ga hier of via het menu naar
TONIA VANDAAG in ander jaar
Op deze pagina, die frequent
geüpdate wordt, kan je allerlei weetjes,
LEUKE ANEKDOTES of meer
ERNSTIGE belevenissen uit het dagelijkse leven van Tonia en haar
directe leefomgeving vernemen.
(scroll van onder naar boven op deze pagina voor een
chronologische volgorde - klik op een afbeelding voor groter of
filmclipje)
Hartelijk
kersttelefoontje
vanuit Marseille
met ex-collega zuster Dymphna
"Je bent voor mij altijd
zuster Deodata gebleven
en dat blijft zo..."
Een
uitgebreid telefoongesprek op Kerstdag 2012 met
zuster Dymphna (97) die nog steeds in Marseille
verblijft, maakt Tonia blij. Tijdens haar vroeger
kloosterleven in de Franse orde Soeurs de
Notre Dame du Cénacle was zuster Dymphna
(eveneens van Nederlandse origine) een goede
vriendin van Tonia. En zelfs jaren na Tonia's
terugkeer naar het lekenleven, verloren beide dames
elkaar niet uit het oog.
Speciaal voor Tonia's eeuwfeest nam zuster Dymphna
in 2007 het vliegtuig vanuit Marseille en
verscheidene malen konden Tonia en wijzelf ons
verheugen op haar
bezoek in Zonhoven.
Ook wijzelf voeren geruime tijd een boeiend gesprek
met zuster Dymphna en vernemen ondermeer dat zij op
2 februari e.k. haar 80-jarig kloosterjubileum
zal vieren in Marseille.
En wat later zal zij op 25
april 2013 maar liefst 98 kaarsjes mogen uitblazen.
Toch zou zuster Dymphna het einde van haar leven
liefst terug doorbrengen in haar vaderland...
Ter herinnering aan hun kameraadschap en met
toestemming van beide dames
bundelden we enkele
fragmentjes uit hun hartelijk telefoonbabbeltje...
Gezamenlijke trimestriële viering
van
jarigen in rusthuis Immadi
Vrijwilligster
Jeanne Helven
trakteert Tonia met regelmaat
op een wandelingetje in de tuin of wat extra gezelschap...
gezamenlijke viering
Op 12 december voorzag
rusthuis Immadi een gezamenlijke viering voor de jarigen
van de maanden oktober, november en december, waartoe ook Tonia
behoorde, die precies een maand geleden op 13/11/2012 105 werd.
Ook wij waren aanwezig en namen omstreeks 14:10 uur plaats in de
polyvalente zaal, tussen de jarigen en medebewoners.
Gewoontegetrouw kregen de aanwezige jarigen bij hun aankomst
meteen een kleurige hawaïslinger aangemeten, zij het dat de eveneens jarige
zuster-overste Roseline Van Gool dit eerbetoon liever aan haar
voorbij zag gaan.
Na een uniforme opsomming van de jarigen en deze die nog zouden
verjaren in december, volgde telkens een kort applaus. Dat Tonia
ondertussen niet enkel de oudste bewoonster van het rusthuis is,
maar ook elke Limburger qua leeftijd achter zich heeft gelaten,
werd niet vermeld. Evenmin werden Tonia's ervaringen op haar
105de verjaardag in het Natuurhulpcentrum aangegrepen om enige
interactie tot stand te brengen.
Vervolgens versterken animatrice Ilka en dagelijks
verantwoordelijke Chantale Theunkens elektronisch hun
stemgeluiden, om een aantal raadselspelletjes te presenteren,
waarna we à volonté mochten proeven van verfijnde en met veel
zorg bereide warme en koude hapjes, inclusief een glaasje cava
of fruitsap. (Het verslag van het verjaardagsfeestje in het
Immadi-krantje kan je
hier lezen). Alvorens we
als laatsten de feestlocatie omstreeks 15:30 uur verlaten,
onderhouden we nog een gesprek met mevr. Theunkens aangaande de
nieuwbouw die weldra in gebruik zal worden genomen en de
mogelijk daaraan verbonden implicaties voor Tonia.
"ze hebben me niets gezegd..."
Opvallend afwezig op de gezamenlijke
verjaardagsviering van 12/12 waren de jarige zr.
Miet en zr. M. Armande (Mondje). "Wegens
ziekte", zo luidde het...
We zijn dan ook erg verbaasd wanneer we, samen
met Tonia, zr. M. Armande direct na de viering
omstreeks 15:30 uur op haar kamer een bezoekje
brengen. "Ik ben niet ziek, maar ze hebben me
niets gezegd", reageert deze mondige en
lieve zuster openhartig op onze vraag naar de reden
van haar spijtige afwezigheid. Haar "dankuwel
voor jullie bezoek en kom vlug terug", blijft
nog geruime tijd nazinderen...
terugkeer na verjaardag op
14/11 werd anticlimax
Zowel kranten
(HBVL, GNK, HLN)
als tv (VTM, TVL)
schonken ruimschoots aandacht aan de
105de verjaardag van Tonia als
oudste Limburger, inclusief haar 'prestaties' in het
Natuurhulpcentrum. Begrijpelijk dat de hoogbejaarde Tonia daar
apetrots op is en telkenmale glundert wanneer zij erover
aangesproken wordt.
Toch wordt er geen woord over gerept in rusthuis Immadi, wanneer
Tonia op 14/11 na haar verjaardagslogement in Zonhoven
terugkeert. Waar de hoofdverpleegster aangaf 'er
wel wat van gehoord, maar niets gezien te hebben', spande
dagdagelijks verantwoordelijke Chantale Theunkens in het bijzijn
van de trotse Tonia de kroon met de tactloze woorden: "Ik heb geen
tijd gehad om ernaar te kijken". Zuster-overste Roseline
Van Gool beperkte zich tot het uitspreken van een formele verjaardagswens.
Enkel medebewoner en naaste buurman E.H. Theo vertelde Tonia
enthousiast dat
hij haar in de krant zag staan,
maar tot zijn spijt het artikel wat later niet in zijn bezit kon
krijgen, 'omdat de krant reeds zou zijn weggegooid...'. En
wanneer Tonia met Hildegard tussen 16:30 en 17:30 uur haar
medebewoners bezoekt om hen een presentje te
overhandigen, blijkt nogmaals dat er ondanks de media-aandacht
die een medebewoner te beurt mocht vallen, dit binnen Immadi geen onderwerp
van communicatie was geweest...
en 'Feesten jullie mee?' liep uit op
sisser... Het kan rusthuis Immadi niet onbekend
zijn dat we, als vertegenwoordiger en nauwste intimi van Tonia,
geen gelegenheid laten voorbijgaan om Tonia het genoegen te
verschaffen om haar in het zonnetje zetten en we, zeker
voorafgaand aan persoonsgerelateerde events zoals verjaardagen,
wekenlang in de weer zijn om deze tot een speciaal gebeuren te
maken. Vanzelfsprekend dienen we daarbij ook gemaakte afspraken
met organisaties en mediakanalen na te komen en om praktische
redenen logeert Tonia dan eveneens verscheidene dagen in ons
gezin. (zie: Tonia
104,
103,
102,
101...)
Maar totaal
onverwacht, zonder enig voorafgaand overleg en elf dagen
vooraleer Tonia op 13/11 jarig zou zijn, ontvingen we op
2/11/2012 van W.Z.C Immadi een gedrukte uitnodiging 'Feesten
jullie mee', die ook aan alle medebewoners werd
overhandigd en waarbij het tijdstip van receptie vastgelegd werd
op..., jawel de dag van Tonia's 105de verjaardag!
We ervoeren het als onbegrijpelijk dat de verantwoordelijken van
het rusthuis aangaande het tijdstip van deze rusthuisattentie
geen enkel overleg wensten te plegen. Nog dezelfde dag
berichtten we dagdagelijks verantwoordelijke Chantale
Theunkens over de onmogelijkheid om Tonia op voorgehouden
tijdstip in Immadi aanwezig te laten zijn en benadrukken
gelijktijdig dat wij steeds ontvankelijk willen zijn voor een
tijdig overleg, zodat een onnodig in de war sturen van
planningen kan voorkomen worden. Tevens maakten we aan
Immadi ook een gedetailleerde agenda over met data en uren
wanneer we ons van onze (beroeps)verplichtingen kunnen
onttrekken.
Haast bizar ervaren we het negeren van onze overgemaakte agenda
en het opnieuw ontbreken van enig voorafgaand overleg, als
Immadi ons op 9/11/2012 in kennis stelt van reeds herdrukte
uitnodigingen, om op vrijdag 16/11/2012 om 11:00 uur aanwezig te
zijn in de inkomhal van het rusthuis voor een feestelijke
receptie waarbij tevens Mieke Ramaekers (CD&V) als provinciaal
afgevaardigde (Tonia is oudste Limburger), zou aanwezig zijn.
Dit ondanks onze overgemaakte agenda reeds aangaf dat wij niet
beschikbaar konden zijn op 16/11.
Tot slot stuurde Chantale Theunkens ons op 6/12/2012 het
volgende bericht: "...Tonia heeft ons laten weten dat zij al
heel veel gevierd is en geen groot feest meer wenste. Daarom
hebben we besloten om voor haar geen afzonderlijk grote receptie
te vieren maar dit samen met alle jarigen van het laatste
kwartaal te vieren en dit wat op te vrolijken met een receptie..."
