DEODATA.BE - EEUWELINGE ANTONIA NOUWENS | Tonia Vandaag

BIJLAGEN
www.deodata.be

29 juni 2008

MEMO t.a.v. VERPLEGING rusthuis Vinkenhof
betreft	Antonia Nouwens	datum:	29 juni 2008
opgemaakt	Herman Bielen & Hildegard Cornelissen, vertegenwoordiging en vertrouwenspersonen

Beste verpleging ROB, Niet enkel Tonia’s fysieke klachten, maar ook haar psychisch onbehagen, zorgden ervoor dat we Tonia gedurende de afgelopen maanden meerdere weken in ons gezin opnamen. U zal zich haar recente situatie, waarbij ze kokhalzend boven haar braakbakje kreunde “Het gaat niet meer” en “Ik wil sterven”, zeker nog herinneren… Indringend vroeg Tonia ons om haar mee te nemen en gedurende haar verblijf bij ons, konden we continu haar zowel fysieke als psychische toestand evalueren, mede de effecten van de - al dan niet - toegediende medicatie. Daarbij menen we te kunnen vaststellen dat, minstens voor een groot deel, Tonia’s klachten psychosomatisch van aard zijn en fysieke implicaties van dit onbehagen zoals bvb haar buikklachten, zelfs versterkt werden door extra toediening van pijnstillers of ander medicinaal ingrijpen. Soms stelden we ook constipatie vast, hetgeen Tonia eveneens verkeerdelijk als maagklachten duidt. (Lactulose is dan zeker meer aangewezen dan Motilium) Daartegenover bleek een meer gevoelsmatige aandachtverlening via open gesprekken in een warmhartige en taboeloze sfeer, of stimulering tot uitvoering van voor haar aantrekkelijke bezigheden of activiteiten, wel een meer duidelijk en helend impact te bewerkstelligen. In dergelijke gesprekken gaf Tonia ook meerdere malen uiting aan o.a. haar angsten m.b.t. haar verminderde oriëntatie in tijd en ruimte, evenals haar frequent gevoel van eenzaamheid in het rusthuis. Zoals velen, leerde ook Tonia als 100-jarige ex-kloosterzuster nooit een psychisch of gevoelsmatig onbehagen te duiden, laat staan daar specifiek uiting aan te geven. Mede daardoor lijkt Tonia automatisch ELK soort pijn of onbehagen als fysieke klachten te definiëren, hetgeen een diagnose kan bemoeilijken. Om Tonia in haar sociale contacten te stimuleren en omdat we ervoeren dat een glaasje wijn of borreltje eveneens een gunstige en ontspannende invloed kon hebben op haar gemoedstoestand, plaatsten we in haar rusthuiskamer enkele flesjes rode wijn met schroefdop, die ze naar eigen wens kan aanwenden voor zichzelf, of delen met derden. Gelieve haar a.u.b. aan te sporen om daar gebruik van te maken… In uitgebreid overleg met haar huisarts dr. Verschelde, leidde een en ander tot een gewijzigd medicatiebeheer, dat aan deze memo is toegevoegd en waarbij ook de injecties van Miacalcic en Fraxiparine worden stopgezet. M.b.t. Tonia’s eetstoornissen en gewichtsafname tot 40,1 kg, willen we vragen of de keuken kan voorzien in slechts minimale porties (1/3). Gangbare hoeveelheden krijgt Tonia nooit verwerkt en wekken bij haar een extra weerstand op. Ook weten we dat Tonia’s culinaire kennis eerder beperkt is en zij uit onwetendheid meestal voor een eenvoudige boterham met beleg zal kiezen, ondanks andere keuzemogelijkheden. Toch bleek meestal bij nader inzien, haar een alternatief gerecht met saus beter te smaken. Graag tactisch aanbevelen dus… Wanneer we Tonia vandaag terugbrengen naar Vinkenhof geeft ze zo goed als geen lichamelijke klachten te kennen en getuigt ze van een normale levenslust. Wij vragen met dit schrijven rekening te houden en aan haar verpleegdossier toe te voegen. Graag willen wij ook uitdrukkelijk verzoeken, om ons onverwijld op de hoogte te brengen aangaande elke wijziging in Tonia’s fysieke of psychische toestand. Met dank, Herman Bielen Hildegard Cornelissen, zaakgelastigden Antonia Nouwens (zie eventueel ook ‘www.deodata.be’ > aanklikken: ‘Tonia Vandaag’)

