Tonia zowel lichamelijk als mentaal een gevoel van welbehagen aanreiken waarbij er van haarzelf geen enkele  interactie wordt verwacht. Dat uitgangspunt stond centraal om haar te plezieren op haar 107^de verjaardag.
Wanneer Tonia, omringd door een koesterende warmte en  sfeervolle kaarsjes zich in een comfortabele houding legt op de massagetafel van gezondheidstherapeute Davine, grinnikt ze even vooraleer zich ten volle over te geven aan de aangename fysieke sensaties die ze kon ervaren via een zalige verwenmassage.
"Ja, het deed echt goed! Dat kenden wij vroeger niet. Ik voel me helemaal ontspannen...", mijmert Tonia nog wat dizzy na.

"De vliegende Hollander", zo omschreven buren Tonia destijds als ze zelfs op 85+ nog rondfietste door de straten van Spalbeek, waar ze woonachtig was. Tonia's fiets was zowat als een auto voor ons: het belichaamde haar vrijheid om te gaan en staan waar ze wilde. Helaas kwam daar al geruime tijd een einde aan, maar vandaag kon dat fietsgevoel toch even opgefrist worden. Een fietstaxi van vzw fietsbasis kwam Tonia afhalen om haar vervolgens naar haar feestlocatie in restaurant Le Mas te vervoeren."Wat moet die man toch hard kunnen trappen, terwijl wij niets hoeven te doen", merkt Tonia bezorgd op.

In een korte toespraak karakteriseerde Tonia's beste vriend en mantelzorger Herman, Tonia als volgt:

Oudste Limburger Tonia wordt 107

Het is ons geweten dat we in onze westerse wereld steeds ouder worden. Toch zal het wellicht voor ieder van ons een eerste maal zijn,  om aanwezig te zijn op een viering van iemand die zelfs haar eeuwfeest al 7 jaar achter zich liet, die als tiener getuige was van WO I of voor wie 10tallen kilometers te voet afleggen om familie te bezoeken, een vanzelfsprekend gegeven was.
Vandaag loopt Tonia voor de 39055^ste  dag rond op onze planeet. En wanneer Tonia en ikzelf in 1985 buren werden in Spalbeek, konden we nooit vermoeden dat een innige vriendschap en wederzijdse betrokkenheid, na 30 jaar zou resulteren in onze gezamenlijke viering van haar 107^de verjaardag. Een standaardvraagstelling die telkenmale opdoemt, is meestal een vissen naar een aanwijsbare reden van Tonia’s uitermate hoge leeftijd, die haar ondertussen zelfs promoveerde tot oudste Limburger. 
En ja…, haar genen zullen daarin zeker een bepalende rol hebben gespeeld. En ja…, Tonia at jarenlang als ontbijt een rauw ei en sinaasappel, zoals ze dat in een video demonstreert op haar website deodata.be. En ja…, er zullen waarschijnlijk nog zoveel meer ‘verklarende’ argumenten kunnen gevonden worden…
Graag wil ik van deze viering gebruik maken om hierbij enkele accenten te leggen…

materiële bezittingen of gewin kon Tonia nooit bekoren
Momenteel zou het misschien ook wel leeftijdsgebonden kunnen zijn, maar ook in haar eerder leven, kon enig financieel of materieel gewin, geen motivatie zijn voor Tonia. Het louter verrichten van zinvolle arbeid verschafte haar echter de grootste voldoening en met veel genoegen stelde ze decennialang haar werklust en behulpzaamheid enthousiast en gratis ten dienste, van elkeen in haar leefomgeving. Vooral op deze wijze gaf Tonia betekenis en invulling aan haar eigen leven.

groot aanpassingsvermogen maar eigen karakter
Toch impliceerde de gedienstigheid van Tonia geen gebrek aan karakter of eigenheid. Vooral na haar uittreden uit het kloosterleven in 1981 (Tonia was toen 74), leerde Tonia uiting te geven aan haar grenzen. En ondanks het achteruitgaan van zintuiglijke waarnemingen zoals haar tanend gezichtsvermogen, kan Tonia meer dan ooit vlijmscherp het verschil aanvoelen tussen oprechtheid of onoprechtheid.
Ook Tonia’s ruim aanpassingsvermogen zal zeker niet vreemd zijn aan haar hoge leeftijd. Zo verhuisde Tonia als zuster Deodata ondermeer naar kloosters in Lyon, Dijon, Marseille, Parijs, Rixensart, Lille, La Louvresc, Tilburg, en zelfs 12 jaar ononderbroken als missiezuster naar Madagaskar. En zelfs op 102 diende Tonia noodgedwongen na 11 jaar uit haar vertrouwde omgeving van rusthuis Vinkenhof te Houthalen te worden gerukt, om nadien op haar eerdere afdeling Elisabeth van rusthuis Immadi, schrijnend geïsoleerd te worden van haar medebewoners. Gelukkig is deze situatie, met de nieuwe lekenafdeling Oase in Immadi, genormaliseerd.

verzoenen met hetgeen er komt
Tonia slaagde er ook in het leven te aanvaarden zoals het zich aandiende, ondanks talloze tegenslagen of pijnlijk verlies. Reeds van zoveel familieleden, vrienden en kennissen moest zij reeds onherroepelijk afscheid nemen… We verwijzen dan nog maar naar enkele hartsvriendinnen van de laatste jaren, zoals Maria Stevens, Marieke Ribus en zuster Mechtilde, met wie Tonia diepere vriendschappen wist op te bouwen. En Mia Reemers die overleed in 2006, maar wiens Schlumbergera cactusplantje nog elk jaar en omstreeks Tonia’s verjaardag, haast symbolisch tot volle bloei komt op haar kamer...

houvasten anno 2014
Naast het persoonlijk engagement van mijn vrouw Hildegard en mijzelf, waarin wij uitermate worden gesteund door Riet van Meer als oudste dochter van Tonia’s jongste zus Drieka (†), heeft Tonia vandaag nog andere houvasten, die levensprikkelend werken.
Zo komt ex-collega zuster Dymphna (99) Tonia nog elk jaar trouw bezoeken vanuit Frankrijk en vergeten we vooral niet de inzet en betrokkenheid van haar schatten van huisartsen dr. Bart Verschelde en zijn echtgenote dr. Martine Strybos.
En in rusthuis Immadi waakt medebewoonster zuster Ghislaine met volle overgave over het welbehagen van Tonia. Niet enkel vanuit haar intelligentie en ervaring als oud-verpleegster, maar misschien vooral vanuit haar oprechte hartelijkheid en persoonlijke sympathie voor Tonia, weet zij telkenmale opnieuw een baker te zijn, wanneer Tonia het moeilijk heeft.
Bedankt daarvoor, zuster Ghislaine en…P R O F I C I A T   T O N I A !   Hiep, hiep, hoera… 

Spontaan en vanuit veel sympathie voor Tonia, droegen Werner Huyers en zijn medewerkers Anne en Caroline een professioneel
'doosje' bij in de vorm van een mooie fotokubus. Met enkele tekenende afbeel-dingen van Tonia op elke kubuszijde