Verjaardagspresentjes voor
medebewoners Immadi en ex-medebewoners Vinkenhof
"Naast je kussen leggen in plaats
van een slaappilletje"
De aangename geur van
lavendelbloemetjes heeft een kalmerend, rustgevend effect en
bevordert een goede slaap. "Naast je kussen leggen in plaats
van een slaappilletje", overtuigt Tonia met plezier haar
(ex)medebewoners bij de overhandiging van een geurzakje van dit
dankbare kruid, als presentje ter gelegenheid van haar 105de
verjaardag.
Ook voor gezondheidstherapeute en vriendin Davine Nijs, die
Tonia met Hildegard begeleidde naar Vinkenhof, zijn de geheimen
van aromatherapie niet onbekend...
hartelijke felicitaties van zuster Ancilla zorgde
voor deze mooie foto...
buurvrouw Rosa
zr.
Leonarda
Lisa
zr.
Ann
zr. Miet,
goede kennis Herman's vader
2
december 2012 - rusthuis Vinkenhof
vriend
en ex-buurman Anton Verbic
Robert
Camilla:
"kom gauw terug"
Piedro
Tomassi
Tonia
bllijft 'het zusterke' voor Maria Stevens
nieuw pact afgesloten
Ten tijde van Tonia's eeuwfeest sloot medebewoner Jos Heyns een overeenkomst af
met Tonia, dat ze respectievelijk voor 80 en 105 jaar zouden gaan. Maar gezien
deze betrachting reeds voor beiden achterhaald is, sloten ze een nieuw pact.
Voorwaardelijk dat Tonia voor 110 wil gaan, zou Jos zich 85 tot doel stellen...
Ondanks de roep om ouderen en rusthuisbewoners aan te moedigen
hun stem te gebruiken bij de verkiezingen,
blijft een bedroevend aantal zorgbehoevenden dit recht onthouden. Te vanzelfsprekend
worden medische attesten uitgeschreven
zonder medeweten van familie of betrokkenen, waar zij zelf nog
in staat zijn om beslissingen te nemen.
Mogen ouderen niet stemmen? Houding rusthuizen is vaak
vorm van misplaatst paternalisme Radio 1 -
Peeters & Pichal - 9/06/2009
Een luisteraar liet 'Peeters & Pichal' weten dat een vriendin
van haar niet was gaan stemmen. Niet dat ze dat zelf zo beslist
had. Ze had gewoon haar oproepingsbrief niet ontvangen:
"Een goede en pientere hoogbejaarde vriendin verblijft in een
rustoord. Zij liet onthutst weten dat géén enkel
oudje in het rustoord een oproepingsbrief voor de verkiezingen
van 07.06.09 had ontvangen!
'Wij zijn echt niet meer van tel', zei ze droevig en voegde er
meteen aan toe dat er voor 1 juli wel een belastingbrief zal
moeten ingevuld worden want dan weten ze die oudjes plots weer
wel wonen!"
Blijkbaar geeft de directie van dat rustoord de
oproepingsbrieven niet aan de bewoners, om allerlei rompslomp te
vermijden.
Beluister de uitzending van Radio 1
- Peeters & Pichal - 9/06/2009
Mensen die oud en zorgbehoevend
zijn, maken nog deel uit van de samenleving en hebben het recht
hun stem uit te brengen!
De Vlaamse Ouderenraad moedigt alle
ouderen, ook zorgbehoevende ouderen, aan om zelf hun stem uit te
brengen en niet door middel van een volmacht. De Vlaamse
Ouderenraad is bovendien benieuwd in hoeveel gemeenten er
stemlokalen worden ingericht in woonzorgcentra.
(klik
hier voor
meer info over de campagne)
Reportage van Phara de Aguirre en
Hilde De Windt over de schrijnende toestanden in sommige
Belgische rusthuizen, die kampen met plaats- en
personeelstekort.
"Er is weinig plaats hoor, je moet
vechten voor een plaatsje tegenwoordig." Rietje nam wat ze
krijgen kon toen ze haar hoogbejaarde man niet meer thuis kon
verzorgen. Het rusthuis waar hij werd opgenomen, zag er op het
eerste gezicht goed uit, maar na enkele dagen had ze door dat
schijn bedriegt. "Doe maar in je pamper," hoorde ze een
verpleegkundige tegen haar man zeggen, "wij hebben geen tijd
om u te laten plassen." Wilfried hield een dagboek bij in de
jaren die zijn ouders in het rusthuis doorbrachten. "Ofwel had
mijn vader zijn hoorapparaat aan, maar de batterijen waren plat,
ofwel had hij het niet aan. Zijn tanden waren zoekgeraakt. Het
eten werd gewoon op tafel gezet. Als er niemand was om je te
helpen, dan werd het - onaangeraakt - weer weggenomen." "Je kan
niet meer de zorg verlenen die je zou willen. Het is de hele
tijd tegen de klok werken," zegt een verpleegkundige die het
aandurft om te praten. Werkdruk, personeelstekort, het zijn
veelgehoorde klachten in een sector waar veel gezwegen wordt,door bewoners, door familieleden, door personeel, uit
angst voor represailles. In Vlaanderen verblijven op dit
moment zo'n 70.000 bejaarden in rusthuizen. De volgende
vijf jaar moeten er 20.000 plaatsen bijkomen, want we worden
alsmaar ouder. Een sector met toekomst dus, dat weten ook
investeerders. Commerciële groepen hebben de markt ontdekt,
nemen bejaardenhuizen over of bouwen er nieuwe. Krijgen we een 'vermarkting'
van de ouderenzorg en zal dat gevolgen hebben voor personeel en
bewoners?
KRITIEK
AFGESTRAFT MET TOEGANGSVERBOD TOT RUSTHUIS
en jarenlange juridische procedures
en intimidaties...
Via
onze jarenlange
mantelzorgfunctie en duizenden bezoekuren aan Tonia in het rusthuis raakten
we actief betrokken met ouderenzorg en de belangen van
residenten in een rusthuis. Daarbij leidde onze bezorgdheid
aangaande hun welbehagen tot een nauwgezet opvolgen van allerlei
indicatoren die daarin een rol spelen.
Maar wanneer wij, 8
jaar geleden in 2004, geconfronteerd werden met de intentie van
OCMW-rusthuis Vinkenhof om
Tonia te muteren naar een gesloten
afdeling voor zwaar dementerenden,
zorgde dat voor een definitieve vertrouwensbreuk.
Op basis van talloze getuigenissen van rusthuisbewoners en
personeelsleden met een jarenlange dienst, stuurden we in 2005
een uitgebreid klachtenbundel (25 blz.) naar
Zorginspectie Vlaanderen.
Maar, tegen elke regelgeving in,
faxte Zorginspectie het
vertrouwelijk klachtenbundel meteen door naar de
OCMW-voorziening, nog vooraleer een inspectiebezoek plaatsvond.
Vervolgens startte het OCMW-bestuur tegen Herman en Hildegard
als de auteurs van het klachtenbundel en hun website
OUDERENHART.BE een juridische procedure
op wegens zogenaamde 'laster en eerroof', waarbij
letterlijk verwezen werd naar passages uit het klachtenbundel.
En zelfs de meest bizarre tot vulgaire insinuaties en
beschuldigingen liet OCMW-secretaris Doumen optekenen, nadat
wij zijn houding in vraag stelden, via een gepubliceerde
getuigenis van een arts.
Op een laffe wijze, waarbij geen enkele
mogelijkheid werd voorzien tot enig weerwoord of verweer tegen
de lasterlijke beschuldigingen, werd ons tenslotte op 18/02/2010
een immoreel
toegangsverbod
opgelegd tot het rusthuis Vinkenhof te
Houthalen. Door ons als nauwste
intimi en mantelzorgers brutaal te isoleren van de leefomgeving
van onze eeuwelinge in dit rusthuis,
beoogde het OCMW-bestuur een
communicatiestop naar de buitenwereld, aangaande het rusthuis en
het OCMW.
2/5/2010 - telefoongesprek
Gezien wij door deze 'ordemaatregel' onze taken als
vertegenwoordiger en mantelzorgers niet meer naar behoren konden
vervullen, diende we Tonia plots noodgedwongen
en maandenlang in ons gezin op te nemen, alvorens een
alternatieve huisvesting te kunnen vinden.
Enkele maanden na het uitvaardigen van het toegangsverbod zag
het OCMW-bestuur zich evenwel genoodzaakt om het toegangsverbod
alvast op te heffen voor Hildegard, maar het leed was al
geleden. Na 11 jaar verblijf in rusthuis Vinkenhof diende
Tonia als 102-jarige op het einde van haar leven brutaal uit
haar vertrouwde leefwereld te worden gerukt...
Overlijden zuster
Mechtilde is zware klap voor Tonia
Dikke knuffel en zoen
als laatste groet aan zielsverwant en toeverlaat
Met verslagenheid
vernemen we van Tonia het overlijden van haar medebewoonster
zuster Mechtilde, in rusthuis Immadi. We ervaren dit overlijden
als een persoonlijk verlies en begrijpen ten volle dat Tonia
hierdoor haar grootste steun en toeverlaat zal moeten missen in
haar directe leefomgeving.
De band die hen
als eeuwelingen verenigde was slechts een fractie van hetgeen
zuster Mechtilde als vriendin en sociaal houvast voor
Tonia betekende.
Liefde en rouw
zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en het persoonlijk
afscheid kunnen nemen, vormt een noodzakelijk gegeven in het verwerken van dit
groot verlies.
Gedurende meer
dan een kwartier houdt Tonia onafgebroken Mechtildes
handen vast in het
funerarium om tenslotte met
een dikke knuffel en zoen definitief afscheid te nemen van
haar fysieke aanwezigheid. "Dit is de laatste maal dat ik haar heb kunnen zien.