21 mei 2008

TONIA MEDISCH INTERESSANT
voor dr. Schellemans

----- Original Message -----

From: Herman Bielen

To: dr. SCHELLEMANS Michel

Cc: dr. VERSCHELDE-STRYBOS Bart

Sent: Wednesday, May 21, 2008 12:46 PM

Subject: patiënte Antonia Nouwens

Geachte dr. Schellemans,

Betreft: patiënte Nouwens Antonia

Aansluitend op ons telefonisch gesprek van heden, bevestigen wij nogmaals ons uitdrukkelijk bezwaar tegen het uitvoeren van tests of onderzoeken bij mevrouw Nouwens, die niets vandoen hebben met haar reden tot opname, meerbepaald haar rugklachten.

Zo stelde u dat de geheugentest die heden werd uitgevoerd, die wij bij toeval vernamen en waarover wij evenmin werden geïnformeerd, enkel dienstig was als medisch interessant gegeven, gezien er niet zoveel 100-jarigen werden opgenomen op uw dienst.

Tijdens onze consultatie van gisteren maakte u ons kenbaar dat de definitieve diagnose mbt de rugklachten van mevrouw Nouwens konden gedefinieerd worden tot 2 gekneusde/ingedeukte wervels, waarbij de verdere behandeling enkel zou bestaan tot een (verder) toedienen van bifosfanaten.

Vermits wij menen te beschikken over de nodige accommodatie (waaronder een ziekenhuisbed), opteren wij ervoor om mevrouw Nouwens terug over te brengen naar onze woning, waar zij in een vertrouwelijke en rustige omgeving, evenals onder continue begeleiding, verder kan herstellen.

Dr. Verschelde zou daarbij zorg dragen voor de toediening van de aangewezen medicatie.

U zal ons willen berichten aangaande haar ontslag?

Met groeten,

Herman Bielen

Hildegard Cornelissen

zaakgelastigden, mantelzorgers en vertrouwenspersonen van Antonia Nouwens

17 mei 2008

FIXATIE 100-JARIGE ANTONIA NOUWENS
in Sint-Franciskusziekenhuis te Heusden-Zolder


