
Als we Tonia's kamer betreden, voelt Tonia zich niet zo best. Krampachtig en bleek zit ze met haar overgeefbakje verdwaasd voor zich uit te staren. "Ik ben misselijk en heb voortdurend braakreflexen", zegt Tonia. Maar we begrijpen dat ook de vreemde omgeving en allerlei angsten een belangrijke rol spelen in haar onbehagen. Een gebrek aan oriëntatiepunten en vertrouwde personen om zich heen kan immers begrijpelijk bedreigend zijn voor iemand van bijna 102. Nog niet gesproken van de pijnsensaties. Vragen als "Waar ben ik?"; "Waar slaap ik vannacht?"; "Waar is mijn kamer?"; "Hoe geraak ik thuis?"; "Kan ik met jullie mee?", bevestigen dat. Vertrouwd gezelschap en wat oprechte aandacht blijken dan echter bijzonder helend te werken en daarom nemen we, afgezien van onze bezoeken ter plaatse, ook 3x/dag een uitgebreid telefonisch contact ter harte...

  woensdag 26/8/2009 

huisarts Verschelde: "Tonia mag morgen het ziekenhuis verlaten"
Dr. Bart is tijdens de voormiddag op bezoek bij Tonia en belt ons rechtstreeks vanuit haar kamer met het goede nieuws dat Tonia morgen (27/8) het ziekenhuis mag verlaten. Tonia zal dan, in  lighouding in een ambulance, naar het rusthuis Vinkenhof terug worden overgebracht. Daar dient de nodige kinebehandeling verdergezet. Wanneer dr. Bart zijn telefoon aan Tonia doorgeeft, kletsen we minutenlang en verheugd over het nakend ziekenhuisontslag.

Jan Snoekx zorgt voor kinebehandeling in rusthuis
We contacteren alvast Jan Snoekx (kinesist in  het rusthuis Vinkenhof) en sluiten het telefoontje af met een gerust gevoel, dat Tonia bij hem in goede handen zal zijn.

Davine geeft Tonia voetmassage
Namiddag vergezelt Davine Hildegard bij haar bezoek aan Tonia. Eenzelfde scenario als gisteren herhaalt zich: een afdwaling in depressieve gevoelens  moet opnieuw overbrugd worden, vooraleer er ruimte kan zijn voor wat meer levensenergie. En de voetmassage van Davine draagt daar onbetwistbaar aan bij...

terug naar boven

4/08/2009

MOOI WEER LOKT NAAR BUITEN

Maria, Herman en Tonia

Mooi weer lokt naar buiten...

Via een telefonisch gesprekje gaan we in op Tonia's uitnodiging, om haar een bezoekje te brengen. Haar buurvrouw en vriendin Maria Stevens ligt in bed, maar na wat aandringen is ze vlug overtuigd om wat mee te komen genieten van het mooie weer en wat frisse lucht. We brengen zowat de hele namiddag door op het terras van het cafetaria van het rusthuis. "De buitenlucht en het gezelschap doen me goed", zegt Maria. Ook Nelly, Irma en Maria Pergola  vervoegen zich bij ons gezelschap en het wordt een ontspannende namiddag. En alvorens we ons tijdig naar de refter begeven, laat Hildegard nog vlug even de bril van Irma herstellen bij de optieker.

terug naar boven  -  directe link naar dit artikel

22/07/2009
29/07/2009

TONIA'S NICHT HELENA VAN ELDEREN (98) OVERLEDEN

Tonia's nicht Helena van Elderen stapt uit het leven

ZONHOVEN - Totaal onverwacht overleed op 23 juli Tonia's volle nicht Helena van Elderen in het rust- en verzorgingstehuis Catharina te Zonhoven. Wanneer wij het nieuws vernemen is Tonia bij ons op logement en we zijn blij dat we haar het droeve nieuws zèlf in alle sereniteit kunnen meedelen. Helena was een dochter van de broer van Tonia's moeder.

Toen we op 1 juli ll. nog even binnenwipten bij Helena, liet niets vermoeden dat we haar voor het laatst zouden spreken. Evenmin wanneer we, samen met Tonia en Helena op 10 juni een wandelingetje maakten, naar het centrum van Zonhoven. Tijdens een rustpauze in taverne 'Carpe Diem' grapten Helena en Tonia nog volop over vervlogen tijden.

We kenden Helena als een intelligente,  karaktervolle persoonlijkheid. Haar attente houding en openheid zorgde steeds voor een aangename omgang.

weerzien na 80 jaar
Een krantenartikel over Tonia's eeuwfeest in 2008 zorgde dat de 2 nichtjes elkaar na 80 jaar konden terugvinden. Ze woonden slechts 5 km van elkaar...

28 + 29/07/2009   -   AFSCHEIDSVIERING

filmpclipjes brengen Helena weer even tot leven...
In een stijl- en sfeervolle omgeving brachten we gisterenavond uitgebreid een laatste groet aan het lichaam van Helena. Via de pc van Johan en Cathy (uitvaartdienst Schraepen) en op slechts enkele meters van Helena verwijderd, kon Tonia blij de videofragmenten tonen waarop Helena en zijzelf nog niet zo heel lang geleden, elkaar voor het eerst terugzagen na 80 jaar.