En ik ben zo blij dat jullie dit mogelijk maakten...",
fluistert Tonia aangedaan maar dankbaar ons wat
later toe.
"Ik zal wel
zien wat er komt of wat er weggaat", probeert Tonia het
samen te vatten als Hildegard haar die avond in bed toedekt en
haar rozenkrans aanreikt.
Zuster Mechtilde: "Zorg goed voor de
kleine..."
belangrijk voor
elkaar "Ge moet nog
blijven leven want ik heb u nodig. En ik hou veel van je",
richtte zuster Mechtilde zich nog een paar maanden geleden tot
Tonia, die haar openhartigheid meteen beantwoordde met "Ik
kan evenmin zonder jou".
'moederfiguur'
Haast als een moederfiguur
waakte Mechtilde over het welbehagen en de belangen van Tonia,
wiens kamer zich slechts twee deuren verder bevond. "Rond
koffietijd heeft Tonia meestal nog geen honger, maar een
uurtje later wel. Dan zeg ik tegen de verpleging dat ze haar om
4 uur een boterhammetje moeten geven. En dan ga ik ook vragen of
ze dat gedaan hebben", zo vertelde Mechtilde nog
overtuigend.
"Zorg goed voor de kleine...", droeg zuster
Mechtilde amper een paar weken geleden op 29/8 ll. nog op aan
Hildegard, blijkbaar als haar laatste boodschap en teken van
haar oprechte bezorgdheid over Tonia.
Tonia en zuster Mechtilde
(foto 9/09/2010)
empathie vanuit
vriendschap Een mooiere benadering
van iemands beperkingen dan vanuit een warmhartige vriendschap
en bezorgdheid, bestaat wellicht niet. Het was dan ook
telkenmale aangrijpend ontroerend om er getuige van te kunnen
zijn, hoe Mechtilde met Tonia's geheugen- en oriëntatieverlies
wist om te gaan. Tonia's leeftijdsgebonden beperkingen konden
immers geen enkel obstakel vormen bij de vreugde die beide dames
aan elkaars gezelschap ervoeren.
"Als Tonia mij komt bezoeken en ze haar breiwerk meebrengt,
raap ik letterlijk en figuurlijk haar steken op, die ze laat
vallen. Praktisch willen mijn handen niet meer zo mee, maar het
lukt meestal nog wel", gniffelde Mechtilde op 24/6 ll. tegen
Hildegard. "En wanneer Tonia zich wel eens afvraagt of
ze zich nu op mijn kamer, dan wel op haar eigen kamer bevindt, stel
ik haar meteen gerust...".
Integendeel wist Mechtilde het accent te leggen op allerhande
vaardigheden die Tonia nog wèl beheerst, ondanks haar
104-jarige leeftijd.
"Tonia hoort nog zo goed; ze loopt nog zoveel beter dan
ikzelf, ze is nog zo goed ter taal en soms ook zo gevat. En in
de kapel kan ze nog zo schoon voorbidden.", luidde Mechtilde
meermaals de loftrompet. Complimentjes die Tonia's zelfvertrouwen
opkrikte en zorgden voor stimulerende levensprikkels.
steun & toeverlaat Niet enkel wanneer er
tijdens het weekend geen activiteiten of animatie plaatsvonden
in Immadi, zorgde het gezelschap van Mechtilde toch voor een
zondagsgevoel wanneer Tonia elke zondag samen met haar de
mis ging volgen op de radio in diens kamer.
Maar ook zovele malen dat stresserende gevoelens van
eenzaamheid, verveling en onzekerheid de kop opstaken, kon een
bezoekje aan zuster Mechtilde uitkomst bieden. De blijheid en
hartelijkheid waarmee Mechtilde Tonia verwelkomde, had met
zekerheid een groter helend impact dan psychofarmaca
zouden kunnen bewerkstelligen.
gedeelde betrokkenheid met natuur Ook vanuit hun
achtergrond deelden beide eeuwelingen hun liefde voor - en
verbondenheid met - de natuur. En het aan- en wegvliegen
van vogeltjes bij het voederhuisje vlak voor het raam van
Mechtildes kamer, verschafte haar onnoemelijk veel plezier, dat
ook Tonia mocht delen. Ook de plantjes en bloemetjes op haar
kamer werden met veel zorg omringd.
Actuele gespreksonderwerpen als de bevroren bloesems op de
fruitboompjes in de tuin en de bomen die hebben moeten wijken
voor de nieuwbouw, kwamen regelmatig aan bod.
Maar naast de waarneembare overeenkomsten, waren er zeker ook
karakteriële verschillen die elkaar best konden aanvullen. Naast
hun koppige eigenzinnigheid die misschien wel aan de basis ligt
van hun hoge leeftijd, durfde Mechtilde vastberaden naar buiten
te komen met haar haar visie of opinie. Een positief gegeven dat
Tonia minder onder de knie kreeg. Eerder zal ze rechtstreekse
confrontaties uit de weg gaan en zich in zichzelf keren. Tenzij
natuurlijk..., grenzen van incasseren worden overschreden.
"meer hadden we niet nodig..." Genieten van het samenzijn; van elkaars
gezelschap met een oprechte genegenheid, warmhartigheid en
betrokkenheid; inclusief een respect voor elkaars aardigheden en
eigenaardigheden...
"Meer hadden wij op onze leeftijd niet meer nodig...",
omschrijft Tonia samenvattend wat Mechtilde als medebewoonster
voor haar betekende.
"We waren heel
gehecht en goed voor mekaar en dat vergeet je niet. Zij is
nog ergens en vergeet mij niet, en ik haar niet. Ze wacht op
mij in den hemel, maar dat kan misschien nog effekes duren...",
is Tonia overtuigd.
Dank je wel voor wie je was, zuster Mechtilde. Wij missen je nu
reeds...
104-jarige
oud-bewoonster geen goeiedag
meer waard voor rusthuisdirecteur?
Rusthuisdirecteur Rob
Geurts van Vinkenhof maakt zich
snel uit de voeten en gunt oudste Limburger zelfs geen groet...
kort samengevat Op 27/7/2012 begeleidt
Hildegard Tonia nogmaals om haar vrienden en ex-medebewoners in
rusthuis Vinkenhof een bezoek te brengen. Tonia verbleef er
gedurende 11 jaar, maar
OCMW-secretaris Marc Doumen en
OCMW-voorzitter Eefje Van Wortswinkel hielden in 2010 samen de
pen vast, om zich op een listige wijze en via een
toegangsverbod tot het rusthuis, te ontdoen van de toen
102-jarige Antonia Nouwens, samen met Herman en Hildegard als
haar vertegenwoordiger, vertrouwenspersonen en mantelzorgers.
Teneinde een kunstmatige angstpsychose te creëren t.o.v. de
mantelzorgers die met alle bewoners reeds jarenlang een heel
goede relatie onderhielden, werden bovendien met veel
machtsvertoon nog wekenlang
veiligheidsagenten
gepositioneerd bij het rusthuis.
Een gewetenloze ingreep die de hoogbejaarde Tonia plots
virtueel dakloos maakte en haar brutaal uit haar
leefomgeving ontrukte. Amper een jaar later diende het
toegangsverbod alvast te worden opgeheven voor Hildegard, maar
een enorm leed was reeds geschied.
Als auteurs van
OUDERENHART.BE
en met name hun kritische opmerkingen en gedetailleerde
verslaggeving aangaande hun ervaringen met het rusthuis
Vinkenhof en diens OCMW-bestuur, dienden zij met
hoogdringendheid als informatiebron geliquideerd. Reeds op
20/06/2009 beantwoordde OCMW-secretaris Doumen de publicatie van
een voor hem
belastende getuigenis van een arts;
met een
dubbele dagvaarding inclusief een
strafklacht wegens zogenaamde 'laster en eerroof',
jegens de mantelzorgers en de auteurs van de website
OUDERENHART.BE. Talloze gerechtelijke procedures zijn nog steeds
hangende...
rusthuisdirecteur Rob Geurts: "Ik moei me er niet mee..." Met de woorden:
"Ik moei me niet met de vete tussen jullie en de
OCMW-secretaris. Ik zal een opendeurpolitiek voeren en 'what you
see is what you get'", wist kersvers rusthuisdirecteur
Rob Geurts in een persoonlijk gesprek op 28/08/2009 ons nog het
voordeel van de twijfel te ontlokken.
ten dienste van
personeelshoofd als broodheer
Maar helaas werd al snel duidelijk dat Geurts ervoor koos, om
zijn broodheer en personeelshoofd OCMW-secretaris Doumen, bij te
staan in zijn rancuneuze ambities. Zo wordt nogmaals duidelijk
wanneer een kopie van schrijven aan de OCMW-voorzitter in ons
bezit komt. Behulpzaam richtte Geurts daarin op 16/02/2010 een
officiële
smeekbede aan OCMW-voorzitter Eefje Van Wortswinkel met de
meest onzinnige en weerzinwekkende beschuldigingen aan het
adres Herman en Hildegard, zogenaamd
gebaseerd op een verslag van de
externe dienst MENSURA . Dat
MENSURA-verslag werd opgemaakt door
Heidi Henkens en in opdracht van, jawel... , zijn
personeelshoofd OCMW-secretaris Doumen.(zie
'De valstrik
van de klachtencarrousel').