		Sint-Franciskusziekenhuis Pastoor Paquaylaan 129 3550 Heusden - Zolder
Zonhoven, 17 mei 2008 Geachte ombudspersoon van het St.- Franciskusziekenhuis, Geachte mevrouw Diane Mombers, Geachte dokter Michel Schellemans, Geachte verpleging van de afdeling geriatrie, Betreft: patiënte Antonia Nouwens (afd. geriatrie - kamer 280) Wij vinden het nuttig, om u te informeren aangaande onze volgende ervaringen. Op donderdag 15/5/08 omstreeks 20:00 uur werd eeuwelinge Antonia Nouwens op verzoek van haar huisarts dr. Verschelde, opgenomen in het St.-Franciscusziekenhuis te Heusden-Zolder en dit wegens ernstige rugklachten t.g.v. een struikeling in een oneffen kippenweide. Tonia verblijft normaliter in het rusthuis Vinkenhof te Houthalen en hoewel haar korte termijngeheugen haar soms in de steek laat, is ze meestal nog heel alert en beslist aanspreekbaar. De arts op de spoedafdeling, die als eerste met haar kennis maakte, getuigde hierover zelfs spontaan… Ook op de persoonlijke website van Tonia Nouwens op volgend adres www.deodata.be en meerbepaald op http://www.deodata.be/TONIA_VANDAAG/Tonia_vandaag.htm, kan u zich daarbij zelf een beeld vormen… Toch weten wij dat een vertrouwde omgeving en dito personen voor de 100-jarige Tonia een erg belangrijk gegeven is en deze grondige verstoring n.a.v. haar ziekenhuisopname voor een voorspelbare en begrijpelijke verwarring kon zorgen. Om deze aanpassing wat te verzachten vergezelde mijn vrouw Hildegard haar de volgende dag van 9:15 uur tot 17:00 uur en bezochten wij haar nogmaals van 19:30 tot 21:00 uur. Helaas kon vandaag eenzelfde beschikbaarheid vanaf ’s morgens niet plaatsvinden, maar om Tonia te informeren dat we vandaag zo snel als mogelijk haar nog zouden bezoeken, vroeg ik omstreeks 15:30 uur via het onthaal telefonisch aan, om een telefoontoestel op haar kamer beschikbaar te stellen, waarop we haar een kwartiertje later aan de lijn kregen. Totaal onthuts probeerde Tonia wat uit te leggen, maar de lijn werd om onduidelijke redenen verbroken en een nieuwe verbinding maken lukte niet. Zeer verontrust lieten we alles voor wat het was en snelden onmiddellijk naar het ziekenhuis, waar we volgende vaststelling deden: We troffen Tonia totaal overstuur aan, vastgeriemd in haar bed. Volkomen ‘tilt’ geslagen smeekte Tonia bijna hysterisch om een schaar om haar fixatieband door te knippen. In paniek had Tonia zich blijkbaar tot op borsthoogte onder de fixatieband gewrongen en de band zat zo knellend, dat ik mijn hand er niet meer onderdoor kon schuiven. Nooit eerder in de afgelopen 25 jaar dat ik Tonia ken, zag ik haar zo radeloos en buiten zichzelf... Alvorens naar Tonia’s verhaal verder te luisteren en haar tot bedaren te brengen, ontboden we onmiddellijk de verpleging om deze fixatie te ontgrendelen. Vervolgens trachtte Tonia zich te ventileren, maar ze was dermate ontredderd, dat het haar tijdens het eerste halfuur niet lukte, zich begrijpelijk uit te drukken. Pas meer dan een uur later vertelt Tonia dat ze de fixatie als een straf ervoer, o.m. als reactie op haar derde verzoek aan een verpleegster om haar dienblad na het eten te verwijderen en haar (in onduidelijke context) gemaakte opmerking aan een verpleegster ‘dat ze geen hart had voor oude mensen’. Nadat Tonia enigszins wat tot rust gekomen was, had ik een gesprek met het verplegend team aangaande de noodzakelijkheid van de fixatie, waarbij ze mij alle drie unaniem wezen op hun verantwoordelijkheid, bij een eventuele valpartij van Tonia. Op onze eenvoudige vraag of Tonia's blaassonde nog noodwendig was en waarom, kon ons geen antwoord worden gegeven en verder werd ons duidelijk gemaakt dat we, indien we ontevreden waren over de verzorging van Tonia, we dr. Schellemans daar dinsdag (!) maar moesten van in kennis van stellen, en haar vervolgens elders onderbrengen. Tonia verblijft maandelijks gemiddeld een 10-tal dagen bij ons op logement en nooit deed zich er enig incident voor, tengevolge van een ongepast verlaten van haar bed of valpartij. Meer dan wie ook, menen wij voeling te hebben met zowel haar fysieke als psychische mogelijkheden. Ondermeer daarom en gezien Tonia's jarenlange kloosterverleden met voortdurende vernederingen en bizarre 'gehoorzaamheidsoefeningen' begrijpen wij echter volkomen Tonia's agitatie als gevolg van een dergelijke, tegen haar wil opgedrongen handeling en zijn wij ervan overtuigd dat dit met een beetje goodwill en aanvoelen had kunnen vermeden worden. Een in de namiddag toevallig