"Ik ben er klaar voor"
In de tekenende afscheidswoorden die Zuster Hubertino persoonlijk samenstelde, vertelt ze vandaag tijdens de eucharistieviering kenmerkend over haar medezuster Leonella, die in haar laatste woorden aangaf: "Ik ben er klaar voor".

laatste nichtje: Pieta van Elderen
De afscheidsviering van Helena ontlokte bij Tonia niet enkel gevoelens van verdriet, maar ook van blijdschap, wanneer ze Helena's zus Pieta, als haar enige op deze wereld nog verblijvende volle nicht, na zo'n 50 jaar terugziet.

terug naar boven

24/07/2009

Federale Overheidsdienst Volksgezondheid:
“DE WET OP DE PATIËNTENRECHTEN IS 100 PROCENT
 ZEKER WÈL VAN TOEPASSING OP RUSTHUISBEWONERS"

Eeuwelinge mag zorgdossier
niet inkijken van de rechter

Ziekenfonds en Volksgezondheid:
  "Deze uitspraak is niet correct"
bron: Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen - 24/07/2009

terug naar boven

21/07/2009

ROMMELMARKT IN HEET ZOMERWEER EN LATER NOOIT GEZIENE HAGELBUI

Van bloedheet naar nooit geziene hagelstenen...

rommelmarkt te Zepperen
Tonia is op logement in Zonhoven en vergezelt ons vandaag naar de jaarlijkse rommelmarkt in Zepperen. Het is bloedheet en met regelmaat nemen we een pauze en koelen we ons inwendig met wat fris.

nooit geziene hagelstenen
Pas in de late namiddag komen we thuis en wanneer we met een koffietje ons avondmaal afsluiten op ons overdekt terrasje, begint de lucht te betrekken en het hevig te waaien. Vooreerst nog niet rouwig om een onweertje dat voor de nodige afkoeling zal zorgen, nemen we ons voor om dat gade te slaan vanuit onze tuinzetels. Maar even snel als de pruimendikke hagelstenen uit de lucht vallen, veranderen we van gedacht en reppen we ons naar binnen. Noch wijzelf als onze eeuwelinge waren ooit getuige van dergelijke  ijsbollen...

terug naar boven

3/07/2009

ZOMERWEER, TERRASJE, DRANKJE, GEZELSCHAP...

Luchtig babbeltje met medebewoners

Zomerweer, een terrasje, een drankje, gezelschap... Het werkt aanstekelijk om verhalen uit het verleden op te rakelen.  En na wat 'inlooptijd' vertelt ook Marieke Vanhamel op een animerende wijze zelfs over haar vroeger liefdesleven; hoe goed ze er als jonge vrouw uitzag en over haar succes bij het andere geslacht :-). We luisterden met volle aandacht...

(Op verzoek van Marieke's kleinzoon Bert Coenen, werd haar foto uit het gezelschap verwijderd op 8/10)

terug naar boven  -  directe link naar dit artikel

18/06/2009

TONIA ANIMEERT CURSISTEN VAN KALLIGRAFIECLUB TE GENK

Eerder toevallige omstandigheden leiden ertoe dat Tonia onverwacht deel uitmaakt van een lesavond kalligrafie. Samen met Hildegard eigent ze zich een plaatsje toe tussen de cursisten van kalligrafieclub SCRIBENTES te Genk. In de voetsporen van leermeester Harrie Voet interpelleert ze met volle aandacht de cursisten over hun werk. En dat opmerkingen van Tonia niet zomaar in de wind te slaan zijn, ondervindt Elly wanneer zij,  tot verontwaardiging van Tonia en tot grote hilariteit van de overige aanwezigen, een letter vergeet bij het schrijven van Tonia's naam :-). Tonia brengt de hele avond een leuke noot in het gezelschap, hetgeen de productiviteit zeker niet ongunstig beïnvloedt. "Ik heb me echt geamuseerd", verslaggeeft Tonia wanneer ze omstreeks 23:00 uur terug thuis is...
Meer info over de kalligrafieclub Scribentes vindt je hier.

terug naar boven

16/06/2009

OCMW-LEUGENS IN DE KRANT

artikel afdrukken?

NIET BOOS...

Hoofdverpleger:
"Ik ben niet boos op je"

Om haar mogelijke 'turbulenties' voortspruitend uit het krantenartikel te besparen, besluiten we om Tonia enkele dagen bij ons te laten logeren. En daar is Tonia niet rouwig om.

"Ik ben niet boos op je.... Wij hebben ook liever niet wat er nu aan de hand is, maar wij laten het gewoon gebeuren of langs ons door gaan. En dat moet jij ook doen", spreekt hoofdverpleger Lijnen Tonia meteen 'bemoedigend' aan, wanneer hij omstreeks 9:30 uur de weg kruist van Hildegard en Tonia, die zich naar de uitgang willen begeven. Verder informeert Lijnen Hildegard dat hij bewust niets tegen Tonia gezegd heeft over het krantenartikel, om haar niet in verwarring te brengen. "Maar blijkbaar is een medebewoner die de krant heeft, het haar is komen vertellen."
Klaarblijkelijk verbeeldt deze hoofdverpleger zich dat medebewoners zich in negatieve zin zouden hebben uitgelaten aangaande het krantenbericht en is hij onwetend dat er zelfs felicitaties werden uitgedrukt door medebewoners...