Op 18/02/2010, amper twee dagen na Geurts' schrijven
en drie dagen na het MENSURA-rapport,
kwam hettoegangsverbod voor Herman en Hildegard op een
bijzonder laffe wijze tot stand, zonder dat hen ook maar de
minste mogelijkheid werd geboden om zich te verweren.
hypocriet
"Een spijtige zaak...",
richtte Geurts zich op
3/06/2010 hypocriet tot Harrie
en Daisy, die als derden dienden opgetrommeld om Tonia's kamer
137 van rusthuis Vinkenhof te ontruimen, wegens de noodgedwongen
verhuis van de 102-jarige en oudste inwoner van de gemeente
Houthalen-Helchteren. Maar vanuit een bijzonder dubieuze
intentie richtte Rob Geurts, samen met burgemeester Alain
Yzermans, zich zelfs tot minister Geert Bourgeois (binnenlands
bestuur). Dit in een mislukte poging om de op 19/08/2010
door de OCMW-raad gestemde opheffing van het toegangsverbod voor
Hildegard, ongedaan te maken.
Minister Bourgeois floot beide heren
echter terug, waardoor de eeuwelinge tenminste nog
haar vrienden kan gaan opzoeken.
oudste Limburger
geen begroeting waard Toeval of helemaal niet,
maar nooit viel rusthuisdirecteur Geurts ergens te bespeuren tijdens
de eerdere bezoeken van de eeuwelinge in haar voormalig
rusthuis. Maar op 27/07/2012 betrapte Hildegard hem met een
onverwijlde rechtsomkeer, wanneer hij de oud-bewoonster
en haar mantelzorgster in het vizier krijgt, terwijl hij de
ingang van het cafetaria nadert...
Gène, onzekerheid of
scrupules voor zijn aandeel in het onrecht dat de
hoogbejaarde en haar mantelzorgers is aangedaan? Of gewoon een gebrek aan stijl,
respect en oprechte betrokkenheid in zijn omgang met ouderen, die je toch
minstens vanuit een functie als rusthuisdirecteur zou mogen
verwachten?
maar warmhartigheid
oud-medebewoners compenseert voluit negerende houding Geurts
meer stijl van
hoofdverpleger Leon Met een begroetende zoen
en warme knuffel getuigt hoofdverpleger Leon Vandebergh alvast
van meer stijl dan zijn directeur Geurts, wanneer Tonia de
polyvalente ruimte betreedt waar haar jarenlange
oud-medebewoners zich ophouden. Bijzonder jammer ervaren wij het
feit, dat Leon zijn voorganger Henry Lijnen pas verving, nadat
Tonia niet meer in Vinkenhof verbleef.
ex-medebewoners
unaniem blij met bezoek van Tonia
En alle ex-medebewoners
compenseren voluit de negerende houding van rusthuisdirecteur
Geurts. Met zichbaar genoegen laat Tonia zich de resem
complimentjes en oprechte warme knuffels welgevallen, die Maria,
Camilla, Jos, Anton, Dina, Mieke, Christiane, Elza, Tina, Nelly,
Jef, Rosa, Odile, Stanske, Theseria, Fons en Jaak haar
welgemeend toebedelen...
Rosa Gijbels als
vroegere naaste buurvrouw van Tonia
Een handkus van Maria
Stevens
Camilla Gentier, oma van
Sabine Janssen
Anton Verbic wil ook
snel een afspraak met Herman
Vriendin en gewezen
naaste buurvrouw Maria Stevens is dolblij met
bezoek van Tonia
Jos Heyns was steeds een
uitgesproken fan van Tonia
Mieke, Dina, Tonia en
Christiane...
wanneer zien we
Herman terug?
Heel wat medebewoners polsen
bij Tonia en Hildegard wanneer ze Herman nog eens kunnen
ontmoeten en uiten hun sympathiebetuigingen. Maria Stevens pakt alvast
3 dikke poenen in om door te geven aan Herman en Anton dringt
aan om snel, en gezien het bizar toegangsverbod voor Herman nog
steeds officieel van kracht is, buiten de muren van Vinkenhof
een afspraak te maken... (HeBi/HiCo)
Check-up en
bezigheden tijdens logement in Zonhoven
check-up Een eerste bekommernis
wanneer we Tonia na haar nieuw valincident ophalen in rusthuis
Immadi voor een 5-daags logement in Zonhoven, gaat uit naar een
check-up door huisarts dr. Bart Verschelde. Gelukkig meent
die
geen ernstige gevolgen van Tonia's valincident te kunnen
waarnemen en stelt tevens een betere bloeddruk vast.
Gezamenlijk met Tonia bespreken we met dr. Bart ook de pijn in haar
linkerarm waarvan ze reeds geruime tijd behoorlijk last heeft.
Een afspraak met de orthopedist lijkt aangewezen.
polsbrace voor armpijn
Binnen een mum van tijd diagnosticeert
orthopedist dr. Wilfried
Schollen op 4 juli een peesontsteking ter hoogste van Tonia's
linker pols, als boosdoener van de pijn in haar arm. Het enkele
weken dragen van een duim/polsbrace ter ontlasting van de
ontstoken pees zou daarbij in een positief effect kunnen
resulteren. We verheugen ons met deze vrij eenvoudige ingreep
met weinig beperkingen en reeds de volgende dag kunnen we
Tonia een op maat voorziene brace
over haar hand trekken. "Het zit perfect en het is niet
storend. Ik kan er nog alles mee
doen",
reageert Tonia enthousiast over haar nieuwe polsdecoratie.
zinvolle
bezigheden geven Tonia goed gevoel
Een zinnige of nuttige bezigheid maakte van Tonia steeds een
gelukkig mens, en dat is nog altijd zo. We betrekken haar dan
ook zoveel mogelijk bij activiteiten, die zich ook in ons gezin
overvloedig aandienen. En dat tuinwerk daar momenteel een
belangrijke tijdsduur van in beslag neemt, zint Tonia best.
Vanuit haar tuinstoel biedt Tonia de
busseltjes snoeisel aan Herman aan, die hij vervolgens in de
hakselaar laat verpulveren tot een compostingrediënt. En ondanks
haar beperkt gezichtsvermogen weet geen enkele peul te
ontsnappen, die eerder ontglipte aan onze aandacht bij het
rooien van het loof.
Met evenveel gedrevenheid en trots
ontmantelt Tonia urenlang de vruchtjes van hun jas, alvorens ze
verwerkt worden tot een lekkere erwtensoep of hun definitieve
bestemming vinden in de diepvries. "Ik ben toch zo blij
als ik zoiets kan doen", geniet Tonia tot ons aller
plezier...
Nieuw valincident
en bloeddruk van 20/6
geen reden voor rusthuis Immadi
om arts of mantelzorgers te verwittigen
'vies gedroomd' "Wat heb ik toch
vies gedroomd dat Herman gevallen was en bijna
dood was", moet Tonia meteen van het hart wanneer
Hildegard haar op 1/07/2012 omstreeks 10:00 uur bezoekt in haar
rusthuiskamer.
Even later blijkt het schijnbare 'fait divers' duidelijk
geassocieerd te zijn met een reëel voorval, althans komt dit tot
uiting wanneer Tonia en Hildegard zich even later begeven naar
de kamer van Tonia's vriendin en medebewoonster, zuster Mechtilde.
opnieuw gevallen Maar zuster Mechtilde is
echter ongewoon verrast wanneer Tonia haar kamer binnenkomt. "Tonia mag niet bij mij op bezoek
komen omdat ze gisteren in de eetzaal gevallen is en zij een
bloeddruk van 20 had", kan zij Hildegard nauwkeurig
toelichten, gezien zij zelf aanwezig was bij het valincident.
Hildegard merkt dat Mechtilde zich ongemakkelijk voelt
met het bezoek en vraagt Tonia verontrust om meer uitleg. "Ja
ik ben gisteren bij het opstaan na de koffietafel (+/-
15:30 uur) plat op de grond gevallen", licht
Tonia toe, waarbij ze verwijst naar een kneuzing op haar
voorhoofd, die onder haar pruik verborgen zit.
dienstdoende
verpleging
weet nergens van Verontrust informeert Hildegard meteen bij
de dienstdoende verpleging over hetgeen er gisteren is
voorgevallen, maar tot verbijstering schijnt niemand wat te
weten van de valpartij, ten minste zo wordt dat
voorgehouden.
Toch merkwaardig,
gezien enige opvolging of wat extra toezicht mag verwacht worden
wanneer een 104-jarige daags voordien tegen de grond is gesmakt
met een zichtbare hoofdkneuzing als gevolg.
Jammerlijk wordt daarbij vooreerst de geloofwaardigheid van de
door zuster Mechtilde verstrekte informatie, in twijfel
getrokken.
Pas wanneer Hildegard met veel aandringen duidelijk maakt dat ze
meer toelichting wenst aangaande het valincident daags voordien
op 31/06/2007, motiveert dit uiteindelijk zuster Christa om,
weliswaar met duidelijke tegenzin, in Tonia's verpleegdossier
een blik te gaan werpen. Daarin werd inderdaad een melding
teruggevonden van de valpartij en een bloeddrukmeting van 20/6.
En wanneer Hildegard daarop informeert naar de bloeddruk die
vandaag, de dag na de val, bij Tonia werd gemeten, bleek deze
niet gekend.
Meteen werd overgegaan tot meting, die een bloeddruk van 18/6
liet optekenen...
gebrekkige
communicatie en transparantie blijft bestaan Een hoogbejaarde van 104
die horizontaal tegen de grond gaat; een kneuzing op haar hoofd;
een verontrustende broeddruk van 20/6;... Je zou toch mogen
verwachten dat de mantelzorgers en vertrouwenspersonen of een
arts daar minstens van in kennis zouden worden gesteld. Maar
helaas kan deze informatie eerder toevallig van een
medebewoonsters worden vernomen.