aanwezig familielid van Tonia's kamergenote Anna getuigt 's avonds over de choquerende en inhumane omstandigheden die ze namiddag had waargenomen. Op mijn eerste vraagstelling of Tonia, gezien haar uitermate grote opwinding, een kalmerend medicijn werd toegediend, werd negatief geantwoord. Dat vinden wij, gezien de ernst van haar agitatie en de dwang waarmee ze gefixeerd werd, onbegrijpelijk! Op mijn tweede vraag waarom, voorafgaand aan een dermate ingrijpend gebeuren om haar dwangmatig te fixeren, niemand het nuttig achtte om ons daarover te contacteren, werd ons geantwoord “dat daar geen tijd voor bestond”. En tenslotte bleef iedereen op mijn derde vraag, wie de verantwoordelijkheid wilde dragen i.g.v. de 100-jarige Tonia wegens een uitermate hoge agitatie omwille van haar dwangmatige fixatie zou overlijden aan een hartinfarct, een zinnig antwoord schuldig. Volstrekt ongepast poogde verpleegster Carine (blonde lange haren) daarop het gesprekonderwerp te wijzigen, door mij er op te wijzen dat ik de regels niet respecteerde. Daarbij verwees ze naar de dag voordien, toen ze in Tonia’s kamer een verzorging uitvoerde en ze ons verzocht even op de gang te wachten, hetgeen we deden. Toen we plots de alarmbel boven de deur van Tonia's kamer hoorde zoemen en het lichtje zagen aangaan, vermoedden we dat er iets fout liep, gezien de verpleegster al op de kamer aanwezig was. Om poolshoogte te nemen of er onvoorzien dringend extra hulp nodig was, begaf ik me enkele seconden in de deuropening. Volkomen onredelijk trachtte Carine dat gebeuren te definiëren als een negatie van de huishoudelijke regels en hoe erg het zou kunnen geweest zijn als ik Tonia's kamergenote bijvoorbeeld op de pot had zien zitten! Wegens de vastlopende communicatie en het evenmin beschikbaar zijn van een arts, stelden we ons dan maar in verbinding met Tonia’s huisarts dr. Verschelde, die via zijn aanwezigheid even later de gemoederen wist te bedaren en een iets meer constructieve communicatie en openheid kon bewerkstelligen. (Dank u voor uw snelle komst dr. Verschelde!) Uiteindelijk lukte het ons om, na een wandelingetje tot bij de ingang van het ziekenhuis, Tonia elementair weer wat tot rust te brengen. (Overigens kon dit heilzaam wandelingetje vooreerst niet doorgaan, gezien er volgens de verpleging geen extra staander voor haar infuuszakjes beschikbaar was. Na ons beklag daarover, kon er plots wel eentje gevonden worden.) Terug in de kamer hielpen we Tonia in bed en toen we haar voorzichtig vroegen of we haar fixatieband uit veiligheidsoverwegingen terug losjes mochten vastmaken, vormde dat voor haar blijkbaar niet zo'n probleem meer... Bij het verlaten van het ziekenhuis verzochten we het personeel nogmaals beleefd maar dringend, om ons onmiddellijk te contacteren i.g.v. problemen, dan wel over te gaan tot geforceerde, dwangmatige handelingen, tegen de wil van Tonia in.. BESLUIT: Het zal voor iedereen begrijpelijk zijn dat een fixatie een uitermate ingrijpend gebeuren is, dat iemand in zijn meest elementaire rechten tot beweging aan banden legt en daardoor zelfs (zeker bij een 100-jarige!) een trauma, psychisch onevenwicht of een levensbedreigende agitatie kan ontlokken. Daarom zal een buitengewone omzichtigheid geboden zijn en een dergelijk ingrijpen kan enkel verantwoord zijn in extreme omstandigheden en indien elke andere mogelijkheid ontoereikend blijkt, hetgeen naar ons oordeel beslist niet het geval was. Een vakkundige fysieke en psychische evaluatie van de patiënt is daarbij ten zeerste aangewezen. Omdat het welbehagen en de gezondheid van Tonia een van onze belangrijkste bekommernis vormt, vinden wij het aangewezen om u over deze ervaring in het St.-Franciskusziekenhuis in kennis te stellen en hopen wij dat het gebeuren geen aanleiding vormt tot een ernstige en blijvende desoriëntatie m.b.t. de psyche van onze dierbare 100-jarige Tonia. Wij vragen tevens dit schrijven toe te voegen aan Tonia's medische dossier, teneinde dergelijke incidenten in de toekomst te voorkomen. Met groeten, Herman Bielen Hildegard Cornelissen Zaakgelastigden, mantelzorgers en nauwste vrienden van Antonia Nouwens (Gezien wij familieleden en vrienden van Antonia Nouwens via haar website www.deodata.be op de hoogte houden van haar belevenissen, plaatsen wij dit schrijven eveneens integraal op haar website)

GERELATEERDE TAGS: Sint-Franciskusziekenhuis (CAZ) Heusden-Zolder - Geriater dr. Schellemans - OCMW Rusthuis Vinkenhof Houthalen - verpleging - fixatie