"Jij bent wel kwaad op me aan tafel. Als ik geen honger heb, dan...", reageert Tonia.
"Ja, als je je eten niet opeet en je vlees in je soep zit te duwen.... Maar dat is voor je eigen goed", reageert Lijnen met een nederige knieval die hem op ooghoogte van Tonia brengt en een veilig gevoel van gelijkwaardigheid moet suggereren...
"Het laatste half jaar dat ik hier nog in dienst ben, wil ik nog een fijne tijd met u hebben", stelt Lijnen, die Tonia reeds in 2004 wilde muteren naar een andere, gesloten afdeling voor zwaar dementerenden.

"Nee, nee..., ik ga mee!", antwoordt Tonia resoluut aan Lijnen, als hij haar attentievol herinnert aan haar keuzemogelijkheid om in Vinkenhof te blijven, en niet mee te gaan naar Zonhoven.

Het is mooi weer vandaag, en we gaan ons wat in de tuin bezighouden...

terug naar boven

7/06/2009

TONIA HOUDT ONS 8 DAGEN GEZELSCHAP IN ZONHOVEN

Tonia liever op logement in Zonhoven dan mee naar zee
 

Zowat de helft van de bewoners op Tonia's afdeling gingen de afgelopen week naar zee, maar om weloverwogen redenen nam Tonia niet deel aan deze uitstap. Als alternatief houdt Tonia ons 8 dagen gezelschap in Zonhoven. We halen haar daags voor het vertrek van de vakantiegangers (30/5) op in het rusthuis, en brengen haar de dag na hun terugkeer, op zondag 7 juni, terug. Soms wat beperkt door onze eigen praktisch mogelijkheden, stond Tonia deze week toch centraal staan bij onze activiteiten.

Het mooie weer op Pinksteren en een uitgebreid bezoek aan een jaarlijkse rommelmarkt in Koersel, zorgt op zondag alvast voor een betekenisvolle opname van vitamine D.  Het is een aangename en ontspannende uitstap en mede door het enthousiasme van Tonia, laten we ons verleiden tot o.a. de aankoop van een oude carbuurlamp, die in uitzonderlijk goede staat verkeerd. "Weet je wel dat ik vroeger ook nog zo'n lamp op mijn fiets had" leert Tonia ons. "En vader stak ze voor mij aan, want dat durfde ik niet". Een paar uur rondslenteren herinnert ons eraan dat we van vlees en bloed zijn, en in de vlakbij gelegen 'Shamrock Pub' laten we ons  voedsel  en drank opdienen...

Al in de ochtend van Pinkstermaandag vernemen we het nakende bezoek van Riet van Meer (jongste dochter van Tonia's zus Drieka †), die even later met ons de tafel deelt, in de schaduwrijke zone van ons terras. We worden verwend met allerlei plantjes van eigen kweek en een grote hoeveelheid seizoenseigen asperges. Niet enkel in de omgang is Riet puur natuur, maar de natuur is ook allerminst vreemd aan Riet. Een rondgangetje in onze eigen tuin wordt net even anders als Riet ons daarbij vergezelt en ons bijvoorbeeld attent maakt op allerlei wetenswaardigheden. Met verwondering leren we het nut en de larve van een lieveheersbeestje duiden en een truukje om viooltjes een ganse zomer te laten bloeien. En wanneer Riet terug richting Weert (NL) vertrekt, hopen we haar al spoedig terug te kunnen zien, want zij ligt zowel Tonia als onszelf nauw aan het hart. Meteen beginnen wij met het conserveren van de asperges of ze te transformeren tot superheerlijke dosissen soep.

Tonia's nichtje Helena van Elderen halen we woensdag op in rusthuis St.-Catharina te Zonhoven. De rolstoelgebondenheid van Helena weerhoudt er ons niet van, om te voet een wandelingetje te maken tot in het centrum van Zonhoven. In taverne Carpe Diem, waar Tonia al langer als oudste klant bekend is, nestelen we ons op de comfortabele stoelen en bestellen we wijn en snackjes naar ieders wens... 

Herman, Tonia, Helena en Hildegard

Tonia + jarige Hildegard

Tonia en buurman Jef

Als 101-jarige vergeet Tonia al wel eens wat, maar vandaag (donderdag) waren haar eerste woorden bij het openen van haar ogen felicitaties aan Hildegard, die haar kwam wekken. Hoewel de dag volkomen wordt beheerst door Hildegard's verjaardag, kan dat voor haar geen reden vormen om haar leerlingen in de steek te laten. In de loop van de dag gaan Tonia en ikzelf een aantrekkelijke bloemenruiker uitkiezen en wachten we ongeduldig, tot de jarige weer thuis is. Hartelijke felicitaties en woorden van waardering worden volmondig geuit en een gezellig en intiem etentje buitenshuis en met Tonia als dierbare getuige, verzegelt deze dag. Lang leve Hildegard!...

Vrijdag komt buurman Jef (87) op bezoek en zijn aanbod van overtollige peterselieplantjes leidt meteen tot een wederbezoek bij hem aan huis, want die plantjes kunnen we best gebruiken. Met trots geeft Jef een rondleiding in zijn moestuin en serre en dat blijft Tonia, als boerendochter, altijd boeien. Tonia kon het altijd goed vinden met deze buurman en in vroegere tijden trok ze erg veel met hem op.

Zoals reeds vanuit kindertijd aangeleerd, gaan we op zaterdag allen in bad. Hildegard, geoefend in het elimineren van overtollige lichaamsornamentjes, knipt, plukt en schrobt bij Tonia alles vakkundig weg, wat enige esthetiek of last in de weg kan staan. Namiddag stellen Tonia en Herman deze tekst en fotootjes samen, die u hier kan lezen en bekijken. En voor het avondeten maakt Tonia zich dienstbaar door het snijden van appeltjes en rabarber, die als moes de ribbetjes voor het avondeten zullen vergezellen. Morgen zal Tonia terug naar Vinkenhof gaan...

terug naar boven

29/05/2009

WIE IS VERANTWOORDELIJK VOOR OCMW-LEUGENS?