Ondanks onze veelvuldige mondelinge en schriftelijke verzoeken, om
ons te informeren bij elk incident of wijziging in de
gezondheidstoestand van onze 104-jarige beschermelinge, blijft
de communicatie en transparantie in rusthuis Immadi ondermaats,
hetgeen blijft zorgen voor onnodige spanningen en een
hypothekeren van een basisvertrouwen.
Om zelf
in de nodige evaluaties te kunnen voorzien, besluiten we om
Tonia zo spoedig mogelijk op te halen voor een meerdaags
logement te Zonhoven
(HiCo)
Ex-buurtbewoners
Spalbeek stomverbaasd
maar blij, om Tonia op straat terug te zien
Hildegard, Amelie Clemens en Tonia
Tonia, Annie Volders en
Ludo Liefsoens
slager Willy Buekers en
Paula Schepers
Een bezoekje aan de kermis en rommelmarkt in
Spalbeek, waar Tonia en Herman in de jaren '80 en
'90 als naaste buren jarenlang naast elkaar woonden,
werd een blij weerzien met talloze ex-buurtbewoners.
Gewapend met haar rollator legt Tonia het hele
rommelmarktparcours af, waarbij talrijke rustpauzes
automatisch worden ingeleid door begroetingen van
plaatselijke standhouders die Tonia herkennen. Met
verwondering en groot enthousiasme worden er
wederzijds hartelijke knuffels uitgedeeld.
"Is dat Tonia niet?", wil een
ontroerde Amelie Clemens haar twijfels door
Hildegard bevestigd zien. "Hoe is het mogelijk
dat ik je hier nog terug kan zien. En je ziet er
jonger en aantrekkelijker uit dan vroeger",
juicht ze Tonia toe bij een omhelzing.
En wanneer we even later het oude
kruidenierswinkeltje van Annie Volders en Ludo
Liefsoens passeren, wordt Tonia ook daar
geestdriftig verwelkomd. Annie en Ludo zijn
ondertussen gestopt met hun zelfstandige activiteit,
maar zijn Tonia zeker niet vergeten. "Je bent
ooit nog onze beste klant geweest", getuigt
Ludo dankbaar. Ook slachter Willy Buekers en zijn
vrouw Paula Schepers begroeten Tonia met zichtbaar
genoegen...
garantie om
100 jaar te worden
Wanneer aan een standje onze aandacht wordt gewekt
door een prachtig lederen springtouw met koperen
handvaten, mogen we dat meenemen voor de
weggeefprijs van 1 euro. Maar wanneer de
standhoudster bovenal nog een mondelinge garantie
toevoegt om 100 jaar te worden bij dagelijks
gebruik, volgt natuurlijk een hilarische reactie van
Tonia. "Ik ben 104 en heb nooit touwtje
gesprongen", repliceert Tonia meteen met
raadgevingen van een
rauw ei en sinaasappel als
ontbijt.
ijsje van geitenmelk
Na het 'erebezoek' aan Spalbeek koelen we wat af in
De IJsboetiek te
Tuilt-Kuringen, waar we genieten van een
overheerlijk ambachtelijk gedraaid ijsje, op basis
van geitenmelk. Een echte aanrader!
Valpartij gelukkig zonder grote
gevolgen,
maar Tonia totaal overstuur
Binnen de tien minuten is Hildegard ter plaatse
in rusthuis Immadi, na
een alarmerend telefoontje omstreeks 19:30 uur van
Tonia's huisarts vanuit het rusthuis...
totaal ontredderd na valpartij Afgezien van
allerhande minder of meer gespecificeerde
pijnklachten en Tonia's complete ontreddering en
onrust, kon dr. Bart evenwel geen zware
fysieke letsels vaststellen. Maar Tonia is dermate
overstuur, dat na overleg met Herman en
Hildegard besloten wordt om haar mee naar Zonhoven te
nemen. Een ziekenhuisobservatie zou immers voor nog
extra desoriëntatie
zorgen.
In het rusthuis kan blijkbaar niemand een nadere
toelichting geven van wat er precies gebeurde. En
evenmin kon er in het verpleegdossier een nota
aangaande worden teruggevonden, zo stellen
verpleegster Ada en Judit in aanwezigheid van dr.
Verschelde.
Tonia klaagt van pijn aan haar
linkerbeen en kan niet meer zelfstandig stappen. Dr. Bart draagt
Tonia in nachttenue tot in de auto.
Niet
zonder moeite halen we Tonia thuis uit de auto en
wanneer ze wat tot rust is gekomen, proberen we te
vernemen wat er misliep.
"Ik ben gevallen, had veel pijn en kon
niet recht. Ik was alleen en had grote angst. Pas na
verloop van tijd kon ik me met veel moeite ergens
aan optrekken. Wanneer een
verpleegster mij vond, heeft ze dokter
Bart Verschelde verwittigd. Gelukkig voel ik me hier nu veilig
bij jullie", zo verslaggeeft Tonia
dankbaar terwijl ze aan haar kop groene thee slurpt."
'in
nood kent men zijn vrienden'
Soms moeten dingen
voorrang krijgen en ondanks het onverwacht in de war
sturen van geagendeerde taken en verplichtingen, is het duidelijk dat Tonia een
paar dagen tot rust moet kunnen komen in een vertrouwde
omgeving met wat permanent toezicht en begeleiding.
Gelukkig droeg Daisy daarbij bereidwillig haar
steentje bij als oppashulp. In nood kent men zijn
vrienden, toch...?
"heeft de dokter dat op papier gezet?"
Wanneer we vrijdagavond
rusthuis Immadi telefonisch informeren dat Tonia zal worden
teruggebracht en dat de komende dagen enig extra toezicht bij haar
verplaatsingen wel aangewezen is, wil verpleegster
Ada obstructief en voorwaardelijk weten: "Heeft de dokter dat op papier
gezet?". "Neen", antwoorden wij Ada,
"maar wij willen dat verzoek wel op papier zetten...",
hetgeen we ook doen via een memo voor de verpleging.
Dubbel zoveel
valpartijen
in rusthuizen dan thuis
23/04/2012 - VRT-journaal - Paula
Semer bepleit valpreventie bij ouderen
medebewoonster
en collega-eeuwelinge zuster Boniface (100) overleden
Op
22/05/2012 overleed Tonia's medebewoonster zuster
Boniface Treunen. Amper een maand geleden vierde zij
nog haar eeuwfeest en vormde zij samen met zuster
Mechtilde en Tonia het eeuwelingentrio in rusthuis
Immadi.
Zuster
Boniface werd geboren te Riksingen op 20 april 1912
en sprak haar religieuze geloften uit op 15
mei 1939 bij de Zusters Kindsheid Jesu te Gent. Zij
overleed in het woonzorgcentrum Immadi te Hasselt op
22 mei 2012.
Wij condoleren haar dierbaren met het
overlijden.
Tonia's hand weer helemaal in orde na
springvingeroperatie
Dat
Tonia's hand weer in staat is om, na het verwijderen
van de hechtingsdraadjes, het dagelijks leven weer
terug op te nemen, mag blijken uit bovenstaande
foto. En daarmee is ook de
tweede springvingeroperatie
een succes geworden.
wat praten jullie ineens zo luid
Maar wat op
bovenstaande foto minder is vast te stellen, is dat
Tonia's gehoor sinds vandaag indrukwekkend is
toegenomen. Zoals we reeds enige tijd vermoedden,
stelde dr. Bart Verschelde aan beide oren een
erwtjesgrote barricade vast, die elke binnenkomende
geluidsgolf ernstig belemmerde. Dokter Bart
promoveerde Hildegard meteen tot dienstdoende
assistent verpleegster om de afwatering in goede
banen te leiden. "Wat praten jullie
ineens zo luid...", merkt Tonia op, waarmee
ook deze ingreep succesvol wordt afgerond :-)
Tonia, Herman en Hildegard's collega's Adinda en
Hilde
Wie
zou denken dat de 104-jarige Tonia haar bezoek aan
de Open School Dag van MS2 in Herk-de-Stad zou
beperkt hebben tot de gelijkvloers, is eraan voor de
moeite. Weliswaar rustig aan
beklom Tonia de trappen om ook op de eerste en tweede
etage een kijkje te gaan nemen in klaslokalen, waar
Hildegard les geeft.
waarnemende directrice Antonia Nouwens :-)
In
het leraarslokaal kan Tonia het niet laten om zich
toch tenminste voor éénmaal in haar leven de allures
van directrice aan te meten. En ze bereidt alvast
haar speech voor om het laattijdige lerarenkorps
terecht te wijzen.
15:30 - recoveryroom:
Hildegard, verpleegster Mia en Tonia
(foto: Caroline Bijnens)
"Ik heb goed geslapen" vertelt Tonia
die aan de vooravond van haar tweede vingeroperatie werd
opgehaald in het rusthuis Immadi. Een licht ontbijtje en dan
nuchter blijven tot na de operatie, was een van de voorschriften
die we dienden te volgen vooraleer we ons rond 13:30 uur
aanboden in het Salvatorziekenhuis in Hasselt...
teamwork
indrukwekkend Opnieuw ronduit indrukwekkend was
niet enkel de aangename, gemoedelijke en ontspannen sfeer die
binnen de operatiekamer heerste en Tonia als patiënt meteen een
veilig en geborgen gevoel gaf. Maar ook de uitermate grote
bezorgdheid, alertheid en accuraatheid die konden ervaren worden
bij gans het medisch team dat werd aangestuurd door chirurg
dr. Paul Cuyvers, waren verbazingwekkend.