Leugens OCMW-bestuur ontegensprekelijk ontkracht
 door Tonia's huisarts dr. Verschelde

Niet één enkel woord van de door haarzelf ondertekende verklaring die hoofdverpleger Lijnen haar ter ondertekening voorschotelde, kon Tonia lezen zonder haar leesbril.

OPEN BRIEF AAN BURGEMEESTER, OCMW-VOORZITTER EN RAADSLEDEN

terug naar boven

19/05/2009

PRONTO?

Piedro Tomassi is een van de medebewoners van Tonia in rusthuis Vinkenhof, waar we reeds lang een goede vriendschap mee onderhouden. In het oude gebouw was hij ook de naaste buur van Tonia. Piedro geeft ons wel regelmatig een belletje, maar ditmaal hadden we dat niet zo direct verwacht. We wisten immers dat Piedro op vakantie verbleef in Spanje. "Net daarom bel ik je", zo vertelt Piedro trots van Barcelona. "Ik vind het leuk om jullie even persoonlijk te vertellen dat ik het hier geweldig heb, het prachtig weer is en ik hier van elk moment geniet." Wij voelen ons gevleid door deze spontane attentie van Piedro, wensen hem nog heel veel genot in Barcelona en danken hem voor dit leuke initiatief..

terug naar boven

30/04/2009

OUDE LIEFDE VERZEGELD OP FOTO

Lieve Jacobs had steeds boontje voor Tonia

Reeds in de jaren negentig, toen ze nog in Zonhoven inwoonde, wist Tonia een speciaal plaatsje in Lieve's hart te veroveren. Lieve is, samen met haar man Patrick, de drijvende kracht achter de plaatselijke bakkerij en koffiehuis Reekmans-Jacobs. Met grote ijver en regelmaat stelde Tonia het destijds tot haar taak, om zich bij Lieve te voorzien van dagelijks brood of lekkers. En deze contacten lieten hun sporen na...
Tonia is op logement in Zonhoven en vandaag maken we daarvan gebruik om te gaan ontbijten bij Lieve. Het aangenaam lentezonnetje biedt ons de mogelijkheid om te kiezen voor een brommerritje. Gehelmd en als duozitster maakt Tonia trots indruk op Lieve en overhandigt ze haar een kaartje, dat ze even voordien samenstelde met attente woordjes van waardering. We lieten ons het ontbijt lekker smaken en we sloten af met een verzegeling van deze oude liefde op foto...

terug naar boven

15/04/2009

 dossier: VERPLEEGDOSSIER (2)

Tonia moest 5 jaar geleden naar gesloten afdeling voor zwaar dementerenden, maar wordt nu plots volledig wilsbekwaam geduid om eigen zorgdossier in te kijken
en te verklaren dat ze geen afschrift hoeft

terug naar boven

5-8/04/2009

TONIA HOUDT VAN DRUKKE AGENDA

"Eén keer in de honderd jaar uw
oren laten uitspuiten, dat mag wel..."

All kinds of everything tijdens logement te Zonhoven
 

5/04/2009 - Zoals telefonisch reeds afgesproken, halen we Tonia namiddag op in Vinkenhof. Genietend van het mooie weer keuvelen we buiten op het terras wat bij.

5/04/2009 - Zoals telefonisch reeds afgesproken, halen we Tonia namiddag op in Vinkenhof. Genietend van het mooie weer keuvelen we buiten op het terras wat bij.

6/04/2009 - otoscoop van dokter Bart ziet het niet zitten...opende neus liet ons gisteren al voornemen, om dokter Bart Verschelde vandaag te contacteren. Tijdens een routineonderzoek versperren ongewenste obstakels echter het blikveld van de otoscoop en dr. Bart vangt meteen aan met het uitspuiten van Tonia haar oren. "Oorstoppen? Da's de eerste keer in mijn leven", reageert Tonia verrast maar nieuwsgierig om wat er zal gebeuren. We glimlachen als Tonia dokter Bart erop wijst, dat ze niet veel tijd heeft :-). De ingreep leidt al snel tot een bedoeld resultaat en Tonia is verbaasd over de lasten die ze onnodig meesleurde. Maar al snel rechtvaardigt ze de behandeling met de woorden: "Eén keer om de 100 jaar uw oren laten uitspuiten, dat mag wel...".
Oren uitspuiten nog nooit gezien? Van Tonia mag je meekijken...

6/04/2009 - Tonia en kippen zijn beste maatjes
Op 12/5/2008 hield Tonia deze fiere haan nog als ééndagskuikentje vast (zie 12/5/2008). Eén jaar later springt hij op haar knie en eet hij letterlijk en figuurlijk uit haar hand... "Kom maar! Er is eten genoeg", moedigt Tonia de kippen aan. Als boerenmeisje is Tonia opgegroeid met dieren en de natuur, en haar betrokken daarmee is haar nog steeds eigen...