"En het is merkbaar dat deze man niet enkel vanuit zijn
ambtsgerelateerde vakkennis, maar ook vanuit zijn respect voor
zijn medemens en sociabiliteit, op een
spontaan verworven autoriteit kan terugvallen", zo omschrijft
Hildegard haar goed gevoel aangaande.
op de knieën Ook verpleegster Sonia, die Tonia
nog van
haar eerste vingeroperatie kende en werkzaam is op de
dagverpleging, is bijzonder attent en geeft vanuit een oprechte
bezorgdheid nog een paar extra aanwijzingen. En met de woorden:
"Op de knieën voor een 104-jarige mag wel", gaat
de ietwat 'grotere' en vriendelijke anesthesist letterlijk en
figuurlijk door de knieën, wanneer hij bij Tonia een infuus in
haar onderarm aanbrengt.
eerste communie
Na de operatieve ingreep maakt dr. Cuyvers nog even tijd voor
een social talk met Tonia. Daarbij demonstreert hij zijn nog
steeds parate voordrachtkennis van het katholiek geïnspireerd
versje, dat vele jaren geleden op zijn eerste communieprentje
werd afgedrukt en nog steeds zorgvuldig in zijn missaal bewaard
wordt. "Bewaar dat maar héél goed, dokter...", adviseert
Tonia, die zich helemaal thuis voelt in het gespreksonderwerp.
"hopelijk geen
derde vinger" Voor het verlaten van de
recoveryroom komt dr. Cuyvers nog even in burgerkleding goeiedag
zeggen en meldt hij Hildegard dat zij, bij eender welk
complicatie, hem steeds mag opbellen. Tot slot wordt het
ziekenhuisbezoek beëindigd met wederzijdse dankwoorden
tussen Sonia en Hildegard.
De eerste paar dagen zal Tonia herstellen in Zonhoven. "Het
doet nog wat pijn in mijn hand, maar alles is goed gegaan",
besluit Tonia. "En hopelijk wordt het geen derde vinger...".
Een bezoek van Riet van Meer uit Tungelroy (NL), de
dochter van Tonia's jongste zus Drieka hing al een
tijdje in de lucht en werd vandaag concreet. Op de
foto deelt Riet met Tonia inzage van haar dierbare
bezittingen, die ze in haar portefeuille al
jarenlang meedraagt...
Riet wenst Tonia alvast veel succes met haar
vingeroperatie, die overmorgen zal plaatsvinden.
Sinds Tonia's verblijf in rusthuis
Immadi in Hasselt bezoeken de ouders van Herman haar zowat
wekelijks om 'buitenshuis' een koffietje te gaan drinken en wat
bij te babbelen. Dit sociaal contact zorgt voor een welgekomen
afwisseling voor Tonia.
Maar sinds een paar weken zijn de bezoekjes noodgedwongen
opgeschort omwille van een heelkundige ingreep die Herman's
moeder diende te ondergaan. Enkele dagen geleden mocht ze
het ziekenhuis verlaten om thuis verder te herstellen. Een
aangewezen gelegenheid om de rollen eens om te draaien en ma
te verrassen met een ziekenbezoek.
Tonia is vooral bezorgd of ma nog
veel pijn heeft en belooft intens voor haar te bidden.
En naar aanleiding van de medische gespreksonderwerpen maakt
Tonia er gebruik van, om haar eigen huisarts dr. Bart
Verschelde, volop de hemel in te prijzen.
Als doelstelling wordt geopperd dat
het normale leven, inclusief de bezoekjes aan Tonia, zich
binnen een paar weken herstelt...
Etentje
bij
pizzeria
Da Nuko
Dat de nog steeds energieke Tonia
graag actief is, hoeft niet meer gezegd te worden. En ook
tijdens haar 4-daags logement in ons gezin, betrekken we haar
zoveel als mogelijk bij de dagdagelijkse activiteiten. Tonia
helpt bij het afdrogen, duwt de winkelkar bij het boodschappen
doen, vindt het leuk om de was te helpen opplooien, gaat mee de
kippeneitjes uithalen, wil graag toelichting bij de
krantentitels die ze nog kan lezen, inspireert ons in haar eigen
bewoordingen volop bij het samenstellen van websiteartikels en
ze kan ten volle genieten van de buitenlucht en gezelschap.
Kortom, Tonia hoort er nog bijzonder graag bij en elke zinnige
bezigheid stimuleert ontegensprekelijk haar levensdrift.
Maar vanavond kan Tonia zich er
meteen in vinden als haar verzoek "Mag ik geen aardappelen
schillen?" wordt afgewezen. Naast 'Heer, wij danken u
voor spijs en drank' zal vanavond ook de chef-kok van
pizzeria Da Nuko bedankt worden
voor de heerlijke maaltijd.
"Ik lag normaal al lang in bed", gniffelt Tonia dankbaar
als ze tussen de hapjes van haar lekkere pizza Zingaro, de mond
spoelt met een slokje witte wijn.
Maar ook wij zijn Tonia dankbaar voor haar ongelimiteerd
vertrouwen en spontaniteit waarmee ze ons taboeloos haar
diepste zielenroerselen kenbaar maakt...
Tonia maakt op 104 kennis met
rechtbank: "Wat
dragen ze sjieke uniformen hier"
Proces over mantelzorgers 104-jarige
uitgesteld tot 2013
in afwachting onderzoek strafklacht lastens OCMW-secretaris
uitgesteld De correctionele
rechtbank van Hasselt heeft vrijdag de behandeling van een
dossier van mantelzorgers Herman Bielen en Hildegard Cornelissen
van de 104-jarige Antonia Nouwens uitgesteld tot 15 februari
2013. Dit in afwachting van het resultaat van het onderzoek
n.a.v. een strafklacht die door Bielen en Cornelissen werd
ingediend lastens Houthalens' OCMW-secretaris Marc Doumen en
onbekenden, wegens misbruik van vertrouwen, schending van het
beroepsgeheim en heling.
'laster en
eerroof'
Mantelzorgers Herman en Hildegard zijn door het OCMW van
Houthalen-Helchteren en diens secretaris Doumen gedagvaard wegens laster en eerroof, omdat
ze op de website www.ouderenhart.be kritiek uitten op de werking
van dat OCMW, als bestuursorgaan van het rusthuis Vinkenhof.
Antonia moest na een verblijf van elf
jaar en op 102-jarige leeftijd het OCMW-rusthuis Vinkenhof verlaten, nadat het OCMW een
toegangsverbod uitvaardigde tegen haar twee mantelzorgers. Op
hun website ouderenhart.be penden die niet alleen hun
bekommernissen over ouderenzorg neer, maar onderworpen ook de
werking van het rusthuis aan een kritische blik. Het OCMW aanzag
die bewering als laster en eerroof. "Wij werden gewoon
weggepest", stellen Herman en Hildegard.
Eerder had de OCMW-secretaris en
voorzitter al procedures opgestart met onder meer een eis tot
het verwijderen van webpublicaties maar het Hof van Beroep in
Antwerpen wees die eis af. Nog op 21/03/2012 poogde de
OCMW-secretaris Doumen via een nieuwe en bijkomende
rechtstreekse dagvaarding de onmiddellijke verwijdering van
de artikelen op ouderenhart.be en een schadeclaim van 5.000 euro
af te dwingen (zie lager of klik
hier)
sjieke uniformen Als rechtstreekse
gedupeerde van het hele dossier vergezelde eeuwelinge Antonia
Nouwens Hildegard vrijdag solidair om in eigen persoon aanwezig
te zijn op de rechtszitting in Hasselt, hetgeen voor haar
resulteerde in een indrukwekkende ervaring. Niet alleen het
grote gebouw en de hoge plafonds impressioneerde haar, maar
vooral de beroepskledij van advocaten en voorzitter maakten
indruk. "Wat een sjieke uniformen dragen die mensen hier",
fluistert Tonia Hildegard toe :-).
Maar Tonia voelt zich meteen meer op haar gemak wanneer ze mr.
Luk Delbrouck herkent van eerdere afspraken op zijn kantoor en
hij een sociabel woordje met haar wisselt. Spontaan direct
verwelkomt Tonia ook de advocaat van de tegenpartij. Bij haar
aankomst is mr. Lena De Groote duidelijk verrast met de
vriendelijke "goeie morgen...", waarmee Tonia haar
begroet. In de rechtszaal is er duidelijk enig tumult waar te
nemen bij tegenpartij, wanneer mr. Delbrouck alvast aangeeft de
bevoegdheid van de rechtbank in dit dossier in vraag te
stellen...
100 levensjaren voor
zuster Boniface
3de
eeuwelinge in rusthuis Immadi
flinke prestatie
Na zuster Mechtilde
doorboorde vandaag opnieuw een medebewoonster van Tonia de
mijlpaal van een eeuw. Zuster Boniface die in rusthuis Immadi
enkele deuren verder dan Tonia's kamer is gehuisvest, mocht voor
deze gelegenheid terecht heel wat persoonlijke aandacht
ontvangen.
"Tonia is toch een flinke", omschrijft de steeds
vriendelijke zuster Boniface haar vaak, maar ditmaal is het
alvast onze beurt om zuster Boniface van harte te
feliciteren voor deze flinke prestatie...
eeuwelingentrio
En vanaf 20/4/2012 vormt zuster Boniface, samen
met zuster Mechtilde en Tonia het eeuwelingentrio in rusthuis
Immadi. Met hun drietjes tellen ze samen maar liefst 305
levensjaren.