7/04/2009 - geen tv maar ontspannende massage als toetje van de dag
Vanavond wordt de tv het zwijgen opgelegd. In plaats daarvan heeft Davine Nijs, gezondheidstherapeute in opleiding, haar mobiele behandelingstafel opgesteld  in het midden van de living. En met de grootste welwillendheid leveren we ons een voor een over, aan de nieuw aangeleerde massagetechnieken van Davine. En dat Tonia daarbij, uiterst mondig, zowat alle plekken op haar lichaam aanduidt als zijnde 'behandelingsbehoevend', verwondert ons geenszins :-)

8/04/2009 - Fikske likt Tonia wakker
Zoals het een goede waakhond betaamt is Fikske zich altijd goed bewust van alle aanwezigen in huis. En als het hem aantrekkelijk lijkt, maakt hij daarvan wel eens gebruik. Stiekem nestelde hij zich vanmorgen al heel vroeg bij Tonia op bed...

8/04/2009 - gisteren de oren, vandaag de ogen
Waar gisteren Tonia's oren uitvoerig onder de loep werden genomen, staan vandaag haar ogen in de kijker. Volgens afspraak begeven we ons om 9:45 uur naar de consultatieruimte van dr. Philippe Goddeeris. Afgezien van medische analyses stipte dr. Goddeeris ook zijn respect voor ouderen en spontane houding aan, hetgeen wij erg graag horen... En de prachtige schilderij in zijn kabinet, m.b.t. de mijnstaking in 1961, laat vermoeden dat hij een man met gevoel is...

8/04/2009 - Tonia blijft duwende kracht
Na ons bezoek aan de oogarts stillen we ons hongerig en dorstig gevoel met een snackje in brasserie 'Carpe Diem' en vooraleer we boodschappen gaan doen, opteert Tonia voor een middagdutje. Maar even later is zij de drijvende kracht achter het winkelkarretje in de Colruyt...

8/04/2009 - apetrots
Voor het avondmaal bespreken we aan de pc het film- en fotomateriaal waar je nu naar kijkt en Tonia is er apetrots op. "Jammer dat mijn medebewoners het niet kunnen zien", vindt Tonia.

8/04/2009 - slaap wel...
Rond 21 uur brengen we Tonia terug naar Vinkenhof. We sluiten de dag af met een dikke knuffel en een nachtzoen, ook van Daisy...

terug naar boven

1/04/2009

 dossier: VERPLEEGDOSSIER (1)

3 kopietjes moeten volwaardig zorgdossier van Tonia
voorstellen, na 11 jaar verblijf in rusthuis Vinkenhof

2x aangetekend schrijven + aanmaning raadsheer levert bedroevend resultaat
 

wetgeving
Overeenkomstig de patiëntenwetgeving dient elke zorgverlener zorgvuldig een verpleegdossier bij te houden en de patiënt of zijn vertegenwoordiger die daarom verzoekt, binnen de 15 dagen inzage te verlenen of een afschrift te bezorgen. (zie hier voor meer info).

termijn niet gerespecteerd
Conform deze wetgeving verzochten wij via aangetekend schrijven d.d. 28/02/2009 om een afschrift van het volledig verpleegdossier van Tonia. Gezien we binnen de voorziene termijn geen enkele reactie mochten ontvangen herhaalden we nogmaals via aangetekend schrijven ons verzoek op 23/03/2009 met dringend verzoek ons binnen de 5 dagen alsnog een afschrift te laten geworden. Op 26/03/2009 maken we ook melding bij de dienst rusthuis info-foon die het rusthuis telefonisch contacteert en ons even later informeert "...dat ons aangetekend schrijven niet dadelijk wordt teruggevonden...". Gezien we nog steeds geen enkele respons van het rusthuis mochten ontvangen en we duidelijk willen maken dat het ons ernst is, laten we op 27/03/2009 onze raadsheer het OCMW-bestuur officieel in gebreke stellen.

3 kopietjes voor 10 jaar vinkenhof
Maar niet alleen de service; ook hetgeen we ontvingen was ronduit bedroevend en zelfs met veel verbeelding en goodwill kunnen we de luttele 3 kopietjes die wij uiteindelijk op 30/03/2009 mochten ontvangen, niet vereenzelvigen met een volwaardig en volledig verpleegdossier van een resident, die al 10 jaren in dit rusthuis verblijft. De summiere inhoud bestaat uit:

> 1 bladzijde met het profiel van Tonia: vermeld wat algemene gegevens zoals o.a. gebruik van wandelstok, dragen van pruik,...
> 1 bladzijde medicatiebeheer: is ons al bekend via een maandelijkse apothekersrekening
> 1 bladzijde maandelijkse aftekenlijst van standaard verstrekte zorgen zoals bv. het op- en afzetten van Tonia's pruik 's morgens en 's avonds (hetgeen ze overigens meestal zonder hulp doet, want meermaals staat ze onesthetisch achterstevoren...)

eigen dossier vollediger
Zelfs het dossier dat we persoonlijk bijhouden van Tonia, is tientallen malen meer uitgebreid en wij vinden het beschamend hoe het rusthuis aan deze wettelijke verplichtingen wil voldoen.
Verontwaardigd en vastbesloten schreven wij op 1/04/2009 het OCMW opnieuw aan...

zie hier het ontvangen 'zorgdossier'

lees hier ons bezwaarschrift

terug naar boven

12/03/2009

WIE ZORGT ER EIGENLIJK VOOR VERZURING VAN SFEER IN RUSTHUIS VINKENHOF?