Enkele
maanden na de geslaagde
'springpinkoperatie' van 30/12/2011,
doemde gelijkaardige kwellingen op bij Tonia's ringvinger. In
een stoute overweging dat Tonia misschien haar charmante chirurg
opnieuw wenste te contacteren :-), overwogen we in overleg met
haar huisarts dr. Bart Verschelde, gedurende een korte tijd
eventjes verder te evalueren.
Maar de
klachten bleven aanhouden zodat we op 18 april opnieuw bij dr.
Paul Cuyvers aanbelden. Een en ander resulteerde na onderzoek
in een afspraak op 8 mei a.s. voor een volgende chirurgische
ingreep aan Tonia's rechter ringvinger.
"te vroeg om te slapen"
Dat het niet altijd meevalt om gegevens van 100-plussers
administratief correct te duiden, bleek nog maar eens als dr.
Cuyvers eventjes het geboortejaar 2007 in plaats van 1907 op
papier vermeldt. "Oeps, ik vergis me", grinnikt dr.
Cuyvers, waarop Tonia alert reageert met: "Het is nog te
vroeg om te slapen..:-)." "Gij zijt nog goed wakker",
lacht dr. Cuyvers.
Dr. Cuyvers vertrouwt Tonia nog toe dat dergelijke obstructies
zich bij meerdere vingers kunnen manifesteren en dat hij, over
verloop van tijd, gelijkaardige behandelingen bij zijn vader
diende uit te voeren aan maar liefst vijf vingers...
Het is alleszins leuk om getuige te kunnen zijn van de
gemoedelijke interactie tussen dr. Cuyvers en zijn 104-jarige
patiënte...
klik op
afbeelding voor meer info over ingreep aan springvinger
Tijdens
Tonia's logement in Zonhoven staat vandaag een bezoek aan haar
oud-medebewoners in rusthuis Vinkenhof geagendeerd.
nieuwtjes &
blijdschap van bewoners Naast de innige
omhelzingen en kussen lichtten Tonia's oud-medebewoners met
plezier de laatste nieuwtjes toe. Even schrikken wanneer
Piedro Tomassi informeert dat Maria Stevens in het
ziekenhuis bleek te zijn voor een nieuwe gips vanwege haar
opgelopen beenbreuk, waarbij de omstandigheden van haar
valpartij nog onduidelijk zijn...
Met de woorden "Ik wil enkel nog opkomen voor mezelf",
lichtte Jos Heyns zijn beslissing toe om zich te
distantiëren van de bewonersraad en Dina Dekker kon een
gelukstraantje niet verbergen bij het terugzien van Tonia. Ze
nodigde haar oud-medebewoonster meteen uit om op 23 april a.s
met taart en wijn te komen proosten op haar verjaardag. Rosa
Gijbels biecht eerlijk op dat ze de snoepjes op Tonia's
kamer wel mist:-). Jeannette Gielen die pas 90
kaarsjes mocht uitblazen, belde meteen met haar gsm haar zoon
op, om het bezoek van Tonia te melden. Stanske vertelt
fier te zijn dat ze Tonia's plaats heeft mogen innemen in de
eetzaal en dat ze Tonia nog zo gezond kan terugzien. Elza
mist Tonia nog steeds en haalt herinneringen op toen ze nog
samen dansten. Met een knipoog naar het verleden vraagt Jaak
Driesen aan Tonia om hem opnieuw te komen helpen met zijn
breiwerk en Nelly Brebels vergezelt Tonia en Hildegard
naar het cafetaria en vertelt over haar rookstop. Anton
Verbic geeft vooral relaas van zijn zangkunsten die hij met
Sinterklaas ten toon spreidde en waarvoor hij een minutenlang
applaus mocht incasseren...
Tonia genoot van het terugzien van haar ex-medebewoners en
poseert trots voor de cameralens van twee cafetariabezoekers,
wanneer deze vragen om een fotootje te mogen maken van de
oudste Limburger.
van oprechte
vriendschap over gekunstelde houding tot praatangst van
personeel Gezien ook het OCMW-bestuur van
Houthalen-Helchteren en diens secretaris Doumen als
personeelshoofd nauwgezet de publicaties volgen op zowel deze
website als op
deze pagina van ouderenhart.be,
onthouden we ons van namen van personeelsleden, die Tonia en
Hildegard vandaag ontmoetten. Hun houding varieerde
respectievelijk van oprechte genegenheid en openheid, over
bijzonder gekunsteld vriendelijk, tot blijkbaar verlamd door
angst om nog maar samen met de mantelzorgers van Tonia of de
auteurs van ouderenhart.be gezien te worden. Jammer toch...
Tijdens de paasdagen logeert Tonia
bij Herman & Hildegard maar het frisse en regenachtige weer kan
Tonia's verlangen om 'en route' te zijn niet
onderdrukken. Op paasmaandag brengen
we een bezoek aan de paasmarkt in
Houthalen-Oost, waar we ons al snel laten verleiden tot de
aankoop van een kruidenschaar met 5 roestvrije stalen lemmetten,
inclusief een 'gratis' reinigingskammetje :-).
Maar helemaal gratis krijgt Tonia even later een bloemetje
cadeau, wanneer we de crew van S&D met als
boegbeeld oud-burgemeester Jules D'Oultremont tegen het lijf
lopen.
Wanneer de regendruppels onze dorst
niet kunnen laven, nestelen we ons veilig in
café Centrum
waar we uitgebreid kennis maken met Eddy en zijn eega van
Oosterse origine.
Op 29 maart 2012 werd
zuster Marie-Armande Ungricht (roep-naam Mondje) 95.
Mondje is een van Tonia's medebewoonsters in
rusthuis Immadi en als het van ons afhangt
promoveren we haar onvoorwaardelijk als liefste
en meest spontane en vriendelijke zuster in het
rusthuis.
Mondje maakte zich in haar leven jarenlang
verdienstelijk als lerares muziek en lichamelijke
opvoeding in de normaalschool Kindsheid Jesu. "Ik
was heel graag met jonge mensen bezig en wat je
graag doet, doe je ook goed", licht zij toe.
Zuster Mondje is erg sociaal georiënteerd en haar
speelse en rebelse karakter is zeker vreemd aan elke
vorm van geestelijke verstarring of conservatisme. "Kom
je vlug terug?", polst ze als Tonia en
Hildegard haar met een dikke knuffel en zoen
verlaten...
Irma (105)draagt fakkel van OUDSTE
LIMBURGER
over aan Tonia(104)
Irma Creeten °
10/08/1906
† 24/03/2012
Antonia Nouwens - °
13/11/1907
Op
24/03/2012 is in rusthuis Zonnestraal de oudste
inwoner van Hasselt,
Irma Creeten, op haar
105de overleden. Irma, die afkomstig was
van Wijer, verhuisde reeds op haar tiende naar
Hasselt. Daar werkte ze onder meer als huishoudster
voor de bekende kunstschilder
Jos Damien. Uit haar
huwelijk met Louis Wanten werden drie kinderen,
negen kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen
geboren.
Samen met Tonia condoleren wij via deze weg haar
naaste familie en vrienden.
Tonia oudste Limburger
Met het
overlijden van Irma volgt Tonia haar op als oudste
inwoner van Limburg. Aan de arm van gezelschap of met
haar rollator kan Tonia zich nog volkomen
zelfstandig verplaatsen. Nog steeds is haar grootste
bekommernis om zich met een zinvolle activiteit of
sociaal contact te kunnen omringen. Verveling en
eenzaamheid ervaart Tonia als uitermate deprimerend.
En ondanks de beperkingen van haar korte termijngeheugen, behoort een boeiend gesprek
zeker nog tot de mogelijkheden. Vooral als daar de
nodige interesse van derden aan gekoppeld is...
"Ik zou zooo graag
willen helpen..." Tonia opnieuw present op
jaarlijkse eetdag MS2
"Ik
zou zoooo graag willen helpen", zucht Tonia
als we haar vlak bij ons een plaatsje voorzien in de
tuin terwijl we het frisgroen plangroen met veel
zorg een plaatsje geven in de moestuin. We lopen
over van begrip voor Tonia's smeekbede want het was
zowat haar geliefkoosde bezigheid gedurende haar
hele leven. Helaas is het risico op valpartijen op
het nog oneffen terrein onvoldoende inschatbaar.
Maar uiteindelijk niet gelaten voor de energieke
Tonia, die vanuit haar tuinzetel er meteen een
uitdaging in vindt om via veelvuldige
stretchoefeningen van haar benen, haar fysieke
conditie op peil te houden...
Nonk
Marcel blij om Tonia terug te zien
Een
onverwacht bezoekje van buurman en nonkel Marcel
Jeurissen vormt een goede reden om onze
werkzaamheden even te staken en wat verfrissing te
vinden in een koel drankje. Marcel heeft Tonia niet
meer gezien sinds haar verjaardag en is blij verrast
om haar terug te zien...
"De mensen zijn
hier zo vriendelijk..." Tonia opnieuw present op
jaarlijkse eetdag MS2
Ook
dit jaar grote verwondering bij de entourage van
Hildegard op school, als we met ons drietjes
afzakken naar Herd-de-Stad.. Want ook dit jaar hield
Tonia met een jaartje meer op zak haar woord, om
aanwezig te zullen zijn op de jaarlijkse eetdag van
MS2 Herckerhof, waar we ons tegoed doen aan een
uitgebreid en lekker pastabuffet.
Aan gegadigden om een woordje met de flinke
104-jarige dame te wisselen was er geen gebrek. En
weinig kan Tonia zo gelukkig maken als wat spontane,
sociale aandacht. "Wat een fijne dag was het
toch en wat waren de mensen daar toch vriendelijk",
vat Tonia later de eetavond welgemutst samen...
Vertegenwoordiger en mantelzorger
104-jarige Antonia Nouwens legt strafklacht neer
lastens OCMW-secretaris en onbekenden
Advocaat
en strafpleiter
Luk Delbrouck heeft namens de
wettelijke vertegenwoordiger en mantelzorger Herman Bielen van de
ondertussen 104-jarige Antonia Nouwens een strafklacht ingediend lastens Houthalens'
OCMW-secretaris Marc Doumen en onbekenden.
De aantijgingen omvatten misbruik van vertrouwen,
schending van het beroepsgeheim en heling.
Omwille van hun kritische
uitlatingen op hun website ouderenhart.be kregen Bielen en zijn
partner Hildegard Cornelissen op 19/02/2010 een toegangsverbod
opgelegd tot het OCMW-rusthuis Vinkenhof te Houthalen, waardoor
eeuwelinge Nouwens na 11 jaar verblijf, noodgedwongen diende te
verhuizen.
Een eis van het OCMW-bestuur om de
webpublicaties te verwijderen, werd eerder op 7/10/2011 door het
Hof van Beroep afgewezen.
"Omwille van het geheim van het onderzoek is een verdere
toelichting taboe, maar de nieuwe klacht zal een rechtstreeks
belang hebben voor de correctionele behandeling van een klacht
wegens zogenaamde laster en eerroof, die door OCMW-secretaris
Doumen lastens mijn cliënt Bielen werd ingeleid.", aldus mr.
Delbrouck.
Tonia geniet van ontspannende
voetverzorging in KTA2-Villers
"Mooie
voeten om er 104 jaar op gelopen te hebben"
Tonia
mag Hildegard vandaag vergezellen naar KTA2-Villers
(Koninklijk Technisch Atheneum Hasselt). In klas4TBI3 en onder
supervisie van collega-leerkracht Carine Mertens,
worden Tonia's voeten voor een uitgebreide
behandeling van de grond gelicht.
Maar liefst twee
leerlingen, Laura en Julie, richten gelijktijdig hun
professionele vaardigheden op de laagste
lichaamsdelen van Tonia. "Je
hebt nog mooie voeten om er 104 jaar op gelopen te
hebben", vleit Julie.
Een
uitgebreide en professionele nagelbehandeling volgt
op een introducerend voetbadje. Vervolgens
ontvreemden
Laura en Julie elk
stukje eelt en tot slot wordt de behandeling
afgesloten met een voetmassage, inclusief verwarmende
crème.
Erkentelijk voor al de aandacht en zorg bedankt
Tonia welgemutst de pedicures met de vraag,
of een en ander voor herhaling vatbaar kan zijn...
Bezoekjesdag vandaag voor Tonia want maar liefst 2
vriendinnen waren op 25 januari jarig en dat
verdient uiteraard een persoonlijke attentie...
rusthuis Immadi:
ZUSTER MECHTILDE 101
De twee eeuwelingen die samen zo
maar eventjes 205 levensjaren voor hun rekening nemen, kunnen het
bijzonder goed met elkaar vinden...
rusthuis Vinkenhof:
MARIA STEVENS 90
"Ooooh...
Het zusterke...!", verwelkomt de jarige Maria Stevens
Tonia blij tijdens het binnenkomen in de eetzaal van rusthuis
Vinkenhof, waarop beide dames meteen in een kussende omhelzing
vallen.
En terwijl
omstaanders op de achtergrond uitnodigend wuiven voor een
babbeltje, vertrouwt Maria toe dat ze niet zo blij is met haar
90ste verjaardag. "Het get ni me(het
gaat niet meer)", zucht Maria beangstigend hoewel ze
aangeeft "Ich kan noa wel béjter goan as vruger
(ik kan nu wel beter gaan dan vroeger)", verwijzend naar haar
gewichtsverlies van 20 kg.
En terwijl het gezelschap zich naar Maria's kamer begeeft
om het
bloemetje
van Tonia aldaar een vaste plaats te geven, komen ook nieuwe
residenten kennismaken met Tonia. "Ge kent ons misschien
nog niet, maar we volgen nauwgezet de berichten over jou in de
krant", maken twee nieuwkomers aan Tonia duidelijk.
Bloemetje van Tonia voor jarige
Maria Stevens (90)
en wat later samen bijpraten in het rusthuiscafetaria
Tweeënhalf
jaar nadat OCMW-secretaris Marc Doumen zowel in eigen naam als
in naam van het OCMW-Houthalen-Helchteren een strafklacht
indiende tegen Herman Bielen wegens zogenaamde 'laster &
eerroof' op
deze webpagina van
ouderenhart.be, vraagt de secretaris aan de rechtbank om
uitstel. "Dit omwille van ziekte tot 16/01/2012", aldus
OCMW-raadsvrouw mr. Lena De Groote aan de rechtbank op
27/01/2012.
De rechtbank aanvaardt het uitstel
maar wijst, na tussenkomst
van mr. Luk Delbrouck als raadsman van Herman en Hildegard erop,
dat de OCMW-raadsvrouw ditmaal wel tijdig
haar
besluiten dient over te maken. "Mijn besluiten zijn klaar,
maar ik maak ze pas over nadat ik deze van tegenpartij heb
ontvangen", stelt mr. Delbrouck vastberaden.
Op verzoek van mr. Delbrouck wordt, gezien de principiële
aard van de betwisting, een pleidooitijd voorzien van twee
uur, vastgelegd op 27 april aanstaande.
Dossier van OCMW Houthalen tegen
twee mantelzorgers uitgesteld
bron:
Het Belang van Limburg - 27/01/2012
De
correctionele rechtbank in Hasselt heeft vrijdag een
dossier, waarin het OCMW van Houthalen-Helchteren
een strafklacht wegens laster en eerroof heeft
ingediend tegen twee mantelzorgers van een intussen
104-jarige vrouw, uitgesteld naar vrijdag 27 april.
Herman Bielen en Hildegard Cornelissen zijn de twee
wettelijke vertegenwoordigers van Antonia Nouwens,
die na een verblijf van elf jaar het OCMW-rusthuis
Vinkenhof in Houthalen moest verlaten.
De twee mantelzorgers openden een website en spuiden
via die weg onder meer hun bekommernissen over
ouderenzorg en allerlei kritiek op de werking van
het OCMW rusthuis in Houthalen-Helchteren. Het OCMW
aanziet dat als laster en eerroof en diende een
klacht in.
Volgens de mantelzorgers werden ze weggepest. Het
reilen en zeilen van het rusthuis werd gepubliceerd
op de website, net als de kritische opmerkingen.
Eerder waren er al procedures van de voorzitter van
het OCMW opgestart met onder meer een eis tot het
verwijderen van webpublicaties, maar het hof van
beroep heeft die eis afgewezen. De twee
mantelzorgers kregen in 2010 ook een toegangsverbod
tot het rusthuis opgelegd, waardoor ze zich
genoodzaakt zagen om Antonia Nouwens naar een ander
rusthuis te verhuizen.
draadjes
eruit..." Slechts in enkele
vingervlugge bewegingen verwijderde dokter Bart Verschelde
vandaag de hechtingsdraadjes uit Tonia's hand, en daarmee
behoort de 'operatie springvinger' definitief tot het verleden.
Wat later
geniet Tonia van het frisse kraantjeswater dat eindelijk weer
over haar beide handen mag stromen. Samen met het proper
gevoel
verdwijnt meteen ook de jeuk die de helende wonde, de draadjes
en het varband met zich meebrachten.
"Kijk, ik kan weer
alles" Maar de grootste
opluchting bestaat er uiteraard in wanneer Tonia haar
afwisselend knijpende en strekkende hand nauwgezet en
minutenlang bestudeert. En ja..., na enige kritische evaluatie
raakt ze ervan overtuigt: "Kijk..., ik kan weer alles!",
glundert Tonia vol zelfvertrouwen. "Nu kan ik weer breien
en aardappelen schillen en nog zoveel meer. Wat ben ik dokter
Paul Cuyvers en dokter Bart Verschelde dankbaar voor al die moeite die ze voor
me deden...".
"De ene
vakantie moet eindigen voordat er een nieuwe kan beginnen...",
moedigde de moeder van Herman vroeger haar kinderen aan bij de
aanvang van een nieuw schooltrimester.
En met diezelfde beloftevolle woorden begeleiden we Tonia
vandaag ook terug naar rusthuis Immadi.
Maar eerst komt
dokter Bart nog Tonia's verband vervangen dat na de heelkundige
ingreep aan haar 'springvinger' (zie
30/12/2011) werd aangebracht. Het ziet er
allemaal prima uit en over enkele dagen mogen de
hechtingsdraadjes eruit.
En met een nieuwjaarszoen van dokter Bart lijkt het nieuwe jaar
definitief te zijn ingezet :-)
Het leven is
de moeite waard,
alvast ook in 2012...
Onze beste wensen voor het nieuwe jaar!
Tonia, Herman &
Hildegard
Van veel toeters
en bellen zijn we geen fan, ook niet tijdens de feestdagen. Maar
op nieuwjaarsdag verwennen we onszelf met een etentje en een
aperitiefje aan de toog in een plaatselijke taverne. En onze tooghangerij aldaar roept voor Tonia herinneringen op uit een
vroeger leven, toen ze werkzaam was in
café Snelders...