"Wij vragen met aandrang om een terughoudende houding
 aan te nemen met de bewoners van ons rusthuis"

Al onze relaties met de bewoners uit de leefomgeving van Tonia verlopen in een erg hartelijke sfeer en velen vertrouwen ons zelfs spontaan hun diepere zielenroerselen toe. Vanuit deze betrokkenheid en loyaliteit hekelen wij allerhande vaststellingen die het welbehagen van deze kwetsbare ouderen onnodig negatief beïnvloedt. Dat resulteerde o.a. in dit artikeltje (7/1/2009) op deze pagina, waar we even de spreekbuis vormde voor Tonia's buurvrouw Marieke (98) en hetgeen leidde tot een gepikeerdheid van haar dochter.

Vandaag ontvingen wij van het OCMW-bestuur van rustoord Vinkenhof een intimiderend aangetekend schrijven, om onze contacten met rusthuisbewoners in te binden, wegens een zogenaamde 'inmenging in relaties'.

nieuwe poging tot intimidatie?
Maakt het OCMW-bestuur, dat overigens weinig of geen voeling met de bewoners heeft, van bewuste frustratie van een familielid graag gebruik om te pogen ons opnieuw te intimideren en dient het onduidelijk refereren naar een familielid van mevrouw Maria Stevens, om deze onzin kracht bij te zetten? Of is het beleid onzeker dat verhalen die bewoners ons toevertrouwen, vervelend compromitterend voor het rusthuis zouden kunnen zijn?

achter de rug om van de bewoners zelf
Wanneer we bewoonster Maria Stevens in kennis stellen van het aan ons gericht schrijven van het OCMW, blijkt ze van niets te weten en reageert ze boos en verontwaardigd: "Boe bemojen ze ziech bè! As ich nog ni me moog kalle bè weje ich will, be wa zen ve dan bezig? Dan ben ich voat oat Vinkenhof!...", reageert Maria kordaat in het Diepenbeeks.

"Waar bemoeien ze zich mee! Als ik nog niet meer mag spreken met wie ik dat wens, waar zijn we dan mee bezig? Dan ben ik weg uit Vinkenhof!... Als je niet meer zou komen, dan kom ik je halen!" grapt Maria en "Het is zelfs nooit een gespreksonderwerp geweest met mijn zoon (waarnaar het OCMW refereert). Enkel hoofdverpleger Lynen, die bevriend is met mijn zoon, ontraadt me mijn contacten met jullie".

verzurend OCMW-beleid - schieten op de boodschapper
Zeker n.a.v. het aantreden van een nieuwe voorzitter stellen wij ons als maar meer de vraag wie er eigenlijk verantwoordelijk is voor deze verzurende sfeer en achterbakse, distransparante beleidvoering. Uit goede bron konden we immers vernemen dat er zelfs OCMW-raadsleden zijn, die genoeg hebben van deze 'spelletjes' en best ontvankelijk willen zijn voor zinnige opmerkingen en communicatie... Bovendien blijken deze raadsleden sterk 'eenzijdig' geïnformeerd. Wie gaat er dan eigenlijk zijn boekje te buiten, zelfs ten koste van het welbehagen van de bewoners van het rustoord Vinkenhof? Of rest er enkel nog OCMW-secretaris Marc Doumen als drijvende en rancuneuze kracht om, 'in naam van het bestuur', steevast op de boodschapper te blijven schieten en democratisch verkozen maar informatieafhankelijke mandaathouders, handig te beïnvloeden en te overleven? M.a.w. wie tekent er eigenlijk het OCMW-beleid te Houthalen-Helchteren: de voorzitter en stemgerechtigde raadsleden, of de secretaris? Het lijkt ons een goede zaak om in de toekomst OCMW-raadsleden persoonlijk te informeren, zodat zij minstens ook over andersluidende info kunnen beschikken. En bij deze nodigen wij OCMW-voorzitster Eefje Van Wortswinkel in alle sereniteit uit, om ons eens te vergezellen tijdens een bezoek aan Maria...

Lees hier het OCMW-schrijven

Lees hier ons antwoord

terug naar boven  -  directe link naar dit artiikel

3/03/2009

MIJLPAAL 37

Tonia vandaag 37.000 dagen op deze wereld...

mijlpaal 37
Vandaag, 3 maart 2009, vertoeft Tonia precies 37.000 dagen op onze aarde!. Er wordt wel eens gesteld, dat elke 1000 levensdagen van een mens als een mijlpaal mag beschouwd worden.
Dat wil zeggen een belangrijk feit of gebeurtenis die een tijdperk afsluit of waaraan een verloop of ontwikkeling gemeten wordt.
Tonia heeft er dus al 37 achter zich gelaten en wij wensen haar daarvoor een dikke proficiat!

meer dan 62.000 rozenhoedjes
Tonia was altijd een vrome vrouw en 'haar' rozenhoedje bidden maakt al sinds heugenis ook deel uit van een vast avondritueel. Met de hulp van een calculator maakten we op aanwijzing van Tonia bij benadering een berekening van het aantal van deze gebedseenheden, die ze reeds voor haar rekening nam. En we kwamen tot een fabuleus getal van ± 62.270.
En voor diegenen die het vergeten zouden zijn :-): een rozenhoedje telt 6 'Onze Vaders' en 53 'Weesgegroetjes'...

procenten
Gedurende 53 % van haar leven werd Tonia aangesproken als zuster Deodata; zowat 24 % onderhield ze een vriendschap met Herman en 10 % van haar levensjaren deelt ze haar onderdak met de bewoners in het rusthuis Vinkenhof.

vrijdag de 13^de
Vrijdag de 13^de  wordt in de volksmond wel eens als ongeluksdag aangeduid. Toch overleefde Tonia al 14 verjaardagen die op een dergelijke vrijdag vielen (1908, 1914, 1925, 1931, 1936, 1942, 1953, 1959, 1964, 1970, 1981, 1987, 1992, 1998) en ook dit jaar zal het vrijdag 13 november 2009 zijn, als Tonia 102 kaarsjes mag uitblazen.

terug naar boven

1/03/2009

OP EERSTE LENTEDAG NAAR NEDERLAND

Op bezoek bij Riet en Cees in Tungelroy

Tonia is dit weekend op logement in Zonhoven en de weergoden zijn dat gunstig gezind. Na een barkoude winterperiode van uitzonderlijke minimum temperaturen tot -16°C wekt 1 maart ons met kriebelende zonnestralen.

Mediakanalen beloven ons vandaag temperaturen tot 14°C en we verheugen ons om Cees van Meer en Riet van Roy (dochter van Tonia's jongste zus Drieka †), vandaag te gaan opzoeken in Tungelroy (NL). Samen met een gemeenschappelijk gedachtegoed leidde de spontane openheid en directheid van Riet van Roy, al heel lang tot warme contacten en wekelijkse telefoontjes.
 

Riet aan het fornuis

Tonia en Cees

gezellig met zijn drietjes knuffelen

Wanneer Riet en Cees ons om 14:00 uur verwelkomen, zijn we meteen in de ban van de vele ornamentjes die het interieur een bijzondere uitstraling geven. Als een beroepsgids leidt Riet ons rond in haar woonvertrekken en vertelt ze over de herinneringen of emotionele betekenissen die de talrijke snuisterijen en hebbedingetjes voor haar oproepen. Toch is Riet beslist niet materieel ingesteld, want als we durven zeggen dat we iets leuk vinden, wordt het meteen ingepakt om ons mee te geven.
Niet enkel aan afgewerkte creaties, maar ook aan allerlei attributen en grondstoffen, merken we dat Riet een scheppende dame is, met ruime creatieve interesses. Klei bewerken, schilderen, tuinieren, gedichten schrijven, wenskaarten samenstellen,... het behoort allemaal tot haar disciplines.
Riet is ook muziekminnend en een demonstratie in het bespelen van haar citer, doet ons op het puntje van onze stoel gaan zitten.
Cees, die nog herstellende is van een recente ziekenhuisopname, slaat ondertussen rustig alles gade.

Er wordt heel wat afgekletst en oude foto's leiden natuurlijk tot het oprakelen van vervlogen tijden. En dat het voor ons allemaal een oergezellige en boeiende namiddag werd, bleek toen de klok tot onze verbazing al 20:30 uur aanwees. Hoog tijd om ons naar huis te begeven en ons over Fikske te gaan ontfermen. Maar eerst geeft Riet ons nog een hele reeks bokalen mee met eigenhandig ingemaakt fruit, confituur en sappen en met deze bio-producten zijn we erg blij.
Bedankt Riet en Cees...

Onderstaande gedichten schreef Riet voor iemand die haar dierbaar was...
 

HOOG BEJAARD Doelloos zwerf ik door de dagen mijn leeftijd hoogbejaard. Men zegt geen reden tot klagen verzorging tot in lengte van dagen. Maar met beperkte kans me te bewegen en een gezichtsveld erg vervaagd, is het soms geen pretje zo te moeten leven. Nee 't is godgeklaagd. Als ik in mijn eenzaamheid lig te stikken maak ik het personeel geen verwijt. Men zegt geen geld, geen tijd In dit leven van sociale zekerheid waar ik eens zo hard voor werkte lijk ik nu een bejaarde teveel.

EENZAAMHEID Mijn liefde is vervlogen is zachtjes uitgeblust. Geen hand meer op de mijne geen mond die mij nog kust. Geen lachje uit de verte geen hand meer door mijn haar. Ook niet samen zitten en kijken naar elkaar. Er vallen nu geen woorden er is geen ergernis. Maar nu weet ik uit ervaring hoe eenzaam eenzaam is.

terug naar boven

30/01/2009

OPNIEUW AANPASSING HUISHOUDELIJK REGLEMENT

Aanpassing huishoudelijk reglement rusthuis Vinkenhof
dekt vooral belangen van OCMW-bestuur

Hoewel het huishoudelijk reglement van het OCMW rusthuis Vinkenhof te Houthalen-Helchteren pas recentelijk werd aangepast n.a.v. de verhuis naar de nieuwbouw op 8/4 ll., ontvingen de bewoners of hun vertegenwoordigers vandaag per aangetekend schrijven opnieuw een aanpassing van dit reglement.

Afgezien van courante bepalingen en regelgevingen om een samenlevingsvorm of leefgemeenschap beter te kunnen laten functioneren, wijzen heel wat regeltjes eerder op een protectionistisch beleid van het OCMW-bestuur, dan wel op een bekommernis voor de rusthuisbewoners...

terug naar boven

8/01/2009

EEFJE VAN WORTSWINKEL (SPA) NIEUWE OCMW-VOORZITSTER

Laat Eefje nieuwe wind waaien door
 OCMW-bestuur en Vinkenhof?

Sinds 8 januari volgt Eefje Van Wortswinkel Guido Bulen op als O.C.M.W.-voorzitster en kan zij daarbij een betekenisvolle rol spelen in het beleid van het rusthuis Vinkenhof te Houthalen.

"Ik ben sociaal ingesteld, voel me zeer betrokken bij het lot van de mensen en ben een doorzetter als ik achter iets sta", aldus Eefje over haar beste eigenschappen op deze kieslijst van 2006.

Hopelijk kan en wil Eefje (26) deze aantrekkelijke eigenschappen en haar jeugdig dynamisme aanwenden, om met haar mandaat een vernieuwende en bewonersvriendelijke wind te laten waaien, waarbij de belangen en het welbehagen van de residenten wèrkelijk centraal staan.

Wij wensen haar alvast veel succes met deze uitdaging en hopen dat ze, vanuit een uitgesproken voeling en betrokkenheid met deze kwetsbare ouderendoelgroep, bewust en eigenzinnig durft bijdragen aan een niet louter somatisch georiënteerd zorgbeleid, maar een transparant beleid dat zich met visie en 'warme zorg' dankbaar op de werkvloer laat vertolken.
En dat integere raadgevers haar daarbij mogen omringen en waardevol inspireren...
 

terug naar boven

7/01/2009

"MOEDER IS VERKOUDEN EN CAFETARIA IS TE KOUD"

Tonia's vriendin Marieke (98) niet akkoord
met 'uitgaansverbod' van dochter
 

Tijdens Hildegard's bezoek nodigt medebewoonster Nelly Tonia en Hildegard uit, om mee naar het cafetaria te gaan voor een drink. Niet enkel Tonia vindt dat leuk, maar ook Maria en Marieke (98) pikken daar steeds gretig op in. Om onduidelijke redenen uit Y.T., de dochter van Marieke, daarover steeds meer haar bezwaren.
Ook vandaag werd Marieke, tegen haar wens in, door dochter Y.T. dwingend verboden, om zich bij het gezelschap te vervoegen. "Ma is verkouden", aldus Y.T. en "in het cafetaria is het veel te koud". En: "Ik ben er zondag zelfs gaan lopen van de koude...", argumenteert Y.T. verder.

drogredenen?
Zoals de meeste bewoners is ook Marieke erg blij als ze haar benen wat kan strekken en zich wat 'nieuwe prikkels' kan laten welgevallen. Het cafetaria vormt daarbij zowat de enige doelbestemming en niemand hoeft er zelfs één enkele meter voor door de winterse koude. Overigens ervoeren zowel Tonia als wijzelf in het cafetaria steeds aangename temperaturen en ventileert Marieke zich later telkens opnieuw aangaande de beperkte bewegingsvrijheid, die ze bij haar dochter meent te ervaren. En ook vandaag leidde het verbod weerom tot een conflict tussen moeder en dochter, waarbij Y.T. moeder snel verzoekt om 'niet zo luidruchtig te spreken'...
Wij begrijpen geenszins de argumentatie van dochter Y.T., om moeder dergelijke (cafetaria)pleziertjes te verbieden en we vermoeden eerder andere, onuitgesproken motieven. Want ook tijdens de warme zomermaanden herinneren we ons gelijkaardige argumenten van Y.T., die het sociaal contact van Marieke beperken...
'Bezorgd' en zich verschuilend achter een 'medisch alibi' (?) berichtte Y.T. ook verpleegster Elly, om Hildegard het 'uitgaansverbod' van moeder kenbaar te maken. 
Jammer voor Marieke, die overigens zelf nog bijzonder goed weet aan te geven wat ze wel of niet wil...

cafetariabezoek aanmoedigen
De mogelijkheden van (vooral mindervalide) bewoners zijn erg beperkt, zeker tijdens de koude wintermaanden. Een cafetariabezoek behoort dan ook tot de weinige soelaas biedende opties om een monotoon kamerverblijf even te doorprikken. Door de aanwezige bezoekers vormt het cafetaria ook een verbindingsbrug met de buitenwereld en heeft daardoor een uitgesproken belangrijke en sociale functie.
Wij moedigen Tonia dan ook zowat dagelijks aan, om er met andere bewoners een bezoekje te brengen en ter stimulering voorzagen wij ter plaatse een geldelijk tegoed dat zij ten allen tijde en naar eigen wens kan aanspreken, om zichzelf of medebewoners te trakteren...

terug naar boven

1/01/2009

EEN GOEDE GEZONDHEID EN TALRIJKE MOMENTEN VAN BLIJDSCHAP IN 2009

Met onze beste wensen en een stevige knuffel omarmen we Tonia en haar nauwste medebewoners op nieuwjaarsdag. We wensen iedereen talrijke momenten van blijdschap die het gehalte van vreugde in hun leven kan vergroten.

Samen met Tonia's buurvrouw en vriendin Maria Stevens klinken we in het cafetaria op het nieuwe jaar, tot we om 17:00 uur verwittigd worden dat er vandaag vroeger zal gesloten worden...
Dan maar naar huis waar we in gesloten kring nog een flesje champagne laten knallen en Tonia laten kennis maken met de smaak van rauwe oesters. Nieuwsgierig proevend valt Tonia's verdict al snel: "weinig smaak!"

Een door aperitiefjes geprikkelde eetlust leidt ons naar het avondmaal waarna we ons knus in de zetel nestelen voor een gezellige tv-avond en babbeltjes over het afgelopen jaar. Hildegard belooft Tonia morgen alvast een uitgebreid bad met schoonheidsbehandeling, om 2009  ook fysiek 'fris' in te zetten...

terug naar boven